THE GAME OF DESTINY

part 66

لطفا قبل از خوندن ووت بدید و کامنت یادتون نره
کیوتی ها.

با دیدن خونی که از بین دست های ژان روی زمین میچکید، احساس ناراحتی و عذاب وجدانش بیشتر شد. ولی دیدن اینکه ژان با پاهای خودش بیرون رفت باعث شد چشم های هردوشون گرد بشه.

چان: اون لعنتی....ابهتش....اون به معنای واقعی ابهت یک رهبر رو داره

_ اصلا نمیتونم باورش کنم....همیشه منو شوکه میکنه

چان: حالا که میبینمش حس میکنم باید میگفتیم بی گناهه

_ اخه چطوری میگفتیم....به هر شکلی این کار رو انجام میدادیم بازم لو میرفت ما بودیم

قبل از اینکه چانیول جوابی بده، صدای رییس هونگ توی گوششون پیچید.

هونگ: مراسم تموم شد......میتونید برید

کم کم همه جمعیت سالن خالی شد و ییبو و چانیول هم از عمارت بیرون رفتن، ولی لحظه آخر ییبو تونست نگاه رییس هونگ رو که روش خیره مونده بود ببینه. پس رییس هونگ متوجه حضورشون شده بود، ولی نمیدونست اون نگاه خیره برای چیه.

قبل از اینکه بیشتر دقت کنه پوزخند کثیف لی مقابل چشم هاش نمایان شد. به ماشین تکیه داده بود و با خونسردی منتظر اومدن پدرش بود.

دست های ییبو از حرص مشت شد، حالا دیگه کاملا مطمئن بود که لی انقدر عوضی هست که برای رسیدن به خواسته اش دست به هرکاری بزنه.

چان: هی...هی ییبو...به چی نگاه میکنی؟

_ به اون عوضی که با وقاحت تمام همچنین کار کثیفی کرده و پوزخند میزنه

چان: بیا بریم....برای دیدن قیافه اون عوضی وقت زیاده...فعلا کسی نباید مارو اینجا ببینه

وقتی حرکتی از طرف ییبو ندید، سرش رو تکون داد و با گرفتن بازوی ییبو، مجبورش کرد دنبالش بره و بعد از نشوندنش توی ماشین، به سرعت از عمارت زد بیرون.

چان: خب حالا چی؟

_ اینجوری نمیشه....نباید بذاریم اون عوضی قسر در بره

چان: هنوز میخوای نبال مدرک بگردی؟

_ اره دست خالی نمیتونم ثابت کنم...مدرک ها رو پیدا میکنیم بعد تصمیم میگیریم چطور تحویلشون بدیم

چان: خیلی خب برنامه ات چیه؟

_ اول باید بریم سراغ کلاب ببینیم میتونیم چیزی پیدا کنیم یانه

چان: اوکیه نگران نباش....خودم تا اخرش کنارتم

ییبو با خیال راحت لبخندی زد و تکیه داد. درسته چانیول اکثر وقت ها مشغول شیطنت و لودگی بود ولی باید اعتراف میکرد اگه اون نبود خیلی از کارهاش رو نمیتونست انجام بده. حالا هم که چانیول گفته بود تا آخرش کمکش میکنه، خیالش راحت بود که از پسش برمیان.