hercai 43 sonrası

43-43

Aradan geçen günlerde Reyyan ve Miran yeni evlerinde yaşamaya iyice alışmışlar, herkesle iyi geçiniyorlardı. Daha doğrusu herkes sayılır. Yaren'in kıskançlığı devam ediyordu. Laf sokmadan duramıyordu.

Miran babasına ısınmış aralarında problem kalmamıştı. Kardeşiyle vakit geçiriyordu. Reyyan ve Miran birbirlerine sarılmış uyuyordu. Karısının diğer tarafına dönmesiyle birlikte yüzüne gelen saç, Miran'ın uyanmasını sağladı. Gözlerini yarım açtı. Karısını sırtı dönük görünce arkasından sarıldı. Boynuna öpücük kondurdu.

M:Reyyaann. Reyyaan.

Reyyan tekrar arkasını döndü yüz yüze geldiler.

M:Reyyann.

R:Hıı.

M:Hadi kalk güzelim. Kahvaltıya ineceğiz.

R:Hı hı.

M:Reyyan kalk güzelim hadi.

R:Yemeyeceğim ben. Sen ye kocacığım benim uykum var.

M:Reyyan bu ara sen sanki biraz fazla mı uyuyorsun?

R:Miran sabah sabah ne çok konuştun başımda. Hadi kocacığım git sen geliyorum bende.

M:Çok mu yorgunsun, ondan mı bu hallerin?

R:Yorgunum tabi. Kocam beni yoruyor.

M:Allah Allah gece hiç öyle demiyordun.

Reyyan gözlerini açtı kocasının gözlerine baktı.

R:Ne demişim gece? Ben hiç hatırlamıyorum bir hatırlat bana.

M:Şi-Şimdi mi?

Reyyan kocasının üzerine otururken, yüzünde gülümsemeyle cevapladı kocasını.

R:Bir mahsuru mu var şimdi olmasının?

M:Kahvaltıya gideceğiz Reyyan. Geç kalırız.

Reyyan ellerini Miran'ın eşofmanına götürürken, dudaklarına öpücük kondurdu.

R:O zaman acele et kocacığım.

Miran, Reyyan'ı geceliğinden kurtarırken konuşmaya başladı.

M:Sen bu ara çok fena oldun valla.

R:Sevmedin mi bu halimi?

M:Sevmez olur muyum? Ben senin her halini seviyorum. Ama en çok bu hallerini.

R:Hadi o zaman biraz acele et.

M:Ben acele olunca sevmiyorum. Böyle tadını çıkara çıkara.

Reyyan hemen doğruldu. Gözleri doldu. Ardından damlalar ardı ardına akmaya başladı.

can sıkıntısı kısa bir bölüm geldi. görüşmek üzere