White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Iedereen is het zat!

Dan buigt Akiak voor me en ik loop op hem toe.

'Akiak, zoon van Zukabe. Ik waardeer jullie hulp heel erg. Ik vind het alleen jammer, dat jullie betrokken zijn geraakt in een probleem, dat eigenlijk niet die van jullie is. Het is niet eerlijk dat jullie voor ons moeten gaan vechten. Maar willen we echt een kans maken om Bulovski en Tanakuliq te verslaan, dan heb ik jullie hulp hard nodig. Samen kunnen we een alliantie vormen, zoals de wereld nog nooit gekend heeft. Nee, sterker nog, zoals zelfs de goden nog nooit gekend hebben.

Samen zullen we de strijd aangaan tegen het kwade en ik zal niet rusten voordat we het kwade verslagen hebben. De komende dagen zullen hier vele weerwolven zich bij ons voegen en zodra we compleet zijn, zullen we onze wraak op het kwade krijgen. Dit heeft nu lang genoeg geduurd!'

Er klinkt dan een enorm geloei van alle dieren, maar ook van alle mensen. Ze zijn het allemaal zat, nu zijn ze te ver gegaan. Richard heeft er kracht door gekregen en komt naast me staan. Hij zegt: 'En ik zal met je strijden, wie volgt onze Alpha?'

Er klinkt weer een enorm geloei. Er komt een grote beer naar ons toe gewaggeld en ik glimlach als ik haar herken. Het is Usuik, en ze komt op ons af. Ze buigt voor mij en zegt: 'Voor mij bent u Tekkeitsertok, ik zou u overal volgen. Nu de naam gevallen is, hoor ik de naam overal rondspreken. Maar ik heb geen idee wie Tekkeitsertok is. Jack ziet mijn vertwijfeling en zegt: 'Tekkeitsertok is de allersterkste god. De god van de aarde. Dat die beer je zo noemt, is een enorm compliment!'

'Ja, maar ik ben toch geen god? Een halfgod, ja. Maar een god?'

'Als ze dat menen en ze je daarom volgen, waarom laat je ze niet. Maar zij zijn de dieren en je zou zelf moeten weten dat ze veel meer waarnemen, dan wij. Zo vreemd is het niet, dat ze dat van je denken. Je groeit iedere dag in kracht, je bent veel sterker dan iedereen hier bij elkaar. Je zou zomaar Tekkeitsertok kunnen zijn. En mocht je het zijn, dan heet Tanakuliq echt een reden om bang te zijn.'

Opeens horen we een harde, maar warme en vooral bekende stem achter ons. 'Ja, Tanakuliq heeft echt een reden om bang te zijn. Maar daar heeft ze het zelf naar gemaakt.'

Ik draai me om en kijk naar een prachtige vlammende wolf. 'Vader!'

'Ja, Mark. Ik kwam ook om mijn medelijden te tonen aan Mary, Sesi en Usak. Ik weet hoeveel ze voor jullie betekenden en ik wou dat ik iets had kunnen doen om het te voorkomen.'

Akycha loopt dan statig langs ons heen en loopt naar de graven. Daar buigt hij zijn hoofd uit respect en loopt dan weer naar ons toe. Hij spreekt direct met Richard en zegt: 'Richard, mijn innigste deelneming met je verlies. Ik weet maar al te goed, hoe je je nu voelt. Zo voelde ik me ook toen Elisa van me heen ging, toen ik nog als weerwolf hier op de aarde rond liep. Er voelt niets verschrikkelijker dan dat. Daarom ook mijn steun aan jou, ik voel met je mee.'

Dan loopt hij naar mij en Sayen. 'Het spijt me van Sesi en Usak. Ze waren goede wolven een voorbeeld voor iedereen. Maar het spijt me ook van Mary, ik weet dat ze een goede vriendin voor jullie was.'

Hij loopt verder en stopt bij Melissa. 'Melissa. Je hebt een goede vriend verloren in Usak. Ik heb gezien hoe hij naar je opkeek en hoeveel hij van je hield. Het spijt me echt heel erg voor je.'

Dan draait hij zich weer om naar mij en zegt: 'Ik moet weer gaan, want anders krijgen ze in de gaten, dat ik hier op aarde ben. Het is nog steeds niet veilig voor ons om hier te komen, maar ik kon dit niet voorbij laten gaan, zonder mijn respect aan de doden te betuigen.'

Dan rent hij weer weg en verdwijnt in de bossen.

Als hij uit beeld verdwenen is, zegt Jack: 'Wat was dat nou weer? Sinds wanneer komen de goden hun medeleven betuigen aan de doden. De meeste goden zijn zelfzuchtig, er moet meer achter zitten.'