ASD

11.

Ned şaşırmış bir şekilde öylece kala kaldı. Büyük babasının hıçkırıklarla dolu ağlaması içini parçalıyordu. Neler olduğuna anlam vermeye çalışırken büyük babasına merakla sordu,

'Büyük baba neden ağlıyorsun ? Sen bu gece Bulut Şehrinde kalmayacak mıydın ? Ben neden buradayım ?'

Yip kendisini Ned'den biraz uzaklaştırdı ve gözlerinin içine baktı. Yüzünde ki endişeyle karışık bir mutluluk vardı. 

Ned'i korkutmak istemiyormuş gibi yalancı bir gülümseme takındı ve konuştu,

'Kanımdan son evladım. 4 Aydır bilinçsiz bir şekilde yatıyordun. Ben geri döndüğümde seni uyandırmaya çalıştım fakat uyanmadın. O kadar çok endişelendim ki seni Bulut Şehrinde ki hastaneye getirdim.'

Ned şaşırmıştı, ''4 aydır uyuyor muyum ?' Aman tanrım, 4 ay boyunca eğitim mi yaptım! Ama... ama bana sadece bir gün kalmışım gibi geldi. Beyaz odada tam 8 ay boyunca eğitim yapmışım ve gerçek dünyada tam 4 ay geçmiş.''

Ned şaşkınlığını zihninden haykırırken Yip ona baktı. Ardından bir şey fark etmiş gibi hemen ayağa kalkarak doktora döndü,

'Lütfen bize biraz izin verin.'

Yip'in sesi sert ve emir vericiydi. Doktor bir şeyler söylemek istese de Yip'in ciddi ifadesi onu bundan vaz geçirdi ve hızlıca arkasını dönüp uzaklaştırdı.

Yip etrafı kontrol ettikten sonra Ned'i kolundan tutup hızlıca odanın içine soktu ve gözleri hemen yatağa döndü.

'Anlamıştım. Sen Doku Temizliğini tamamlamışsın. Hemen bu örtüleri yok etmeliyiz ve sana yeni kıyafetler giydirmeliyiz. Kimse Doku Temizliğini tamamladığını anlamamalı.'

Yip burnuna dolan kötü kokuyu Ned'e sarıldığı ilk anda fark edememişti çünkü o an dünya ile neredeyse bütün bağı kesilmişti ama ona bakarken yayılan keskin koku burnunu doldurduğunda hemen bir şeyler yapması gerektiğini anladı.

Hızlıca çarşafı,örtüleri ve diğer her şeyi toplayıp bir kenara yığdı. Ardından odada duran küçük dolabı açtı. Daha önce Ned uyanır diye getirdiği kıyafetleri çıkarttı ve Ned o sırada çoktan soyunmuştu. Ned'in çıkarttığı kıyafetleri Yip alıp örtü yığının üstüne attıktan sonra Ned yeni kıyafetleri giymeye başladı.

Bu sırada Yip yerde ki her şeyi bir bohça gibi sarıp iyice büzüştürdü, Ardından eline aldı ve hazırlanmış olan Ned ile birlikte odadan çıktı.

Doktora görünmeden hastaneden ayrıldılar ve kısa bir süre sonra tamamen gözden kayboldular. 

Yip etrafını dikkatlice bir kaç defa daha kontrol ettikten sonra hemen önünde duran şiddetli akıntıya sahip nehire baktı.

Elinde ki bohçayı nehrin içine fırlattı ve kaçarcasına Ned ile birlikte uzaklaştı.

Bir süre yürüdükten sonra Yip nefes nefese bir han'nın önünde durdu. 

Biraz soluklandı ve kendisini topladığında Ned'e bakarak konuştu.

'Ben senin için çok endişelenmiştim. Eve döndüğümde İgor senin bir gündür uyuduğunu söylediğinde hemen yanına geldim, seni uyandırmak istedim fakat uyanmadın. Bende seni önce kasaba doktoruna gösterdim fakat o da çare bulamayınca Bulut Şehrine getirdim. Burada ki doktorlarda bir çare bulamadılar. Tanrıya şükür ki tekrar uyandın. '

Yip'in gözleri anlattıklarıyla birlikte nemlendi, ne kadar endişelendiği belli oluyordu. Beyazlamış saçlarının bir kısmı dökülmüştü ve belli ki stres yüzünden sakallarının bir kısmını yolmuştu. Ned çaresizce büyük babasına sarıldı.