hercai 43 sonrası

43-147

M:Reyyan güzelim uyan hadi. Daha dünya kadar işimiz var...Reyyan uyanır mısın güzelim? Kalk hadi...Reyyan...

R:Hıı..

M:Hadi uyan kadın.

R:Miran ne oluyor, sabahın köründe.

M:Güzelim hadi Baran'ı annemlere bırakalım, bugün sinemaya gidelim. Ben internetten baktım çok güzel filmler vardı.

R:Sabah sabah rüyanda mı gördün?

M:Farz et ki öyle. Sen gelecek misin, gelmeyecek misin?

R:Hemen kalkıyorum canım. Senin gönlün olmuş, iki dışarıya çıkalım. Ben hızlıca bir duş alayım. O zamana kadarda sen Mirhan'ı uyandır. Tamam mı kocam?

M:Baran..

R:Efendim.

M:Baran, Baran. Biraz Baran diyelim. Çocuğun bir kimlikte adı kaldı Baran diye. Geçen gün unutmuşum adını, kimliğine baktım. Biraz Baran diye seslenelim de adını öğrensin.

R:Haklısın valla.

M:Ben her zaman haklıyım.

R:Tamam benim haklı kocam. Benim iki dakika duşa girmem lazım sen uyandırırsın artık. Sonra da bizimkilere bırakır çıkarız...Valla kızacaklar artık. Çocuğu biz büyüttük diyecekler.

M:Bakarlar onlar. Bir şey diyemezler.

R:Bende derler demedim, diyecekler dedim.

M:Demezler.

R:Nereden biliyorsun Miran?

M:Biliyorum işte. Var mısın iddiaya?

R:Durduk yere ne iddiası Miran?

M:Hayırdır korkuyor musunuz Reyyan hanım?

R:Ne münasebet? Neyden korkacak mışım?

M:Bilmem öyle geldi bana.

R:Yanlış gelmiş sana.

M:O zaman giriyoruz iddiaya.

R:Tamam anlaştık. Neyine?

M:Kulağına söyleyeyim.

R:Miran iki kişiyiz zaten, söyle sen.

M:Yok Baran duymasın. Yaklaş sen kulağına söyleyeceğim.

R:İyi hadi söyle bakalım.

Miran kulağına eğilip, konuşmaya başlayınca gözleri fal taşı gibi açıldı.

R:Miran olmaz. Sen nerede yaşıyorsun? Neyin fantezisi bu? Hem sen nereden geliyor aklına böyle şeyler? Sen nerelere gidiyorsun, neler izliyorsun? Nerede gördün bunları?

M:Tövbe de. Ne izleyeceğim? En büyük hayallerimden birisi bu.

Miran İç Ses:Gaza getirmem lazım ama nasıl? Gaza gelirse neyi kabul ettiğinin farkına varmaz. Öbür türlü tövbe kabul etmez. Düşün Miran düşün.

R:Tövbe tövbe.

M:Ne oldu korktun mu?

R:Yok canım neyinden korkacağım. Sadece gerek yok diye dedim ben.

M:Tamam Reyyan anladım. Sen tırstın.

R:Kim? Ben mi? Neyinden tırsacağım be?

M:Tamam yorma sen kendini. Ne yapalım benim karımda biraz tırsak çıktıysa.

R:Ben mi tırsağım?... Tamam anlaştık.

M:Tamam anlaştık. Ee sen kazanırsan?

R:O zamanda tam tersi.

M:Emin misin?

R:Eminim tabi.

M:İyi her türlü benim işime gelir. Kabul..

Duyduğu cümleyle Reyyan neyi kabul ettiğini yavaşça algıladı.

R:Ne? Dur. Aşk olsun Miran. Oyuna getirdin beni. Olmaz kabul etmiyorum. Ben neye evet dediğimi bilmiyordum.

M:Nasıl bilmiyordun?

R:Gaza getirdin. Hassas noktamdan vurdun beni.

M:Güzelim eğer vazgeçmek istiyorsan, tamam ben yenilgimi kabul ediyorum, ben haksızmışım diyors...

R:Asla.

Miran rahatça gerindi.

M:Güzel valla çok mutlu oldum. Yanlış anlama, senin dik duruşun karşısında.

R:İnşallah sen kazanırsın. Ben senin dediklerini yapamam.

M:Yaparsın yaparsın. Sende o potansiyel var. Sen hiç merak etme.

R:Neyse tamam sen Mirh...Baran'ı uyandır gidelim artık.

M:Yok bence uyandırmayalım. Gel şu işi hazır Baran uyuyorken halledelim. Ödül her türlü aynı. Keyfini çıkartalım.

R:Olmaz Miran. İddianın sonucu senin oyunun sayesinde sende kazansan, bende kazansam aynı ama kimin yapacağı muallakta. O yüzden iddianın sonucunu bekleyeceksin fırsatçı bey.

M:Hadi gidip kim kazanacak öğrenelim. Oradan da sinemaya gideriz. Akşama da artık...

R:Tamam Miran sus. Çocuğun yanında nasıl konuşuyorsun.

M:Aman sanki anlıyor.

R:Anlıyor tabi.

M:Anlasa bile şu anda uyuyor.

R:Yanlışın var canım. Uyumuyor. Sesimize uyandı, etrafına bakıyor.

M:Benim yoluma taş koymak için uyanmıştır.

R:Hadi aşkım, hadi birtanem, hadi canım. Sen Mirhan'ı hazırla, ben iki dakika banyo yapayım.

M:Baran Baran.

R:Tamam kocacığım Baran. Hadi oyalama beni geç kalacağız bak. Filmi kaçırırsak benden çekeceğin var.

Yarım saat sonra Şadoğlu konağına geçmişlerdi. Avluda oturan aile üyelerinin yanına yaklaştılar.

M:Biz geldik..

H:Hoşgeldiniz.

M:Karım, ben ve oğlum geldik.

HAN:Onu anladık oğlum. Hoşgeldiniz dedik ya.

M:Baran'la geldik.

Zehra çattığı kaşlarıyla baktı Miran'a.

Z:Baran mı?

Miran hızla karısına döndü.

M:Bak gör karıcığım. Baran kim der gibi bakıyor herkes. Neden çünkü babası bile ismini unuttu. Hiç kullanmıyoruz.

Aile üyelerine döndü bu kez de.

M:Biz bir müddet, unutmamak adına oğlumuzun Baran ismini kullanmaya karar verdik. Ve her an görüyorum ki ne kadar yerinde bir karar vermişiz meğerse. Resmen adını hatırlayan çıkmadı oğlumun.

H:Tamam oğlum. Siz bilirsiniz. Bundan sonra öyle deriz.

Miran gözlerini annesine dikti. Kucağında ki Baran'ı bir şey söylemeden annesinin kucağına bıraktı.

M:Baran size emanet. Biz sinemaya gideceğiz.

Z:Tamam oğlum biz bakarız, bakarız da...

R:Eeee..

umarım beğenirsiniz. yeni bölümde görüşmek üzere.