ASD

114.Bölüm

Nine hiç bir şey söyleyemedi, sesi duyulmuyor sadece korkuyla Ned'e bakıyordu. Ned ise bu duruma daha da öfkeleniyordu. Her şeye rağmen en azından yaptıklarından dolayı biraz göz yaşı dökmesini ve biraz bile olsa onun çektiği acıyı tatmasını istiyordu. Fakat her şeyden önce neden bunu yaptığını merak ediyordu.

'Neden yaptın bunu ? Sana her şeyi vermedim mi ? Sana kendimi adamadım mı ? Neden bana ihanet ettin?' dedi. Cümlesini bitirdiğinde artık göz yaşlarını daha fazla tutamamıştı. Yanaklarından süzülen her bir damla ateş olup düşüyordu.

Kalbi param parça olmuştu, bu kadar acı çekebileceğini asla düşünmemişti fakat çekiyordu. Bu acı ne kılıç acısına benziyor nede bildiği başka bir şeye benziyordu. Göğsünün tam ortasına saplanan bir hançer vardı. Her saniye orada duruyor ve asla çıkmıyordu. Zaman sanki daha uzun geliyor ve içini kavuruyordu. İlk defa aşk acısını yaşıyordu ve yaşadığı acı bile Aşk acıları arasında en kötü olandı. Her şeyini adadığı Nina ona ihanet etmişti. Üstelik kimin için ? Hiç bir şeyi olmayan bir domuz için. Fakat Ned'in umurunda olan tek şey Ninanın yaptığıydı. Alex umurunda bile değildi. İstediği an zaten Alex'i öldürebilir hatta yıllar süren işkenceler yaptırabilirdi lakin Alex buna değmezdi. Alex onun muhattabı değildi. Alex ona bu acıyı çektirmemişti. Ona bu acıyı çektiren Ninaydı ve o zaman bütün ilgisini Ninaya yöneltmeliydi fakat yine de huzursuzdu. 

Ara sıra Alex'E bakıyor ve kendisinden üstün olabilecek ne özelliği var diye düşünüyordu. 

Nina öfke dolu bakışlarla ve cesaretle biraz dikleşti. Ned'in göz yaşları biraz bile umurunda değildi. Dişlerini sıktı, sesi acımasız ve öfke doluydu.Bakışları küçümseyiciydi. 

'Neden mi ? 6 Yıl önce bir anda beni terk edip gittin, ne bir mektup yazdın ne de haber yolladın. Günlerce senin için göz yaşı döktüm. Seni özledim ve seninle olmayı hayal ettim. Sen gece başını yastığa koyunca aşık olduğun kişinin yüzünü hatırlayamamak nedir biliyor musun ?

 Ben senin yüzünü unutmaya başladım ve sonra fark ettim ki kendi kendime yarattığım bir Ned'i sevmişim fakat Alex 6 yıl boyunca beni hiç yalnız bırakmadı. Her gün geldi bana dost oldu, dertlerimi dinledi, yüzümü güldürdü. 

O benim için klanını karşısına aldı hatta yok etti .

 Peki sen benim için bu fedakarlığı yaptın mı ? 

Sen benim için neyden vazgeçtin ? 

Ben söyleyim hiç bir şeyden vazgeçmedin!

Sadece bir ay benimle birlikte oldun, bana elini bile sürmedin. Bana hiç bir hatıra bırakmadın ve bir anda eğitim için yok oldun. Peki beni arkanda ne halde bıraktığını düşündün mü ? İmparatorlukta ne sıkıntılar yaşadığımı düşündün mü? Burada ki hapis hayatında neler çektiğimi biliyor musun ? 

İhanetmiş ! Ben sana ihanet etmedim! ASIL SEN BANA İHANET ETTİN!!!

Senin bana verebilecek hiç bir şeyin yok! Ben tercihimi yaptım. O benim için her şeyinden vazgeçti ve kendisini bana adadı ve bende kendimi ona adıyacağım. 

Eğer hala anlamadıysan üstüne basarak söylüyorum.

BEN ALEXİ SEVİYORUM ! ŞİMDİ DEFOL!!!'

Ned ne diyeceğini bilmiyordu. duyduklarına inanamıyordu. Böyle bir karşılık alacağını asla düşünmemişti. Anıları hala taze ve canlıydı. Her şeyi dün yaşanmış gibi net bir şekilde hatırlıyordu. Zaten bu yüzden de katlanılmaz bir aşk acısı çekiyordu. Gözlerinde ki yaş bir an bile dinmedi. 'O gerçekten Nina mı ? O gözler gerçekten ona mı ait ? Nasıl benden bu kadar nefret edebilir.' dedi kendi kendine. İnanmak istemiyordu. Duyduğu sözler ihanetinden daha ağır gelmişti. Üstüne yük olmuş onu her saniye daha da fazla eziyordu.