TUTKULU AŞK

129.BÖLÜM

Bugün çok önemli ve bir bakıma da tehlikeli bir gün. Emre için doğum günü sürprizi yapacağız. Onun böyle şeylerden nefret ettiğini hepimiz biliyoruz ama Cenk'in de dediği gibi artık değişmesi gerekiyor. Korna sesi duyunca hemen çantamı alıp dışarıya çıktım. Kıvanç, Ecrin ve beni doğum günü yapacağımız mekana götürecek. Arabaya bindiğimde onlarında gözlerinde ki çelişkiyi anladım. Hepimiz Emre'nin tavrından korkuyoruz resmen.

- " Kıvanç sence bu olaydan sonra hasar büyüklüğü nedir?"

- " Çok fazla. Şöyle bir durumda var. Eskiden bu konu da çok katıydı ama sen hayatına girdikten sonra nasıl hiç yapmadığı şeyleri yaptı bunda da belki biraz yumuşayabilir."

- " Yani her şey olabilir, belirsiz. "

- " Aynen öyle. "

Mekana geldiğimizde arabadan inip süslemeleri kucaklayarak içeriye girdik. Emre, hadi diyelim ki bir mucize yoluyla düşündüğünüzden daha az tepki verdi ve kızmadı. Yine de yaptıklarımızın hepsi boş aslında çünkü bu süsler, pastalar hiç onluk şeyler değil. Pastasını yiyip kalkar o. Böyle düşündükçe her şey daha da anlamsız geliyor ve vazgeçmeyi düşünüyorum. Umarım sinirlerinip dengesizleşmez.

- " Kızlar siz süslemeleri ayarlayın biz Emre'yi oyalayacağız. Bir şey olursa ararsınız." dedi Kıvanç.

- " Tamam." dedik aynı anda.

Bütün gün mekanda ki hazırlıkları yapmakla geçti. Emre ilk aradığında geçiştirerek konuştuğum için gün içinde birkaç defa daha aradı. Her seferinde aynı tepkiyi verdiğim için fazlasıyla sinirlendi bunu fark ettim ama yine de bir şey demedi.

- " Defne hadi hazır ol gelmişler." dedi Ecrin büyük bir heyecanla.

- " Yaa Ecrin çok kızacak."

- " Hiç belli olmaz. Hem o eskidendi üstelik. Şimdi de kızar falan ama eminim kısa sürer."

- " Umarım dediğin gibi olur."

Kıvanç yanında Emre ile kafeye girdiği anda Cenk ve Ecrin konfetileri patlattılar. Emre'de daha önce rastlamadığım türden bir şaşırma oldu. Ne diyeceğini bilemeden bize bakarken bizde onun tepkisinden korktuğumuz için onun gözlerinin içine bakmaya devam ediyorduk. Emre'nin yanına yavaş adımlarla ilerledim.

- " Ne yaptınız böyle?" dedi çatık kaşlarla.

- " Emre lütfen kızma." dedim sakince.

- " Lan siz yapmayın bari. Yıllardır öğrenemediniz mi böyle şeyleri sevmediğimi."

- " Olum bir kere de bozma ya. Hepimiz senin için mücadele ediyoruz. Artık hayatı yaşamaya bir yerden başlaman gerekiyor." dedi Kıvanç.

- " Bu mu yani? Çocuk gibi doğum günü kutlayınca hayatımı mı yaşamış oluyorum? "

- " Her olaya düz bakıyorsun. Amaç birlikte güzel bir kutlama yapmamız. Yeni yaşına sevdiklerinle girmen, eğlenmen. " dedi Cenk.

- " İlla ki bunu mu yapmamız gerekiyor. Başka şekilde de eğlenebiliriz. Bak tamam hepiniz sağolun iyi düşünmüşsünüz ama ben böyle şeylerden zevk alan bir adam değilim. "

Onlar böyle gözümün önünde bu konuyu tartışırken bende bir yandan düşünmeye başladım. Ben Emre'nin her huyunu bilerek onu sevdim ve böyle kabul ettim ama bazen gerçekten beni zorluyor. İster istemez düşünmüyor değilim neden bizde diğer insanlar gibi normal yaşayamıyoruz. Şuan da her şey daha farklı olabilirdi. Herkes takılmadan ilerliyor, takılsa bile normal şeylerde ama bizde her şey anormal. Emre gerçekten zorluğun daha da ötesinde bir yerde duruyor. Bence onun kadar zor bir insan daha önce dünyaya gelmemiştir. Bende ne yapacağımı bilemiyorum. Şimdi içimde ki gerçek düşünceleri ortaya çıkarsam yine aynı sorunları yaşayıp tartışacağız ve bu da ilişkimizi yıpratmaktan başka bir işe yaramayacak. Her zaman ki yaptığım gibi bu sefer de yine görmezden gelerek onun isteklerine göre davranacağım.