Tam telefonu elime alıp Ecrin'in mesajına bakacaktım ki Emre yemeğe çağırdı. Neyse en iyisi yemekten sonra bakarım çünkü şuan da babası ile karşılaşacağım için gerginim. Aslında çok tatlı ve iyi bir adam ama nedense fazla saygıdan dolayı çekiniyorum galiba.Aşağı iner inmez gülen yüzü ile karşılaştım. Birbirimize sarıldıktan sonra masaya oturdum.
- " Nasılsın Defnecim ?"
- " İyiyim siz nasılsınız."
- " Bende iyiyim ama artık şu siz kelimesini kaldırsak mı ? Rahat ol bak ben sana kızım da diyorum artık senin de baba demen lazım. Tabi demek istemeyebilirsin de ona bir şey diyemem."
- " Yok olur mu öyle şey. Yani... Şey, hiç böyle bir şey düşünmemiştim o yüzden."
- " Biliyorum anladım ama bundan sonra bende senin baban sayılırım. Rahat ol diye söylüyorum. Biz artık bir aileyiz. "
Her seferinde bir aile olduğumuzu duymak o kadar garip hissettiriyor ki... İçimden sevinç çığlıkları atmamak için kendimi zor tutuyorum. Emre ile aile olmak... Hayatıma bir yabancı gibi girip daha sonra beni kendine aşık etmeyi beceren ve deli gibi onu, hayatını merak etmem ve daha sonrasında ise onunla bir aile olacak olmam... Bunlar aşırı tarifsiz duygular.
- " Afiyet olsun. Bir eksik var mı ?" diye sordu çalışan kadın.
- " Yok her şey harika teşekkürler. Sende çıkabilirsin."
- " Sağolun."
Gözümün kenarıyla çaktırmadan Emre ye baktım. Sofraya oturduğumuzdan beridir hiç konuşmuyor ve boş boş dalıyor bir yerlere. Galiba bir şey düşünüyor ama ne ? Benim baktığımı fark edince bozuntuya vermeden yemeğini yemeye başladı. Emre ye bir sessizlik çöküyorsa mutlaka önemli bir şey vardır. Acaba ne oldu? Sorsam da söylemeyecek bunu çok iyi biliyorum ama yine de biran önce sormak için sabırsızlanıyorum.
- " Defne, hazır buradayken sana aklımda olan bir şeyi söyleyeceğim. Staj için bizim holding de çalış. Emre zaten orada biliyorsun. Kendini geliştirmen için de çok iyi bir fırsat. Ayrıca staj dan sonra da kalıcı olmanı istiyorum."
- " Bu gerçekten çok güzel bir teklif. Sizin gibi bir iş adamı ile çalışmak benim için büyük gurur olur. " dedim gülerek.
- " Asıl ben gururlanırım."
- " Baba, kapıda ki güvenliklerin hepsi burada mı ? "
- " İki üç kişiyi yolladım. Neden ? "
- " Bir işim var onlarla. "
- " Ne işi ? " dediğinde Emre sadece uzun uzun baktı ve babası da susarak yemeğine geri döndü.
Kesin büyük bir şey var. İşin garip tarafı kaç saattir Emre ile birlikteyim hiç bir şeyi yoktu ama birden bire bir şey oldu. Kötü bir haber aldı desem telefonu ile de uğraşırken görmedim. Ne oldu acaba ya...
Yemek sofrasından kalktıktan sonra salona geçtik. Emre de ki gerginlik ister istemez bana da geçti. Onunla konuşabileceğim bir an da olmuyor ki...
- " Ben geliyorum şimdi." deyip ayağa kalktı ve yukarıya çıktı.
- " Emre işte, sürekli bir plan var kafasında."
- " Neyin peşinde biliyor musunuz ?"
- " Bilmiyorum ama tahmin ediyorum."
- " Ne peki ?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTKULU AŞK
Genç KurguDefne ve Emre başta ne kadar farklı olduklarını düşünseler de, ne kadar birbirleriyle inatlaşıp birbirlerine gıcık olsalar da aslında farkında olmadan aşık olmuşlardı. Hem de çok büyük ve tutkulu bir aşk.
