White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Winkelen

Ik rij weer naar huis, en voel me al een stuk beter. Het bezoek aan Peter en Anouk heeft me ontspannen gemaakt. Als ik thuis kom, hoor ik buiten de telefoon rinkelen. Ik ga snel naar binnen en wil de telefoon oppakken. Maar ik ben net te laat. Ik kijk wie er gebeld heeft. Dat nummer ken ik helemaal niet, maar ze hebben al vijf keer gebeld. Ik besluit terug te bellen.

"Hallo, Rabobank Mijdrecht, wat kan ik voor u doen?" 

"U spreekt met Mark Carlsson, men heeft mij al verschillende keren proberen te bellen. Ik zou graag willen weten waarvoor." 

"Momentje, dan vraag ik het even na." Ik krijg een pauzemuziekje te horen. 

Even later wordt ik doorverbonden en er neemt een man op: "U spreekt met Jeroen Oosthuizen" 

"Ja, hallo, met Mark Carlsson. U had me proberen te bellen?" 

"Ja dat klopt. Zou u even langs kunnen komen op ons kantoor? Het gaat zich om een transactie over veel geld, ik wil zeker weten dat dit klopt." 

"Dat zou kunnen, ik heb een erfenis gekregen. Maar als u wilt, kan ik wel even langs komen. Kan dat nu?" 

"Ja graag, en ik zou het inderdaad zo snel mogelijk willen afhandelen. Dus als u nu kunt komen, graag." Ik neem afscheid en hang op.

Ik pak maar even mijn papieren en het testament en rij naar de bank. Als ik aankom en me bij de balie meld, word ik direct opgevangen en naar een kamer begeleid. Er is niemand in de kamer, maar al snel komt er een man binnen, samen met nog een man. Ze stellen zich voor: "Ik ben Jeroen Oosthuizen en deze heer is mijn baas, mijnheer Reijnders, hij is de directeur van de vestiging." "Aangenaam, ik ben Mark Carlsson."

We gaan zitten, en de mannen leggen me uit, dat ze zulke transacties moeten controleren, het gaat immers om een duizelingwekkend bedrag. Ik laat hun de papieren van de notaris zien, en ze controleren het. 

"Geen probleem mijnheer Carlsson, dit is voldoende. U kunt er op vertrouwen, dat het geld vandaag nog op uw rekening staat. Heeft u al plannen met het geld?" 

"Heren, daar heb ik nog niet over na kunnen denken, daar heb ik nog geen tijd voor gehad. Maar ik zal er wel over gaan denken, wat ik er mee ga doen. Maar voorlopig even nog niet, als u het niet erg vind. Ik heb een zware tijd achter de rug, dat wil ik eerst even verwerken."

"Natuurlijk mijnheer Carlsson. Dat begrijpen we natuurlijk. We hebben het gehoord van uw vader, mogen wij u daarvoor nog condoleren?" Ik neem de condoleanties aan en bedank de heren.

Ik heb geen zin in een lang gesprek en de heren begrijpen het. Een van de heren laat me uit, en zegt: "Als u nog een klein moment heeft, dan laat ik de transactie bevestigen, en laat ik zien dat het bij u op de rekening staat." Dat vind ik prima en even later laat hij me een uitdraai zien van mijn rekening. Dat is even een verschil. In plaats van een schuld van drieduizend euro staat er opeens meer dan 800 miljoen euro op.

Ik grijns en zeg tegen de bankmedewerker: "Dat is even een verschil. Maar ik heb hier nog enkele leningen lopen. Zou u er voor kunnen zorgen, dat die afbetaald kunnen worden? Ik wil geen schulden meer hebben, zeker niet als ik het nu kan afbetalen." "Daar gaan we voor zorgen, mijnheer Carlsson" Ik schud een hand met de man en ga opgelucht naar huis.

Ik rijd langs een luxe restaurant en besluit er even binnen te gaan. Ik vraag of er nog ruimte is voor vanavond. De ober kijkt me aan, en zegt: "Mijnheer, al zouden we plaats hebben, dan komt u in die kleren hier niet binnen." 

Eigenlijk heeft de man gelijk, al vind ik hem wel behoorlijk grof. Ik heb namelijk behoorlijk sjofele kleding aan. "En bovendien ben ik bang, dat u het niet zou kunnen betalen."