White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Aangekomen in Alaska

Na een oneindige vlucht naar Vancouver, waarbij ik ook nog enkele tussenlandingen heb moeten maken, kom ik gebroken aan. Maar goed, dat ik de aansluitende vlucht niet gehaald heb, vanwege vertragingen. Ik ben kapot. 

Ik heb me vlug wat gegeten in het hotel en ben naar bed gegaan. Ik geloof niet dat ik tot tien heb kunnen tellen. 

De volgende morgen gaat mijn wekker. Over een uur moet ik op het vliegveld zijn om in te checken voor mijn vlucht naar Anchorage. Ik spring snel onder de douche, en voel me al weer een beetje fris, al ben ik nog kapot van de jetlag. 

Maar ik ben op tijd op het vliegveld en even later ben ik al weer onderweg naar Alaska. Het uitzicht vanuit het vliegtuig is spectaculair. Massieve bergketens, waarom nog steeds sneeuw ligt en uitgestrekte bossen en steppen schieten onder me door. 

Enkele uren later landen we in Anchorage. Ik zoek me er een hotel op, en ga eerst eens uitrusten van de reis. De notaris komt later wel.

Ik slaap een gat in de dag, na ruim 14 uur slapen word ik wakker. Ik ga me douchen, maar voel me nog steeds brak. Ik loop naar onderen heen, om aan het ontbijt deel te nemen. 

Het is niet druk in het hotel, en ik zoek me een leeg tafeltje uit. Ik smeer me wat broodjes en neem een gebakken ei met spek. Daar knap ik van op. Ik had me niet beseft, dat ik zo'n honger had. Ik vraag aan de receptioniste of ze me een taxi kan bezorgen. 

Even later stopt er een gele taxi en ik stap in. Ik vraag de chauffeur of hij me naar het adres van de notaris kan brengen. Dat blijkt toch nog wel wat verder weg te zijn, als ik dacht. 

Ruim anderhalf uur zijn we onderweg. De notaris had me gezegd, dat het niet zo ver weg was, maar blijkbaar was het dat toch. Als de chauffeur me zegt, dat we er zijn, meen ik dat hij een grapje maakt, maar het is werkelijk waar. 

We zijn gestopt bij een armoedig gebouw van hout. Heel wat anders als dat sjieke kantoor van de notaris in Nederland. Op de deur vind ik de naam van de notaris. Er is niet eens een bel, dus ik klop maar op de deur. De deur gaat krakend open en een beetje onverzorgde man staat me te woord. 

Hij blijkt notaris Mainwaring te zijn. Ik had een heel ander beeld van een notaris in mijn hoofd, maar als ik het gebouw zie, snap ik het wel. De notaris is een aardige man, die erg sober leeft. Het doet me denken aan mijn vader. Er hangen talloze foto's van hem en andere mensen aan de muur. Hij ziet me kijken en zegt dat hij ook een foto heeft van mijn vader. 

Nieuwsgierig volg ik de man langs de wand. Hij laat me diverse foto's zien van jachtpartijen. Op een van die foto's staat mijn vader. Ik herken hem meteen. Er staat ook een jonge vrouw op de foto, ze is beeldschoon. 

Ik vraag wie dat is, en de notaris kijkt me vreemd aan en zegt: "Dat was je moeder. Heb je geen foto's van haar?" "Nee, helaas niet. Ik heb helemaal geen foto's meer uit mijn jeugd, die zijn verloren gegaan bij een brand." 

De man kijkt me met medelijden aan. Hij pakt het fotolijstje van de muur en geeft het aan me. Hij zegt: "Voor jou is deze foto belangrijker als voor mij. Neem hem maar mee, dan heb je tenminste een foto van je ouders." Ik ben geroerd van zijn daad en accepteer zijn gift dankbaar.

Dan gaat hij over naar de orde van de dag. Hij zegt: "Je hebt gezegd dat je je erfenis wilt claimen. Dat kan, maar je weet dat je aan enkele voorwaarden moet voldoen?" 

"Dat is me gezegd worden, alleen niet wat het inhoud." 

"Je grootvader Jack zal je wel vertellen welke beproeving je moet doorstaan. Je vader heeft dezelfde beproeving moeten doorstaan, voordat hij met je moeder mocht trouwen. Niemand dacht, dat hij zou slagen, maar hij deed het toch.