Hindi ko alam kung dahil ba stressed ako o kung ano, pero nagising ako ng 2 am dahil sa panaginip ko may humahabol daw sa 'kin. I've dreamt about it for the fourth night already. Nagising akong pawis na pawis at hinihingal. Hindi ko nakikita kung anong humahabol sa 'kin but somehow alam ko daw na may humahabol sa 'kin. Lumabas ako ng kwarto para kumuha ng tubig and I quietly went out para hindi ko magising si Agnes.
Pero nung kumukuha ako ng tubig, narinig ko na nagising siya at naglalakad siya papuntang kusina.
"O you're up again?"sabi niya habang kinukusot niya yung mga mata niya.
"May humahabol nanaman daw kasi sa 'kin."sagot ko sa kanya. I saw worry cross Agnes's face.
"Last night din ganyan din panaginip mo. Are you okay?"sabi niya. Tumango ako at uminom ng tubig. Hindi ko rin alam bakit ganon yung panaginip ko.
"Do you want me to stay with you?"tanong ni Agnes. Umiling ako. Nahihiya na rin ako na palagi ko siyang nagigising. Kahit siya napupuyat siya dahil sa 'kin. Kaya pag nasa office halos pareho kaming puyat.
"Agnes sorry ha. Nagigising din tuloy kita."sabi ko sa kanya.
"It's okay. But I'm really worried about you. Kaso hindi ko rin alam how to help you or what to do."sabi niya. She was frowning and I can tell from her expression na she really is worried. I smiled at her.
"You don't have to do anything. Anyway, go back to sleep na."sabi ko sa kanya. "Magpapahangin lang din ako."dagdag ko.
"Samahan kita."sabi niya tapos umupo lang kami dun sa may balcony.
Hindi ko talaga alam bakit ako nananaginip ng ganon. And it was consistent for a few nights already. Hindi nagsasalita si Agnes sa tabi ko, but somehow having her there was comforting enough.
Tiningnan ko lang yung mga building. Yung iba sa kanila patay na yung mga ilaw while yung iba maliwanag pa. Pero mas nangingibabaw yung liwanag nung buwan. Konti na lang din yung mga sasakyang nakikita kong dumadaan. I saw from my peripheral na sinandal ni Agnes sa bintana yung ulo niya. Inaantok na siguro siya but her eyes were wide awake.
"Aji, sleep na. You can leave me here."sabi ko.
"I'm okay."sabi niya.
"But you're also tired."
"I'm okay."ulit niya and she sounded so firm this time.
I don't know how long we stayed there pero nagising ako nung tumatama na yung liwanag sa mata ko and I realized na nasa balcony pa rin ako. Pero when I woke up, nakita ko na may nakapatong na sa 'king kumot and my head was resting on a pillow. Paglingon ko, Agnes was still sleeping soundly beside me.
I looked at Agnes and I saw the lines on her face. I saw how soft her features looked when she's sleeping. The bags under her eyes are now apparent. Siguro dahil simula nung binabangungot ako, palagi rin siyang gising. I've tried so much to stay quiet, but feeling ko mababaw lang din yung tulog niya kaya ang dali niyang nagigising.
I tapped her lightly para gisingin kasi ngayon kami pupunta sa venue para sa MV shoot namin and nag-aya rin kasi sila Pao for us to take some vacation at may importante rin daw silang announcement. Eh hindi ko alam kung nakapagimpake man lang ba siya. Agnes stirred and mukhang nabigla siya sa pagtapik ko kasi halos napatalon siya. She was squinting dahil sa liwanag.
"What time is it?"
"6 am."sabi ko sa kanya. She closed her eyes again. Tapos nagstretch siya.
"Why didn't you wake me up?"tanong ko sa kanya.
"Mahimbing na kasi yung tulog mo eh. I didn't want to wake you."sabi niya.
"Eh bakit dito ka rin natulog?"
"Sabi ko sa'yo sasamahan kita eh."
I smiled to myself at tumayo na rin ako at pumasok na sa loob para magready ng breakfast. Pero nakaluto na ako, hindi pa rin nagigising si Agnes.
"Agnes."sabi ko sa kanya habang tinatapik ko siya. Nagising na rin siya sa wakas.
"Wake up na. I made breakfast."dagdag ko. Parang nagulat nanaman siya. Nagkusot lang siya ng mata niya.
"O why?"sabi ko kasi naka-ngiti lang siya sa 'kin.
"I just realized how beautiful you are in the morning."
