hercai 43 sonrası

43-153

M:Efendim güzelim.

R:Bekle bende geleyim diyecektim ama Mirhan aklıma geldi.

M:Uyutalım hemen.

R:Şu bıcırığın gözlerine baksana Miran. Hiç uyuyacak gibi durmuyor.

M:Ben hallederim şimdi.

R:Nasıl olacak o?

Miran hemen yatağın yanına geldi. Çarşafı çekip aldı.

R:Ya Miran, neden bozuyorsun yatağı?

M:Bozulacak tabi Reyyan. Hadi tut ucundan. Yatıralım Mirhan'ı sallamaya başlayalım.

Mirhan'ı kucağına aldı, yanağına öpücük kondurup çarşafın üzerine yatırırken Mirhan yine sesler çıkartmaya başladı.

MR:Dededeeddee..

M:Bak bak ne diyor duydun mu Reyyan?

R:Duydum sesler çıkartmaya başladı.

M:Ne diyor duyuyor musun?

R:Bir şey demiyor Miran. Ses çıkartıyor. Bir şey diyorsa, en fazla dede diyordur.

M:Yok yok. Bak iyi dinle sanki kardeş diyor gibi.

R:Kardeş ne alaka Miran? Ağzından ne k harfi, ne de a harfi çıktı.

M:Yok bak iyi dinle kardeş diyor işte.

R:Miran..Oğlumuzu alet etme çıkarlarına.

M:İlla ağzından o iki harf çıkacak öyle mi?

R:Yani Miran..Kardeş diyorsa benzesin bari.

M:İyi o zaman tamam.

Mirhan'a yaklaştırdı dudaklarını.

M:Bak annen bilmiyor diyor sana. Sana kara cahil diyor. Hadi sen söyle oğlum biz bugün seninle ne öğrendik? Hadi bakalım birlikte söylüyoruz..Çatlasın senin annen..Kardeşşş..Hadi oğlum. Kardeşş. Kar-deş...

MR:Dedede.

M:Dedede değil oğlum. Kar-deş.

R:Uğraşma Miran, söylemiyor işte. Uyutalım hadi.

M:Söylüyor Reyyan. Valla öğrendi. Hadi oğlummmm. Kardeşş.

MR:K-k aa..

Miran kahkahalarla birlikte hızla Mirhan'ı kucağına aldı. Yanaklarına öpücük kondurdu.

M:Aslan oğlum benim. Nasılda söyledi? Aferin sana oğlum...Bak Reyyan, Mirhan kardeş istiyor. Bana hayır diyorsun, hadi oğluna da hayır de. Hayır oğlum, ben sana kardeş yapamam de.

R:Miran sen sırf bu cümleyi kurmak için mi öğrettin Mirhan'a.

M:Evet...

R:Allah'ım birde pişkince söylüyor. Hadi Miran salla uyusun hadi. Valla yoruldum. Mirhan'ı uyutup hemen yatacağım.

M:Ama banyo yapacaktık birlikte.

R:Maalesef kocacığım. Ben sana söylemeyi unuttum. Benim özel günüm bugün.

M:Şaka..değil mi? Şaka.

R:Değil Miran.

M:Nasıl olur ya? Senin ham...

Son anda ağzından çıkanı kulağı duydu. Hemen lafı değiştirmeye çalıştı.

R:Ben ham ne?

M:Sen ham şey,.. senin hamakta uzanman lazım.

R:Hamak mı?

M:Hıhı hamak. Ben senin için bir hamak kurayım diyorum. Mirhan'ı koynuna yatırırsın. Siz uykuya dalarsınız, ben sizi sallarım.

Miran İç Ses:Lan Miran. Aferin sana senin hamile olman gerekirdi de. Aferin sana. Ama iyi toparladın valla helal. Hamakta iyi fikir. Ben bunu yapayım, güzel olur.

R:Hımm kulağa hoş geliyor. Güzel olur. Birlikte sallanırız, sen böyle kollarını benim belime dolarsın. Ben senin kollarına sığınırım. Birbirimizin sıcağında sallanırız.

M:Çok güzel olur valla.

Reyyan başını aşağıya eğince Mirhan'ın uyuduğunu gördü. Sesini olabildiğince kıstı.

R:Miran... Uyumuş. Hadi yatıralım.

Birlikte Mirhan'ı yatırıp, banyoya geçtiler. Aldıkları duşun ardından Reyyan Miran'ın, Miran Reyyan'ın saçlarını tarayıp kuruttu. Yatağa karşılıklı oturmuş, birbirlerinin yüzünü inceliyorlardı. Miran ellerini kaldırıp, Reyyan'ın yanaklarına koydu. Gözlerini, yanaklarını, saçlarını okşamaya başladı. Reyyan gözlerini kapatmış, kocasının parmaklarını hissetmeye çalışıyordu.

M:Seni öyle çok seviyorum ki. Sana bakınca bile içimde büyük bir yangın başlıyor. Sönmek, dinmek bilmez. Bir gün biter mi, söner mi bilmiyorum? Ama söndüğünde bu canım artık bedenimde olmayacak, onu çok iyi biliyorum. Seninle nefesim ferahladı, aldığım nefes vücuduma can oldu. Seni çok seviyorum kadınım.

R:Seni çok seviyorum adam.

M:Hadi bana şarkı söyle.

R:Şimdi mi?

M:Şimdi.

R:Ee söyleyeyim bakalım.

Ellerini kaldırıp kocasının yanaklarına koydu. Gözlerini gözlerine kenetlerken, parmakları yüzünün her santimini okşuyordu. Kalbi kocasının gözlerine bakmanın heyecanıyla hızlanırken, mırıldanarak söylemeye başladı.

R: Bugün dağların dumanı aralandı, hoş geldin.. Ah ışıklar içinde kaldım, yandım efendim.... Sen bana yangın ol efendim, ben sana rüzgar. Tutuşsun gün, yansın geceler, zamanımız dar. Sen bana geç geldin, ben sana erken. Tutuşsun gün, yansın geceler, vaktimiz varken... Bugün günlerden güzellik, sefa geldin, hoş geldin. Ah bu yağmur yalnızlığımmış, dindim efendim. Sen bana yangın ol efendim, ben sana rüzgar. Tutuşsun gün, yansın geceler, zamanımız dar. Sen bana geç kaldın, ben sana erken
Soyunsun gün, sarsın geceler, vaktimiz varken...

M:Ne ben sana geç geldim, ne de sen bana erken. Biz tam vaktinde birbirimizi bulduk. Kaderin bize çizdiği çizgiyi yaşadık. Asla pişman olmadım.

R:Tıpkı benim gibi. Seninle yaşadığım hiçbir şeyden pişmanlık duymadım.

Reyyan'ın söylediğiyle başını önüne eğdi Miran. Kocasının çenesine uzattı elini. Tekrar kaldırdı.

M:Seni çok seviyorum güzel kalpli karım benim. 

umarım beğenirsiniz yeni bölümde görüşmek üzere