Miran sertleşen bakışlarıyla arkasına döndü yavaşça. Çattığı kaşlarıyla Yaren'e dikti bakışlarını. Yaren'in gözlerinden akan yaşlara aldırış etmedi.
M:Yaren dedi. Ağzından ilk çıkan isim senin ismin oldu Yaren.
Üzerine doğru atılmasıyla ellerini boğazına sardı. Herkes ayırmaya çalışıyordu.
M:Ağzından ilk çıkan isim senin ismin oldu Yaren. Senin ismin.
H:Oğlum yapma dur. Miran dur.
C:Miran oğlum dur.
Y:Ya ben yapmadım... Yemin ederim ki ben yapmadım. Neden çağırdı bilmiyorum... Vallahi ben hiçbir şey ya-yapmadım. Nef--
M:Seni çağırdı. Senin ismini söyledi.
Y:Nefes, Miran nefes alamıyorum.
HAN:Miran dur. Dur Allah aşkına dur. Ufacık bir hatırım varsa dur oğlum. Allah rızası için dur.
Miran duyduğu sözle ellerini gevşetti.
M:Nasıl durayım yenge? Sen söyle. Benim karım canıyla cebelleşti. Bırakmadı karımın yakasını. Benim karımın canıyla zoru var, canıyla. Yeter artık.
Y:Anne ben yapmadım. Baba ben yapmadım. Allah için birisi bana inansın ya. Niye inanmıyorsunuz bana? Ben yapmadım. Ben sadece yardım ettim.
HAN:Yaren hadi gir içeriye. Kız seni bekliyor.
Y:Anne ben yapmadım.
M:Sen dua et Reyyan seni bekliyor... Bana bak karımın hayatını tehlikeye atacak, canını sıkacak bir şey dersen içeride...
Y:Ben Reyyan'ın canını yakmadım. Ben yapmadım.
Yaren dik duruşuyla Reyyan'ın odasına doğru gitti. Miran arkasında kendisini yiyordu. Sağa sola gidiyor, elinden bir şey gelmediği için kahroluyordu. Yaren'le onu yalnız bırakmak zoruna gidiyordu. Ama yapabileceği hiçbir şey yoktu Reyyan böyle istemişti.
F:Aga yapma. Sakin ol. Yaren bir şey yapmaz.
M:Bende inandım biliyor musun aga? Öyle ağlayarak ben yapmadım dediğinde bende inandım. Ama sen bana mantıklı bir açıklama yap. Reyyan neden uyanır uyanmaz onu çağırdı?
F:Bilmiyorum aga. Sen ne kadar kabul etmesen de onların arasında olan bir şey. Reyyan'ın konuşmasını bekle. O söylesin sana "bana Yaren zarar verdi" veya "beni Yaren kurtardı" diye. Acele etme. Öfkeli davranıyorsun. Ya gerçekten hayatını kurtardıysa Reyyan'ın, nasıl özür dileyeceksin? Nasıl bakacaksın Yaren'in yüzüne?
M:O tüm yaptıklarına rağmen, Reyyan'a yaptığı kötülüklere rağmen, benim karımın canını yakmasına rağmen, Reyyan'ın imzasını taklit edip bizi boşamak istemesine rağmen, nasıl bizim yüzümüze bakıyorsa. Ben de öyle bakarım yüzüne.
F:Aga acele etme. Bekle biraz. Bekle.
Reyyan – Yaren
Yaren çekinik adımlarla girdi içeriye. Sessizce yaklaştı Reyyan'a. Reyyan yaşlı gözlerle bakıyordu.
Y:Reyyan nasılsın?
Reyyan gözyaşlarına hakim olamadı.
R:İyiyim Yaren. Bebeğimde bende çok iyiyiz. Senin sayende.. Ben, ben çok teşekkür ederim. Ne diyeceğimi, nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum? Çok teşekkür ederim. Allah senden raz..
Yaren içini çekerek gözyaşlarını dökmeye başladı.
Y:Deme Reyyan. Allah senden razı olsun deme.. Allah canını alsın de, Allah seni kahretsin de. Ama Allah razı olsun deme. Ben hak etmiyorum çünkü.
R:Ya-Yaren. Ben ne demek istediğini anlamıyorum?
