ASD

8.Bölüm

Ned'in yüzünde ki gülümseme yeni kazandığı özelliğin keyfiyle artıyordu. Odasından çıkmadan önce etrafa yayılmış olan pis kokuyu aldığında ise yüzünde ki gülümseme yok oldu. 

Kokunun kaynağını araştırmak istermişcesine bir fare gibi bir kaç defa minik burnunu etrafta dolaştırdı ve gözleri yatağında durdu.

Bir kaç adım buruş buruş olmuş örtüyü kaldırdığında gözleri şaşkınlıkla açıldı, yatağının üstünde 4 tane uzun siyah leke vardı.

Lekelerin boyutu ve duruş şekli bu noktaların onun kolları ve bacaklarından oluştuğunu gösteriyordu. Siyah kan görünümlü iğrenç koku yayan bu şeyin ne olduğunu merak etti, korkuyla bedenini kontrol ettiğinde aynı renkte şeylerin kollarında da olduğunu fark etti fakat onların kokusu yatağın üstünde ki kokuyla kıyaslanmazdı. Aynı kokuyor olsalarda yoğunlukları farklıydı.

Ned beyaz odada yaşananları hatırladı, bedeninde ki ferahlık hissi sanki soğuk suda duruyormuş gibiydi ve şimdi anlıyordu ki aslında bu hissin sebebi yatağın üsünde ki kollarını ve bacaklarının yerinde olan siyah renkli kanlı kötü kokulu şeydi.

Ned yaralandığını düşündü fakat yaralanmamıştı. Bedeni sağlıklıydı bunu hissediyordu ama olanlara anlam verememişti. Korkusu yükseldi ve bir hata yaptığını düşündü.

Büyük babası ona ''İYİ ŞEYLERİN SONUNDAN KÖTÜ BİR ŞEY ÇIKMAZ'' demişti. Beyaz odada yaşanan herşey iyi ise bu ortaya çıkan kötü şey asla olmamalıydı. 

Çaresizce yardım isteyebileceği tek kişiye bağırdı.

''BÜYÜK BABA!''

Ned'in endişe dolu sesi malikane'nin içinde yankılandı. Kısa bir süre sonra telaşlı adımlar ve baston sesi koridorda yankılandı ve kapısı gürültüyle açıldı. 

Büyük babası korkuyla ona baktı ve hemen odada bir düşman aradı lakin düşman görmeyince Ned'e baktı. Kollarında ki siyahlığı farkeder etmez yüzüne vuran ağır koku neredeyse kusmasına sebep olacak kadar kötüydü. Aklında hemen Ned'in yatağına pislediği geldi ama bu koku hiçte pislik gibi komuyordu, sanki çürümüş cesetler yığınının içine çürümüş yumurta ve patates konulmuş gibiydi. 

Yip çaresizce torununa yaklaşıp burnunu kapatarak konuştu,

'Ne! Ne oluyor? Sen iyimisin ?'

Ned kokunun kötü olduğunun farkındaydı fakat büyük babasının ifadesine bakınca aslında daha kötü mü diye düşündü. Ona kusma dürtüsü yaratıcak kadar kötü gelmiyordu fakat bu durumu fazla umursamadan hemen konuştu,

'Yatağımda Siyah kirli kan var büyük baba . Kollarımda ve bacaklarımda da aynı kanın izi var. Bu ne ? Ben iyimiyim ?'

Yip'in yüzünde şaşkın bir ifade belirdi. Burnunu kapatan elini çekti ve Ned'i kenara nazikçe çekerek yatağa yürüdü. Yatağa baktığında şaşkınlığı daha da arttı. 

Ned'in yanına gidip kolundna nazikçe tuttu ve kokudan kaçmak istermiş gibi Ned ile birlikte odadan çıktı. Kapıyı açılmamak üzere kapattı ve Ned'e baktı. Yüzünde endişe,korku,şaşkınlık kısaca anlaşılması zor karışık bir ifade vardı. Ne diyeceğini toplamak istermiş gibi bir süre soluklanıp düşündü ve ardından endişeli bir tonda konuştu,

'Bunu kimseye söylemeyeceksin! Bugün yaşanalar asla yaşanmadı. Stark amcan bile bilmeyecek.'

Ned şaşırmıştı, yatakta ki siyah kirli kanın bu kadar gizlenmesi gerken bir şey olduğundan habersizdi.