HAN:Ah evladım senin de savunulacak yanın yok ki. Neyse hadi söyleyin. Cinsiyeti neymiş? Zehra kız diyor, ben erkek. İddiaya girdik.
R:Ödül ne?
M:Evet kazanan ne alacak?
G:Bayılırım ödüllere.
Miran, Gül'ün boyuna geldi. Yanağından küçücük bir makas aldı.
Tekrar doğruldu.
GHAN:Kız biz onu düşünmedik. Zehra ne alacaksın bana?
Z:He erkek yani. Bence sen bana alacağın şeyi düşün. Çünkü benim torunum kız.
R:Kazanan bize yemek ısmarlasın.
Z – HAN:Tamam anlaştık.
Reyyan İç Ses:Yaşadık oğlum, karnımızı güzelce doyururuz.
R:O zaman cüzdanına bolca para koy anne. Çünkü aksaklıklar oldu. Yemek yiyemedim.
HAN:Valla mı kız?
R:Valla ne hayaller kurdum bir bilseniz? Kebaplar, tatlılar falan yiyemedik bir şey.
HAN: Ben mi kazandım yani?
Y:Allah'ım bu kızın aklı fikri yemekte. Onu mu soruyorlar sana? Erkek mi diye soruyor?
R:Erkek Yaren erkek. Anlayamadıysan bir daha söyleyeyim. Bizim Miran'la oğlumuz olacak nasipse.
N:Allahhh. Erkek torun geliyor erkek. Haha.
Hazar'a, Cihan'a, Miran'a sarıldı hızla.
A:Allah analı babalı büyütsün.
Reyyan başını yere eğerek cevapladı.
R:Sağol Azat abi.
M:Sağol Azat. Darısı başına.
Azat bakışlarını kaçırdı. Başıyla selam verdi.
Çocukları oluyordu. Evlatları nasıl söylerdi, zoruna gittiğini. Yıllarca hayallerini kurduğu, o hayallerle nefes aldığı günler şimdi gerçek oluyordu. Tek fark Reyyan'ın yanında olup, tebrikleri kabul eden kendisi değildi.
Y:Banane canım neyiniz olacaksa olsun? Ben annemler sordu diye şey ettim yoksa bana ne.
M:Ne demek bana ne Yaren? Senin yeğenin olmuyor mu? İnsan bir tebrik eder.
R:Seni tanımasam hiç mutlu olmadın diyeceğim Yaren.
Y:Ne sevineceğim be bana ne. Sanki benim çocuğum.
N:Yav başlarım sizin dalaşmanıza şimdi haa. Burada benim erkek torunum oluyor. Annesi hala laf yetiştirsin millete.
R:Ama dede bana laf çarpıyor.
N:Olsun sen annesin. Sinirlenmeyeceksin. Kendini strese sokmayacaksın. Doğuma kadar sana sinirlenmeyi yasakladım.
R:Ama dede..
N:Sadece sinirlenmek değil. Öyle hoplayıp zıplamak, taşkınlık yapmakta yasak. Aynısı senin içinde geçerli Miran.
R:Ama dede...
M:Ama dede..
N:Susunnn. Yaren sende uğraşma kimseyle edebinle otur oturduğun yerde...
Bakışları Reyyan'ın karnına denk düşünce yüzü hemen yumuşadı.
N:Allah analı babalı büyütsün yavrum.
Zehra gözlerinden akan yaşlarla sarıldı kızına.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hercai 43 sonrası
FanfictionÖzel bölümler için yeni bir hikaye oluşturdum.. hercai 43.bölümden keşke böyle olsa dediğim şekilde devam ettim. hep okurdum birde yazayım dedim.