Y:Ben çok iyi anladım ama. Yemin ederim ki seni ilk kez anladım. Ben elimden geleni yaptım, senin ve bebeğinin iyi olması için. İşe yaradıysa ne mutlu bana. Ama kimse inanmıyor, haklı olarak. O kadar yaptığım şeyden sonra, kimsenin bana inanmasını beklemiyorum zaten...Zoruna gidiyormuş insanın. Bir şey yapmadım ama kimse inanmıyor, yapmadığıma. Zoruma gitti....Hak ettim mi? Tabi ki ettim. Sen uyurken de çok düşündüm. İnsan gerçekten yaşattığını yaşamadan ölmezmiş. Senin yaşadığınla kıyaslanamaz ama yine de zormuş. Benden ne kadar nefret etsen hakkındır. Ben çok özür dilerim Reyyan. Çok özür dilerim. Şimdiye kadar yaptıklarım için, başına gelecekleri bildiğim halde sustuğum için, her şey için özür dilerim. Beni affetmeni beklemiyorum. Affedilmeyi de hak etmiyorum ama insan umut ediyor işte.. Ben değişeceğim. Yemin ederim ki, artık kötülük etmeyeceğim. Seni öyle kapının önünde, kanlar içinde görünce ne kadar korktuğumu anlatamam. Ben..ben bir anda dost olmamızı beklemiyorum ama bil ki benim seninle hiçbir zorum yok artık. Ne laf sokacağım artık? Ne başka bir şey. Benden sadece iyilik göreceksin. Sana söz.
R:Yaren. Sen benim kuzenimsin. Ben senden nefret etmedim. Hele ki sen benim evladımın canını kurtarmışken, bana hayatımı, yaşama sebebimi tekrar vermişken, ben nasıl nefret ederim? Bana ne yapmış olursan ol, sen benim evladımın canını kurtardın. Allah senden razı olsun Yaren.
Y:Asıl Allah senden razı olsun Reyyan. Onca yaptığım şeye rağmen ağzını açıp bir şey demedin. Allah asıl senden razı olsun...Ben çıkayım. Sen dinlen olur mu?
R:Bir herkesi çağırır mısın?
Y:Ta-tabi.
Yaren kapıyı açtığı gibi Miran'ı karşısında gördü. Gözlerini herkesin üzerinde gezdirdi.
Y:Reyyan sizi çağırıyor..Herkesi.
Miran, Yaren'i itip hızla odaya girdi. Reyyan'ın yanına gidip alnına öpücük kondurdu.
M:Nasılsın güzelim? İyi misin? Ağrın sızın var mı? Bir şey ister misin?
R:Mir..
M:Ne oldu ağrın mı var? Bekle sen ben hemen doktor çağırıp geleyim.
Reyyan hızla Miran'ın elini tuttu.
R:Gitme bir yere Miran. Ben gayet iyiyim. Yavrumuzda iyi.
M:İyisin?
R:İyiyim. Çok iyiyim. Merak etme. Buradayız. Yine üç kişiyiz.
Miran gözlerinin dolmasına mani olamadı.
M:Çok korktum Reyyan. Sana bir şey oldu diye çok korktum. Bebeğimize bir şey oldu diye çok korktum. Şükür Allah sizi bana bağışladı..Ben ne yapardım sensiz? Nasıl nefes alır, nasıl yaşardım?
R:Getirme aklına. Biz çok iyiyiz. Bende çok korktum ama geçti şükür. Allah'a şükür Yaren vardı. O yardım etmese bilmiyorum neler olurdu?
Miran yerinde doğruldu. Bakışlarını arkasında kalan Yaren'e çevirdi.
M:Yaren yardım etti, öyle mi?
R:Evet Miran. Ben şu anda iyiysem, bebeğimiz iyiyse Yaren sayesinde.
eveeet bölüm geldi. umarım beğenirsiniz yeni bölümde görüşmek üzere yeni bölüm pazartesi akşamı gelir. iyi akşamlar
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hercai 43 sonrası
FanfictionÖzel bölümler için yeni bir hikaye oluşturdum.. hercai 43.bölümden keşke böyle olsa dediğim şekilde devam ettim. hep okurdum birde yazayım dedim.