White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Krachten...

Jack hoort het en zegt: 'Tja, dat is nu een van die dingen, die lastig kunnen zijn. Als je van elkaar weg bent, kun je beter je partner uit je gedachten houden. Want zodra je dat doet, neemt je wolf het over, en die wil maar een ding, bij hun partner zijn. Dat kan behoorlijk lastig worden, maar het wordt helemaal erg, als je ouder wordt. Of als de zielsverwant overlijdt. De pijn kan dan ondragelijk zijn. Je leert er wel mee leven, maar het is erg moeilijk om je gewone dagelijkse dingen te doen. Het helpt als je een Alpha bent, omdat je dan veel om handen hebt. Of zoals ik, ik ben nog steeds burgemeester. Dan heb je ook alle dagen wat te doen. Nu Mark Alpha is, voel ik het gemis aan Dora steeds meer, maar doordat ik het al zolang heb kunnen dragen, doet het niet meer zo'n pijn. Wel verlang ik steeds meer naar de rust, die je krijgt, na de dood. Maar om dat te begrijpen, moet je een oude man zijn, zoals ik. Gelukkig heb ik nu mijn kleinkind om me heen, die mijn leven weer opfleurt. En met een beetje geluk, mag ik zelfs nog mijn over kleinkind mee maken. Dat geeft me wel meer zin om door te gaan. Maar als Mark nu niet gekomen was? Dan weet ik niet of ik nog zo graag wou leven. Mijn leven is voltooid. Ik heb alles gedaan wat ik wou en moest doen. Maar nu heeft hij me weer nieuwe energie gegeven om door te gaan.'

Dan kijk ik op, ik bespeur dat Sayen dichterbij komt, en ik voel dat ze me net zo hard mist, als ik haar mis. Peter kijkt ook op, maar hij bespeurt nog niets, Lucas ook niet. Maar dan zien ze de vrouwen op ons af komen. Peter zegt: 'Dat jij Sayen al zo snel kon waarnemen! Ik kon Anouk pas voelen, net voordat ik haar zag.' Jack zegt: 'Mark en Sayen zijn zo belangrijk voor elkaar, dat ze elkaar over honderden kilometers zouden kunnen voelen en terugvinden. Mark zou haar kunnen vinden tussen een miljoen mensen en er nog recht op af lopen ook nog. En dat geldt voor Sayen ook. Ze voelen elkaar aan, als ze elkaar nodig hebben, nog meer als wij dat doen.' Peter is onder de indruk van Jack, die schijnbaar altijd een antwoord schijnt te weten.

Zodra Sayen me ziet, begint ze harder te lopen en ik loop op haar af. Ze vliegt me om de hals en zegt: 'Ik heb je zo gemist, en toen voelde ik dat je aan me dacht. Het voelde zo overweldigend, dat ik niets meer kon. Ik heb zelfs enkele maiskoeken aan laten branden. Amber en Anouk hebben het maar voor me overgenomen, anders hadden we nu alleen maar verbrande koeken gehad...' Ik geef haar een zoen en til haar om en dans met haar rond. Ze giechelt, maar houdt me stevig vast. 'Mark, stop, ik word er dol van.' Ik zet haar neer en sla dan mijn arm om haar middel en we lopen terug naar de rest. Janine is ook meegekomen, ze wou wel weer eens lekker in de buitenlucht komen, dat doet ze veel te weinig.

'Zullen we dan maar eens gaan oefenen met onze krachten?' vraag ik.

Jack komt naar voren en neemt de leiding over. Hij zegt: 'Mark, jouw krachten zijn het sterkste, en het is van belang dat je ze gebruikt naar nodig is. Je krachten zijn echt heel sterk, en je tegenstanders hoeven niet altijd meteen te weten, wat jouw sterkte werkelijk is. Je moet je kracht dus goed kunnen beheersen. Sayen zal wel aanvoelen of je te sterk bent. Het is duidelijk dat een van je krachten is, om iemand te dwingen naar jou te luisteren. Je moet nu gaan proberen dat op een iemand te richten. Om je kracht aan te passen, moet je doen, alsof je fluistert. En misschien dat Lucas even als vrijwilliger wil zijn, zodat je kunt oefenen. Probeer het wel rustig met hem aan te doen, want je krachten zijn nu nog ruw en enorm sterk. Dus probeer je krachten zo zacht mogelijk toe te passen.

Lucas knikt, en ik ook. Ik vind het behoorlijk spannend, het is de eerste keer dat ik mijn krachten bewust ga gebruiken, de andere keren ging dat instinctief. Jack zegt tegen mij: 'Laat Lucas eens dansen.' Lucas kijkt Jack zuur aan en zegt: 'Je weet dat ik daar een hekel aan heb, ik kan niet dansen.' Jack lacht en zegt: 'Daarom juist. Dat weten we zeker dat je het niet vrijwillig doet. Ik had er ook voor kunnen kiezen om je pijn te laten lijden.' Lucas blijft zuur kijken en zegt: 'Oké, laten we dan maar beginnen, dan heb ik het achter de rug.'

