Okula yeterince geç kalmışken birde telefonumun çalması ve benim yerini bulamamam sinir kotamı uçurdu ve sonunda elime geçti lanet olası.
- " Efendim Emre?"
- " Defne nerdesin? Sensiz okulda benim ne işim var? Birde derse girdim senin yüzünden ama hala sen gelemedin."
- " Ya Emre yetişmeye çalışıcam dur sen orada işte. Ben yokken ne yapıyordun?"
- " Kafama göre hareket ediyorum. Yani şuan da çıkıp gitmem gerekiyor."
- " Kal orada. Hem ders başladı diyorsun hem de telefonda konuşuyorsun. "
- " Konuşurum kimse bir şey diyemez. "
- " Evet çünkü sen Emresin. "
- " Yanii, bunu herkes anlamalı."
- " Neyse beni oylama hemen çıkmam lazım. "
- " İyi çabuk gel. "
- " Başüstüne. "
Taksiden inip hızlı adımlarla içeriye girdikten sonra saate baktım ve dersin bitmesine daha 10 dakika var. Tabi ki şimdi giremem derse o yüzden ara vermelerini bekleyeceğim. Bu süre içinde de okulun içinde bulunan kafede bekleyebilirim. Kafeye girip kendime bir sıcak çikolata aldıktan sonra dışarı kısmına oturdum.
- " Defne, merhaba." dedi neşeli bir ses.
Arkama döndüğümde Volkan olduğunu gördüm. İlginç bir tanışma yaşadığım insanlardan birisi. Umarım lafı çok uzatmaz çünkü Emre bu sefer olay çıkarır.
- " Merhaba." dedim gülümseyerek.
- " Oturabilir miyim? "
İşte nefret ettiğim soru. Oturamazsın diyebileceğim sanki... Çocuk uzun uzun bana baktıktan sonra terslediğimde bile hemen arkasından gidip özür dilemiş bir insanım. Mecbur oturacak yapacak bir şey yok.
- " Tabi, otur. "
- " Eee nasılsın?"
- " İyiyim sen nasılsın?"
- " Bende iyiyim. Seni gördüm daha iyi oldum." dediğinde soğuk bir gülümsemekten başka bir şey yapamadım.
- " Sana bir şey itiraf etmek istiyorum."
- " Nedir?"
- " Bir de nasıl söyleyeceğimi bir bilsem... Bak beni seni önceden de görmüştüm okulda yani uzun bir süredir tanıyorum seni. "
- " Eee?" dedim kaşlarımı çatarak.
- " Seni ilk gördüğüm de çok etkilendim ve orada aşık oldum zaten. Daha sonra okulda sürekli seni takip ettim ve son zamanlarda da sevgilin olduğunu öğrendim. Bunu biraz daha erken öğrensem belki her şey daha kolay olurdu ama ben artık senden vazgeçemeyecek kadar aşığım. Sana sevgilini bırak bana gel demiyorum tabi ki, ama beni de bırakma. Belki bir gün..."
- " Sus ! Devamını duymak istemiyorum. Sevgilim olduğunu öğrendikten sonra yanıma bile gelmemen lazımken sen gelmiş neler söylüyorsun." dediğimde bir anda arkada Emre'nin oluğunu fark ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTKULU AŞK
Teen FictionDefne ve Emre başta ne kadar farklı olduklarını düşünseler de, ne kadar birbirleriyle inatlaşıp birbirlerine gıcık olsalar da aslında farkında olmadan aşık olmuşlardı. Hem de çok büyük ve tutkulu bir aşk.
