hercai 43 sonrası

43-130

Reyyan gözyaşlarını sildi kocasının… Yere çöktü..Ellerine öpücük kondurdu.
R:Ağlama..Sen ağlarsan ben ölürüm…Her şeye tamam ama senin ağlamana katlanamam. Yapma, Allah aşkına yapma kocam.
Başını kaldırdı karşısında duranların, bir zamanlar canını çok yakanların, iftira atanların, hatta canını almak isteyenlerin tek tek gözüne baktı. Bakışları tekrar kocasını buldu.
R:Canımı çok yaktın..Öyle çok ki, ben ilk kez ölmek istedim..Nefes almak istemedim. Zoruma gitti..Beni bıraktığın zaman, benim korkum arkamdan konuşacaklar değildi. Yüzüme namussuzluğumu vuracaklarını zaten bili..
M:Sus deme öyle, deme…
R:Ama dediler kocam.. Benim sevdama da, namusuma da laf ettiler. İnanmadılar.
Başını kaldırıp baktı herkese..
R:Hoş..Ailem inanmamış, millet nasıl inansın…Benim canımı yakan, beni yolun taa başında bırakmandı. Sevdama ihaneti bulaştırmandı..Beni o salıncaktan, uçuruma itmendi. Sana dediğim cümle hala kulaklarımda..”Allah şahidim olsun ki, bana ettiğin kötülüğü ömrüm boyu unutmayacağım. Sana da unutturmayağım.” Canım o kadar çok yanıyordu ki..Ne kadar yattım o toprak üzerinde bilmiyorum. Aklım uyuşmuştu. Kulaklarımda sürekli senin çınlıyordu. “ben senin hiçbir şeyin değilim..Masal nedir bilir misin?”….Ben hep masallara inandım, hep..Ben masal ne demek bilirdim ama benim bildiğim masallarda evlenirler sonsuza dek mutlu yaşarlardı..Ben evlendim, yaşarken öldüm..Topraktan kalktım, yola baktım tekrar, belki bana kıyamamışsındır, dönmüşsündür diye..Yoktun..Dağın başında kimsesiz, kandırılmış kaldım öylece. Tüm hayallerim başıma yıkıldı..Güç bela girdim geri kulübeye. Gelinliği gördü gözlerim. Ne düşündüm bilmiyorum. Belki de, içinde en mutlu olduğum elbiseyle gözlerimi yummak istedim. Gözümün gördüğü her şeyde yandım, öyle ki yanmak istedim..Senin çakmağının yaktığı gaz lambasıyla alev aldı etraf..Kendimi attım bir yere oturdum. Ölümü bekledim. Bir müddet sonra zaten bayılmışım..Kendime geldiğimde keşke ölseydim dedim, çünkü başıma daha ne gelecek derken, erken konuşmuşum. Aslında her şey yeni başlıyormuş..Bir arabanın içindeydim. Yanımda tanımadığım bir kadın….Azize hanım…Kimsin dedim, ses vermedi. Benden ne istiyorsun dedim, ses vermedi. Meydana geldik, in dedi…Mahmut zorla indirdi, attı meydana..
Herkes gözünü dinledikleriyle sıkıca kapatmıştı. Kimsenin ağzından tek kelime çıkmıyordu. Kimse Reyyan’ın yaşadıklarına bu kadar yakından şahit olmamıştı. Reyyan’ın yaşadıklarının ağırlığı çökmüştü her birinin omzuna.
R:Etrafımda ki insanların konuşmaları, bana acıyarak bakmaları hala aklımda. Sesinin tınısına varana kadar hatırlıyorum.
Bakışlarını dedesinin gözlerine sabitledi.
R:Kimi benim için üzülüyor, kimisi de “ne kahpelik etti kim bilir” diyordu... Utancımdan yerin yedi kat dibine girdim. Kaçmak istedim ama nereye kaçacağım, gelinliğim üzerimde, üstüm başım perişan..Herkes yapıştırdı damgayı..Düğünden sonra meydana atıldıysa kabahatli diye…Ben daha ne yaşadığımı anlamadan, neden yaşadığımı anlamadan, iftiraya kurban oldum. Çok zoruna gidiyor insanın..Hele de suçu yoksa, hele de kalbini ellerine verdiğin adamsa…Kimsenin değil ama sevdiğinin ihaneti, insanın kolunu kanadını kırıyor. İnsanın çok zoruna gidiyor. Buna rağmen sevdamdan vazgeçemedim ben. Nasıl sevdirdiysen artık kendini, kopamadım senden. Senin kanının akacağını duyduğumda benim kanım çekildi bedenimden….Çok seviyorum..Çok..
Kocasının gözyaşlarını sildi parmak uçlarıyla..
R:Madem yüzleşme dediniz, alın size yüzleşme.. Hiç biriniz, diğerinden daha az yakmadı canımı. Kimisi çocukluğumdan başladı, kimisi başıma gelenlerle, kimisi başıma gelenlerden sonra..Hepiniz ayrı ayrı ama aynı ölçüde yaktınız canımı..Allah biliyor, söyledim de ah etmedim kimseye..Suçsuz yere acı çekmek ne demek iyi bilirim. Kimse acı çeksin istemem. Ama kırıldım.. Hem de çok. Bu kırgınlığım öyle bir iki güzel şeyle geçmez. Bu kırgınlığım maalesef geçmez.. Üzeri kabuk bağlar ama o kabuğun altında ki yara, ilk günkü acısıyla durur.. Benim tek derdim, ne yaparlarsa yapsınlar, ailemle, kocamla, çocuğumla hep aradığım ama bir türlü bulamadığım o huzurun içinde yaşamak.. Bugün Yaren’le konuştuk. Anladığım kadarıyla bu yüzleşme de o yüzden oldu..Ben Yaren’e dedim ki, benim kimseye hesap sormaya halim yok. Sorsam kime soracağım. Bitmiyor ki… Benim hiçbirinize diyecek tek bir cümlem bile yok. Vicdan en adaletli yargıçtır, sizi vicdanınıza bırakıyorum..Bundan sonra vicdanınızı dinleyerek hareket edin yeter. Bundan sonra sevdaların önünde durmayın, insanlara önyargıyla yaklaşmayın, başka bir şey istemiyorum. Bundan sonra birisinin kalbini kırmadan önce aklınıza ben geleyim. Bundan sonra birisiyle önyargıyla yaklaşırken, beni aklınıza getirin. Bana yaptığınız önyargının sonuçları çok ağır oldu çünkü..Yapmayın..
Ayağa kalktı. Ellerini hala diz çökmüş kocasına uzattı. Ellerini birbirine kenetleyip, kapıdan çıkıp gittiler evlerine. Arkalarında kalan enkazın farkındaydılar. Çünkü o enkaz Reyyan’a aitti. 
Yine ben 🤣 umarım beğenirsiniz 🙏 yeni bölümde görüşmek üzere 🧡