131.BÖLÜM

2.3K 99 9
                                    

Okuldan çıkınca taksiye binip direkt eve geldim. Emre'nin holdingte işleri olduğu için okulda ayrılmak zorunda kaldık. Babası aradığında ki yüz ifadesini hatırladıkça gülmekten ölüyorum. Hem çalışma hayatından sıkılıyor hem de okuldan. Nelerden zevk alıyor diyeceğim ama hep boş işler. Bir yerde adam dövülecek deseler koşa koşa gider.






Üzerimi değiştirip elimi yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa indim. Bugün artık yemek yapmam gerekiyor çünkü annemin bıraktığı her şey bitti. Hatta buzlukta ki böreklere kadar evin içinde bir tane yiyecek bir şey kalmadı. Emre ile yaşayınca böyle oluyor işte. Birkaç günde silip süpürdü evin içini. Telefondan müzik açtıktan sonra yemek yapmaya başladım. Emre kim bilir şuan da ne yapıyor. Eminim büyük bir gerilim içinde sürükleniyordur.













*****

Mutfakta ki işim tamamen bittiğinde sonunda yemeğimi de yiyip kalktım. Etrafı toparladıktan sonra salona gelip kendimi koltuğa fırlattım. Saatin 21:00 olduğunu görünce Emre aklıma geldi. Bu saate kadar işinin sürmesi normal mi bilmiyorum ama bana küçük bir şey olacağını söylemişti. Belki de ekstra bir şeyler çıkmıştır. Ben en iyisi arayayım yoksa içim rahat etmeyecek. Uzun uzun çaldıktan sonra sonunda açabildi.











- " Efendim?" dedi uykulu bir sesle.

- " Napıyorsun sen?"

- " İşteyim."

- " Hala mı bitmedi bu saate kadar?"

- " Uyuyakalmışım."

- " Kaç saattir uyuyorsun?"

- " Bilmiyorum Defne olmuştur iki saat."

- " Asistanın hiç mi görmedi."

- " Görse de uyandırmaya cesaret edememiştir. Neyse kapat hadi. "

- " Buraya gelecek mi.... "












Öküz ya yine yüzüme kapatmış. Gerçekten bazen olduğu halinden daha da odunsu olabiliyor. Bir insan nasıl olurda lafını söyleyip küt diye kapatır. Üstelik görüşürüz deyip kapatsa yine tamam diyeceğim ama bu öyle de değil. Kapat hadi... Dünyanın en kaba insanı seçilmeye aday resmen. Telefon tekrar çalınca ekrana baktım ve annemin aradığını görünce çok mutlu oldum. Dört gündür konuşmuyoruz. Eminim onun için 4 ay gibi gelmiştir.












- " Anne nasılsın?"

- " İyiyim sen nasılsın?"

- " Bende iyiyim. Bir sürü yemek yaptım okuldan geldiğimden beridir."

- " Aferin benim kızıma. Öğren işte her şeyi aklım sende kalmasın. Eee nasıl gidiyor anlat bakalım."

- " Aslında değişen pek bir şey yok. Okulun ilk günü değerlendirecek olursam geyet iyiydi. Kısacası her şey yolunda."

- " Çok sevdim. Emre ne yapıyor, nasıl?"

- " O bugünü fazlasıyla sinirli geçirdi. Okula gitmek onun için ölüm oluyor hele de tatil dönüşü ilk gün olunca." dedim gülerek.

TUTKULU AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin