THE GAME OF DESTINY

part 32

لطفا قبل از خوندن ووت بدید و کامنت یادتون نره
کیوتی ها.

اونقدر غرق خوندن کتابش بود که متوجه نزدیک شدنشون به زمان فرود هواپیما نشد. با شنیدن صدای مهماندار، که اعلام میکرد چیزی تا رسیدن به مقصد نمونده، سرش رو از کتابش بیرون آورد.

چند لحظه بعد هواپیما فرود اومد. ژان بعد از بستن کتاب و باز کردن کمربندش، به سهونی که غرق خواب بود و مشخص بود خواب راحتی داره نگاهی انداخت. لبخندی گوشه لبش نشست و تصمیم گرفت بیدارش کنه.

توی این چندروز به لطف مراقبت های سهون و کارهایی که برای حال خوبش انجام داده بود، تونست دوباره سلامت جسمی و همینطور روحی‌اش رو بدست بیاره. میدونست خیلی خسته اس و برای همین تا وقتی کامل هواپیما فرود نیومد، بیدارش نکرد.

آروم بازوش رو تو دستش گرفت و صداش زد.

+ سهون.....پاشو رسیدیم

وقتی دید حتی ذره‌ای تکون نخورد، شروع به تکون دادنش کرد و کمی صداش رو بلند کرد.

+ پاشو سهون رسیدیم....الان اینجا شلوغ میشه ها

چندبار دیگه هم تلاش کرد ولی وقتی دید فایده‌ای نداره، نفسش رو بیرون فرستاد،دستش رو توی موهای سهون فرو کرد و شروع به بهم ریختنشون کرد. مطمئن بود این روش جواب میده چون سهون بیش از حد روی موهاش حساس بود.

+ هوووووون پاشو

وقتی دید سهون مثل برق گرفته ها از خواب پرید، با بیخیالی دستش رو از موهاش بیرون کشید و کتاب و وسایلش رو برداشت. سهون با بهت نگاهی به ژان انداخت و با صدای خابالودی پرسید.

سهون: چیشده؟

+ بلند شو رسیدیم

سهون با حرص کمربندش رو باز کرد و غر زد.

سهون: حالا حتما باید دستتو بکنی تو موهام پسره‌ی بی همه چیز؟

این رو گفت و بی توجه به عجله داشتن ژان، مشغول مرتب کردن موهاش شد. ژان با حالتی که انگار کوچکترین توجهی به حرصی شدن سهون نداره، شونه هاش رو بالا انداخت.

+ میخواستی بیدار شی.....حالام وسایلت رو جمع کن که بریم

همونموقع دوباره صدای مهماندار، توی فضای هواپیما پیچید و اعلام به باز شدن در و آماده شدن پله ها کرد. ژان آروم از جاش بلند شد و سهون هم بعد از برداشتن وسایل کمی که همراهشون داخل هواپیما بوداز هواپیما بیرون رفتن و چند دقیقه بعد توی محوطه خروجی فرودگاه بودن.

سهون بلافاصله بعد از خروج از فرودگاه، گوشیش رو روشن کرد و نگاهی به ساعت انداخت.

سهون: خب.....دقیق سر ساعت رسیدیم، قراره ماشین بفرستن دیگه؟