TUTKULU AŞK

70.BÖLÜM

Sonunda eve geri döndüm ve masal gibi geçen birkaç günüm de bitmiş oldu. En başta hiç gitmek istemeyip Emre'nin baskılarına maruz kalıp üstelik barışmamışken şimdi ise bittiğine üzülüp geri dönmek istemiyorum. İyi ki de Emre baskıcı birisi yoksa bana kalsa hiç bir şey yapamadığım için hayat çok boş bir şekilde geçicek. O böyle zorlamasaydı şuanda ilişkimizi böylesine güzel bir boyuta taşıyamamış olucaktık.

Kıyafetlerimi yerleştirdikten sonra hemen kendimi banyoya attım. Annemin arada evden uzak kalması bir yönden çok güzel oluyor. Kendimi o kadar özgür hissediyorum ki bu dünyanın en güzel hissi olmalı. Ne zaman Emreyle böyle aynı evin içinde beraber kalsak acaba evli olsaydık nasıl olurdu diye düşünmekten alıkoyamıyorum. Hiç bir zaman evlenme meraklısı bir kız olmadım hoşuma gidiyor ama hayallerini kurmadım. Emre de bunu hiç yapıcak bir erkek değil zaten. Ondan böyle bir şeyi beklemiyorum çünkü sevgili olmayı bile saçma bulan bir insandı ona bile kendini zor alıştırdı evlilik çok daha farklı bir boyutta bunu hiçbir şekilde düşünmez. Onun böyle bir şeyi hiç bir zaman düşünmeyecek olmasını bilmek biraz üzücü oluyor her ne kadar evlilik de gözüm olmasa da. Sanki bir şeyler için boşa çaba vermek gibi geliyor sonu olmayan, garantisi olmayan bir şey için uğraşmak....

EMRE

Banyo dan çıktıktan sonra üzerime eşofmanlarımı giyip yatağa uzandım. Defne aklıma geldikçe aptal gibi sırıtmaya başladığım için kendimden nefret ediyorum. Hep kızıp kınadığım kim varsa aynı onlara döndüm. Bu aşk gerçekten adamı fena çarpıyor. Beni affettiği için de artık normal hayatıma dönebilicek moda girdim sonunda. O olmayınca hiç bir şey yapamıyorum. Bana gülmeyince hayatım duruyor sanki hiç bir şey ilerlemiyor. Hatta şuanda ondan ayrı olmak bile kötü hissettiriyor heran onu düşünerek geçiriyorum.

Telefon cebimde titreyince biran bütün keyfimi götürüp beni korkuttuğu için güzel bir küfür savurduktan sonra açtım.

- " Ne var Kıvanç?"

- " Olum bir günde düzgün aç şunu. Neyse uzatmayacağım acilen buluşmamız lazım."

- " Mesele ne? Yorgunum ben ya gelemem."

- " Acil diyorum Emre başlatma yorgunluğuna."

- " Tamam uzatma."

- " Cenk'i de aradım sana gelicek ordan beraber gelirsiniz."

-" Kıvanç eğer boş bir şeyse kafanı uçururum. "

-" Gelince görürsün. "

Telefonu kapatıp güzel keyfimin içine ettiği için ağzıma gelenleri sayıp üzerimi giyinmeye başladım biryandan.

Cenk gelince aşağıda beklediğini söyleyen bir mesaj attıktan sonra inip sinirle arabaya bindim.

-" Ne derdi varmış sana anlattı mı? "

- " Hayır sadece acil dedi."

- " Umarım dediği gibi olur."

Bana şaşkın ve biraz da gülen bir ifadeyle baktıktan sonra arabayı sürmeye başladı.

- " Ne oldu." diye sordum kaşlarımı çatarak.

- " Yok bir şey."

Bunu derken bile şerefsiz bir sırıtma vardı yüzünde.

-" Cenk, sinir etme ne var? "