ASD

54.Bölüm

Ned sokaklar arasında kaybolmuştu, herşey karma karışık görünüyordu ve tam olarak nereye çıkacağından emin değildi. Işıklı tabelaların ve mağazaların sayısı giderek azalmaya başladı, Sokak lambalarının aydınlattığı yollar ıssız görünüyordu, Ned yürümeye devam etti ve etrafında ki herşeye büyülenmiş gibi baktı,

'O ışıklı demirler sokakları aydınlatıyor. Büyü ile mi çalışıyorlar acaba ?' diye sordu kendi kendine ve bir süre merakla sokak lambalarını izledi. 

Yürümeye devam etti ve kendi dünyasından tamamen farklı olan bu boyutu keşfetmeye çalıştı. İnsanların görünüşü yaşadığı yerdekinden farklı değildi ama giyim tarzları ve görünüşleri çok farklı şekillerdeydi. 

Ned nihayetinde bir çıkmaz sokağa geldi ve durdu, önünde duran 4 kişiye baktı, 3 tanesi aynı kıyafetleri giymiş kalıplı siyah insanlardı ve önlerinde duran dilenci kılıklı adamdan para alıp karşılığında beyaz bir şey veriyorlardı. Ned bir merdivene oturdu ve 3 kişiyi izlemeye başladı. 

'Sürekli birileri o beyaz şeyi almak için resimli kağıt veriyor. O şeyin ne olduğunu biliyormusun ?'

'Hiç bir fikrim yok.'

Ned'in uzun süredir 3 adamı izliyor olması adamların dikkatini çekmişti. Bellerine ellerini attıktan sonra yaylana yaylana Ned'e doğru yürümeye başladılar. Ned herhangi bir tehdit algılamamıştı ve normal bir şekilde kendisine gelen 3 kişiye bakıyordu.

'Yoo... Adamım neden burdasın ? Kayıp mı oldun ha?'

'Evet dostum kayıp olmuş olmalı! Söylese beyaz çocuk ailen nerede ?'

Ned garip konuşan 2 adama dikkatlice baktı,

'Neden herkes ailemi soruyor ? '

'Bu dünyada senin yaşında ki çocuklar ailelerinin koruması altında oluyor ve genellikle yalnız başlarına sokakta olmuyorlar.'

'Anladım demek bundan dolayı soruyorlarmış. Ne kadar da saçma. Eğer bir kişi kendi kaderini çizmek için yalnız başına maceralara atılmazsa nasıl güçlenebilir ki ?'

'Katılıyorum fakat bu boyutun kuralları farklı.'

'Sana söylüyürum beyaz Kedicik. Yoksa beni konuşmaya değer bulmuyormusun ha ?'

'Beyaz Kedicik mi ? Beyaz Kedicik değilim ben!'

'Ahh... Adamım küçük Beyazı sinirlendirdin bak neredeyse ağlayacak.'

Ned sürekli konuşan 3 adama baktı ve nedense onların saçmalıklarından rahatsız olmamıştı.

'Siz o farkir adamlara un mu satıyorsunuz ?'

Adamlar birbirine baktı ve kahkahalarla gülmeye başladılar.

'Adamım bu çocuk gerçekten saf beyaz bir kedicik. '

Ned sakin bir şekilde rahatsızlığını dile getirdi,

'Bana bir defa daha Beyaz Kedicik dersen kolunu keserim.'

Adamın yüzünde ki gülümseyen ifade Ned'in gülümsemesiyle yok oldu. Elini beline götürdü ve Ned'e doğru eğildi.

'Bana saygısızlıkmı yapıyorsun? BEYAZ KEDİCİK!'

*WHOSH*

'AGHHHH'

'Sana kolunu keseceğimi söylemiştim.'