TUTKULU AŞK

118.BÖLÜM

Gözlerimi açar açmaz aklıma hemen Emre geldi. Telefonuma baktım ve aramadığını görünce yine panik yaptım ve tekrar aradım. Açmayınca sakinliğimi korumaya çalışarak mesaj atmaya karar verdim.

Gönderilen : Dengesiz Egoist

- " Emre bir sorun mu var neden açmıyorsun?"

Eğer ikinci aramamda telefonu kapatmamış olsaydı başına bir şey gelmiş olduğunu düşünürdüm ama öyle değil kendisi kapattı ve ondan sonrakilerde de hiç bakmadı bile. Kesinlikle bu işte kötü bir şey var. Merakım yerini sinire bırakmaya başladı.

Elimi yüzümü yıkadıktan sonra hemen üzerimi giyinip kahvaltı etmeden dışarıya çıkıp bir taksiye bindim. Emreler'in evinin önüne gelince hızla ilerleyip zile bastım. Hizmetli açınca Emre'yi sordum.

- " Şuan müsait değil."

- " Evde ama dimi?" dedim sinirli bakışlarla.

Kadının tepkilerine bakılacak olursa Emre sanki benim geleceğimi bilip eve girmemem için tembihlemiş gibi duruyor. Bu olay beni daha da gergin ve sinirli bir hale getirdi. Biran önce her ne olduysa bunu öğrenip çözmek istiyorum en nefret ettiğim şey belirsiz şeyler. Hizmetlinin ısrarla eve girmemem için attığı bakışları yok sayarak eve girip hızlıca merdivenleri çıkmaya başladım. Kadın giremezsin demiyor ama girmemi de istemiyor. Normal de böyle yapmazdı sonuçta bu eve ilk gelişim değil her zaman güler yüzle açardı kapıyı şimdi ise gözlerinde endişe vardı. Odaya gelince yavaşça kapıyı açıp kapıyı araladıktan sonra kafamı uzatıp odaya baktım. Geldiğimi görünce yüzünde garip bir ifade oluştuğunu fark ettim. Giderek bu iş daha tuhaf bir hal almaya başladı. İçeriye girip kapıyı kapattım. Emre de çalışma masasından kalkıp birkaç adım yaklaştı ama hala uzak duruyordu.

- " Emre ne oluyor?" diye sordum sinirle.

- " Hiç bir şey."

- " Bu mu cevabın? Dünden beridir telefonlarımı açmıyorsun hatta bir keresinde de kendin kapattın. Hadi diyelim dün işin vardı buraya gelmeden önce de aradım mesaj attım hiç birisine geri dönmedin şimdi de hiç bir şey yok mu diyorsun?"

- " Defne, yok bir şey diyorum arayamadım işim vardı dediğin gibi. "

Konuşurken gözlerimin içine bile bakmamaya çalışması.... Ne oluyor anlayamıyorum. Onun bu soğuk duruşları kalbime bir şey batıyormuş gibi bir acı veriyor. Hatta şuan büyük bir kaybetme korkusu yaşıyorum o yüzden ellerim buz gibi olmaya başladı.

- " Emre iyi misin? Bir günde kafana bir şey mi düştü de bu hale geldin? Ne yapmaya çalışıyorsun!!!"

- " Bağırma." dedi gözlerini kapatarak.

- " Ne yaptığını bile açıklayamıyorsun bana bağırma deme."

- " Defne biraz kendi halimde kalmaya ihtiyacım vardı hepsi bu kadar sürekli dip dibe olamayız zaten."

- " Emre sen ne diyorsun? Ben sana dip dibe kalalım demiyorum ki zaten. Yalnız kalmak isteyebilirsin ama en azından bana bir haber verebilirdin dimi? Hiç bir açıklama yapmıyorsun sonra da haklı gibi beni suçluyorsun. "

- " Tamam haklısın. "

- " Böyle de hemen konuyu kapat. "

- " Bir şey demiyorum Defne. Sadece yalnız kalmam gerekiyordu."

- " Başka bir şey var. "

- " Ne olabilir? "

- " Sana sormak lazım. Bir gece de bana olan sevgin bitti mi? "