Razem Aż po grób. cz 2 .

21. Do czego jestem zdolny

Pov Krystian
Obudziłem się kiedy za oknem było już jasno, zaniepokoiło mnie to, bo kompletnie nie wiedziałem co się dzieje dookoła. Poszedłem do kuchni gdzie Sandra robiła śniadanie
Sa:siadaj, zrobiłam jajecznicę, zjemy i pojedziemy do pracy
K:Sandra, która jest godzina?
Sa:po 11
K:cholera ja dwie godziny temu miałem być na komendzie. Gdzie są moje rzeczy?
Sa:siadaj i zjedz najpierw
K:przecież Kruczkowska mnie zabije - w pośpiechu ubierałem się i szukałem swoich rzeczy, których jak na złość nie mogłem nigdzie znaleźć
K:gdzie jest mój telefon? Olo nie dzwonił?
Sa:Krystian powoli, bo sobie nogi połamiesz. Krystian do cholery tutaj masz telefon i przestań biegać już po tym mieszkaniu
K:dziękuję, kocham Cię.
Sa:Ja ciebie też, widzimy się na  komendzie - wybiegłem z mieszkania wsiadłem do jakiejś taksówki, która akurat przejeżdżała i pojechałem do pracy. W naszym pokoju nie zastałem Olgierda, ani nigdzie indziej czyli musiał siedzieć u Moniki, kiedy tylko otwarlem drzwi do jej gabinetu, to ich wzrok skupił się na mnie
K:Co się tak patrzycie?
O:A ty to widziałeś się dzisiaj w lustrze?
K:siedź cicho, bo to wszystko przez ciebie
O:przeze mnie? Czyś ty powariował stary!?
K:nie mogłeś mnie obudzić? Nie dało się zadzwonić?
O:A co ja twoim budzikiem, telefonem, niańką i wszystkim w jednym jestem K:czasami mógłbyś, a tak wogóle to przepraszam szefowo ale niewiem czemu zaspałem.
Mo:masz szczęście, że w porę się pojawiłeś, bo ja już mundurowych i ateków do ciebie miałam wysyłać
K:co?
Mo:no co się dziwisz? myślałam że jakieś niebezpieczeństwo spotkało naszego aspiranta Górskiego
O:ale spoko Lena już cię namierzyła i wszystko mieliśmy pod kontrolą
K:śmieszne, zaczynacie mnie już denerwować, ja muszę iść po kawę.
Mo:Ty się za robotę weź, anie za kawę.
O:no właśnie co to za obyczaje nie dość, że spóźnia się dwie godziny to jeszcze pójdzie na przerwę
K:tobie też taką pyszną zrobić z automatu partnerze?
O:poproszę partnerze i dwie łyżeczki cukru, dziękuję
Mo:w takim razie mi też zrób, chętnie się napiję
K:A co ja kelnerem w kawiarni jestem, wy to za robotę się weźcie, anie siedzicie na tych krzesłach i tylko rozkazy wydajecie
Mo:dobra krycha leć już po tą kawę, a potem mam wam do przekazania kilka informacji dotyczących waszego śledztwa
K:za 5 minut będę - stojąc koło automatu zobaczyłem przechodzącego obok Michała, chciałem z nim sobie coś wyjaśnić, bo wczoraj Sandra nie dała mi na to szans
K:Michał dobrze że cię widzę, musimy pogadać
Mi:mamy wogóle o czym?
K:no mi się wydaje, że jednak  mamy, poczekaj!
Mi:Krystian innym razem pogadamy, bo ja już nie mam teraz czasu
K:nie michał! Pogadamy teraz ! Dlaczego podrywasz Sandrę!?
Mi:skąd o tym wiesz?
K: nie twój interes, ja wiem, że Sandra jest świetną kobietą i do tego najpiękniejszą, może ci się podobać, rozumiem to, ale ona jest moja!
Mi:przestań traktować ją jak swoją własność, ona nie zasługuje na to.
K:Michał cholera ja ją kocham!, niech to wkońcu do ciebie dotrze!
Mi:jeszcze zobaczysz
K:chłopie niechce mi się z tobą napierdalać, bo szkoda mi roboty - naprawdę musiałem się mocno powstrzymywać, żeby mu nie przywalić - ale zbliż się jeszcze raz do niej to wtedy zobaczysz do czego jestem zdolny
O:Krycha no chodź już - na szczęście zniecierpliwiony Olo przyszedł po mnie
K:idę, idę- wziąłem kawę i przeszedłem obok Michała idąc do gabinetu Moniki, byłem ciekawy co tak ważnego ma nam do powiedzenia