Ik richt me op Lucas en zeg via de link tegen hem: 'Ga met Janine dansen.' Lucas kijkt me bedrukt aan, hij had natuurlijk gehoopt, dat ik hem met Amber liet dansen. Hij heeft er duidelijk geen zin in en maakt ook geen aanstalten om naar Janine te lopen. Ik laat mijn stem dwingender klinken. 'Lucas, ik maak geen grapje, ik wil dat je met Janine gaat dansen' Ik laat het gewicht van mijn dwang zwaarder worden, en ik zie hoe Lucas ermee worstelt, maar als hij dan richting de vrouwen loopt, laat ik mijn dwang lichter worden, zodat hij er makkelijker mee om kan gaan. Tot Ambers verrassing loopt hij haar voorbij en loopt naar Janine. Het is duidelijk dat hij niet gewend is om een vrouw te vragen met hem te dansen. Ik zeg tot hem: 'Kom op, Janine zal niet bijten. Zeg gewoon tegen Janine, dat je met haar wilt dansen.' Lucas kijkt me aan met een gezicht van: Moet dan nou? Maar ik ken geen pardon en laat mijn dwang weer zwaarder gelden. Dan zet Lucas zich over zijn schuchterheid heen en vraagt aan Janine of ze met hem wil dansen.

Tot zijn teleurstelling accepteert Janine zijn uitnodiging. Jack heeft zich een stok gepakt en slaat er mee op boomstam, en geeft daarmee het ritme aan. James begint in zijn handen te klappen en fluit gelijktijdig. Amber en Sayen klappen ook mee. Al snel ontstaat er zo een ritme, waarop men kan dansen en dan beginnen Lucas en Janine te dansen. Het is een folkoristisch dansje, en het is duidelijk te zien, waarom Lucas niet wil dansen; hij kan het niet echt. Maar toch begint hij er plezier in te krijgen, en dan gaat het al een stuk beter. Sayen komt op me toe en vraagt of ik het ook wil leren. 'Als Lucas het kan, dan moet ik het ook wel kunnen.', geef ik haar met een glimlach als antwoord. Sayen pakt me bij de hand en doet me een paar pasjes door. Het is niet echt heel moeilijk, en al snel krijg ik het onder de knie. Doordat ik mijn aandacht op Sayen verleg, neemt mijn dwang af en probeert Lucas te tussenuit te knijpen om maar niet verder te hoeven dansen, maar ik heb het op tijd in de gaten en leg dan snel een link naar Amber, en stuur haar op Lucas af. Lucas kijkt me eerst zuur aan, dat ik hem verder laat dansen, maar als hij eenmaal met Amber aan het dansen is, lijkt hij wel niet meer op te willen houden. Als Jack en James ophouden met hun ritme, gaat hij nog even door. Ik zeg hem: 'Je mag nu wel ophouden, als je wil.' Lucas roept terug: 'Ik wil nog niet stoppen, dit is veel te leuk.' En daarbij kijkt hij hevig verliefd naar Amber. En we kunnen hem maar al te goed begrijpen.

Opeens komt er een man aangerend. Hij loopt direct op James af en zegt: 'Er staan drie nogal ongure weerwolven aan de grens, die beweren een afspraak met onze Alpha te hebben. We hebben ze tegengehouden, maar ze waren er niet al te blij mee.' Als ik het bericht hoor, zeg ik: 'Die mannen verwacht ik inderdaad. Ze zijn er sneller als ik gedacht had. Stuur ze maar direct naar hier. Behandel ze als gasten, maar houdt wel een oogje op ze. Ik vertrouw ze nog niet helemaal, dat zullen ze zich moeten verdienen.' De man knikt en rent weer weg.

Ik zeg tegen Sayen: 'Het zal vandaag wel niet meer veel worden met oefenen. Wil je liever wat anders doen, of terug gaan?' Sayen kijkt me aan en zegt: 'Ik wil er bij zijn, als je met die mannen spreekt. Ik heb ook nog wat vragen aan hun.' Ik frons mijn wenkbrauwen, maar knik dan mijn hoofd als teken van goedkeuring. Ik kijk dan naar Janine en Amber en Janine zegt: 'Ik hoef daar niet persé bij te zijn, bovendien ben ik bek af na al dat dansen. Ik heb in tijden al niet meer zo'n plezier gehad. Bovendien heb ik nog een idee wat ik ga doen met die grote stapel maiskoeken, die Sayen gemaakt heeft. Misschien dat Amber me even kan helpen, dan kunnen we die straks brengen voor het eten.' Amber knikt dankbaar, ze heeft ook niet veel zin om hier te blijven. 'Doe dat maar, ik laat wel weten als we klaar zijn voor het eten.' Janine knikt en loopt dan met Amber weg. Ik zeg tegen Lucas: 'Misschien wil je even samen met Amber mee gaan. Ik vertrouw die mannen nog niet helemaal, en ik wil nog een troef achter de hand houden, en die troef ben jij. Doe wat je wilt doen, maar sta paraat mocht er iets loos zijn.' Lucas knikt en loopt dan achter Janine en Amber aan.