White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Gejera & Zodak

Er is duidelijk meer gebeurd, als alleen het verkleuren van de vacht van Zodak. Zodak is de eerste die wat zegt: 'Gejera, voelde jij dat ook? Toen je me aanraakte, was het alsof ik in vuur en vlam stond. Het was niet pijnlijk, maar juist erg fijn!'

Gejera knikt en zegt: 'Ja, ik voelde dat ook. Het was een zeer prettig gevoel. Het maakt me, dat ik je eigenlijk nog meer wil aanraken.'

'Ik durfde het al bijna niet te vragen, maar ik zou het helemaal niet erg vinden.'

Ze gaan dan dichter tegen elkaar staan, met de neuzen tegen elkaar aan. Om Gejera vormt zich een mooie lichtrode gloed. Het duurt niet lang voordat zich die gloed ook om Zodak omhult. Zin zwarte kleur verdwijnt als sneeuw voor de zon. De rode gloed begint steeds sterker te worden, tot het lijkt te exploderen. Als de gloed wegebt, staan er twee mensen, weerwolven, die elkaar innig zoenen. Ze hebben niet eens in de gaten, dat ze getransformeerd zijn. Een lichtrode gloed blijft hun omgeven. Dan beginnen ze het koud te krijgen en beseffen ze, dat ze naakt zijn. Ze transformeren snel terug naar wolf en lopen dan met een grote glimlach naar de rest van de wolven. Het is meer dan duidelijk, wat zich heeft afgespeeld. Zodak en Gejera zijn overduidelijk zielsverwanten. Dolverliefd lopen ze naast elkaar en bijna iedereen kijkt verbaasd naar het verliefde stelletje. En dan kijken ze pas naar elkaar. Iedereen heeft zijn eigen vacht weer terug. Er is geen zwart stukje meer te zien.

Anna en Romeo zijn de eersten die begrijpen wat er gebeurd is en feliciteren het jonge paar.

'Gefeliciteerd jullie twee. We vroegen het ons al af, of het zo zou zijn. Ik ben blij dat het zo is.'

De beiden glimlachen breed. Dan zegt Zodak: 'Ik snap nu wat die rode gloed is. Het is liefde. Ik voel me nu zo vol liefde, ik zou de hele wereld aan kunnen.'

Romeo zegt dan: 'Dat heb je snel begrepen. Want dat is precies wat het is.'

Dan zegt Zodak: 'Dat is het! Nu snap ik, waarom bij Gio en bij mij de vacht verkleurde, toen jullie ons aanraakten. Jij had nog die rode gloed om je, en dat heeft dat zwarte verdrongen. En Gejera en ik voelden ons al tot elkaar aangetrokken, maar er is niets wat liefde tegen kan houden, en zeker niet als je elkaars zielsverwanten bent. Er is niets sterkers dan dat. En ik heb gezien, hoe koud die andere wolven werden, daar zat absoluut geen liefde meer in. De liefde heeft de koude uit mijn vacht verdreven!'

Dan zegt hij: 'Gejera, je had toch een missie te vervullen? Is het nog ver, van waar je naar toe moet? Want ik wil niets liever dan snel terug naar je dorp en je dan eens beter te bekijken. Als wolf ben je prachtig, maar ik wil je toch beter bekijken als mens.'

Gejera glimlacht breed en zegt: 'En wat dacht je van mij? Je mag je vast gaan voorbereiden op enkele flinke wilde nachten!'

Zodak kijkt even verbaasd op en zegt: 'O? Je lijkt me een lekkere pittige tante! Daar houd ik wel van.'

Gejera heeft opeens haast. Ze zegt: 'We zijn er bijna, we moeten naar Wolves Peak. Daar moeten we naar de top en een steen terug plaatsen in de Maansteen.'

'Gaan jullie naar de Maansteen op Wolves Peak? Het allerheiligste der weerwolven?'

'Ja. Dat is het doel van onze missie.'

'Dan moeten we maar snel gaan!'

Iedereen lijkt nu zeer gemotiveerd en op een flink tempo lopen ze naar Wolves Peak. Dat is gelukkig niet meer zo ver. Al na twee uur lopen ze de berg omhoog en wat later komen ze aan op de top. Iedereen stopt uit eerbied bij de aanblik van de Maansteen. Gejera loopt dan naar de Maansteen en roept Usak. Die heeft nog steeds zijn bepakking bij. Dan beseft Gejera dat ze het stuk Maansteen nooit terug kan plaatsen, als ze niet transformeert naar mens. Daar zou ze normaal geen probleem mee hebben, maar nu Zodak erbij is en nog een hoop andere vreemde wolven, is dat toch even wat anders. Ze loopt weer terug naar Zodak en zegt: 'Ehh, ik moet me transformeren naar mens. En ik voel me toch nog wat onprettig, als jullie allemaal kijken. Ik ben tenslotte een vrouw.'