White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Terug in Coyote Heights

We lopen verder en na 2 dagen komen we al aan in het dorp. Schijnbaar hebben de leden van mijn roedel ons al verwacht, want we vinden voor ieder een stel kleren, zodat we als mens het dorp in kunnen wandelen. 

Niet iedereen in het dorp weet van ons bestaan. En niet iedereen is ook weerwolf in het dorp. Ik loop hand in hand met Sayen naar het huis van mijn grootvader. Die zit al buiten in zijn schommelstoel op ons te wachten. 

Als hij ons ziet, zegt hij: "Zo, zo. Je hebt jezelf een mooie bruid gevonden. Wat is haar mensennaam?" "Ze heet Sayen" "Die naam staat haar, het is Mapuche voor schattig meisje." 

Sayen bloost en zegt: "Ik wist niet, dat u zoveel Indiaanse talen sprak?" Jack antwoordt: "Mijn vrouw heeft me veel geleerd, ze was jouw tante." "Dat weet ik, mijn moeder heeft me veel over haar verteld."

"Het is me een eer om de maanprinses in ons dorp te begroeten. Wees welkom in mijn huis en doe alsof je thuis bent." 

White knikt dankbaar en we lopen het huis in. Jack leidt haar rond in het huis. Uiteindelijk komen we bij de slaapkamers. 

Jack zegt: "Ik zal wel niet hoeven vragen of jullie samen slapen, dus ik heb het bed maar vast vervangen door een tweepersoons bed." Sayen bloost, maar ze kijkt me met verlegen ogen aan. Ik bedank mijn grootvader voor zijn gebaar. 

Dan komt Janine binnen, ze is op bezoek geweest bij Yves en July geweest en heeft nog geen kennis gemaakt met Sayen. Janine is blij, dat er eindelijk weer een vrouw in het huis is, zo heeft ze wat meer aanspraak en het klikt meteen tussen Sayen en Janine. 

Ze zegt: "Je hebt wel een mooie naam, Sayen. Je hoort tegenwoordig niet meer zoveel inheemse namen. Maar het past je." "Dank je wel, Janine, en nog bedankt voor de kleren. Ik had nog helemaal geen kleren, dus ik ben er wel blij mee." 

"Het zijn maar tweedehandsjes, die ik bij July vandaan heb. Ik had al gedacht, dat je niets zou hebben. Later kunnen we wel wat nieuwe kleren voor je maken, of Mark kan wel eens samen met je gaan winkelen, hij heeft toch geld zat" lacht Janine. 

Sayen kijkt me aan en zegt: "Klopt dat?" "Laten we het zo zeggen, dat ik voor mijn geld niet hoef te werken, en dat je me niet arm kunt shoppen." Jack zegt: "Het is maar goed, dat weerwolven niet kunnen scheiden, anders was je zo arm geweest, jongen..."

Janine kijkt verrast op en zegt: "Heeft hij je al gemarkeerd?" 

"Ja, Mark heeft me al gemarkeerd, en niet een keer, maar meerdere keren. Twee keer als wolf en een keer als mens." 

Jack schiet in de lach, en ik begin te blozen. Janine en Sayen lachen met Jack mee, terwijl ik steeds harder begin te blozen. 

Jack zegt: "Janine, dat had je zelf ook wel kunnen zien, haar markering is duidelijk zichtbaar op haar schouder. En ik had ook al de beetwond erom heen gezien, en ik had al zo'n vermoeden, dat het dat zou zijn. 

Sayen laat Janine de markering zien. Janine zegt: "Het ziet er wel apart uit zo, ik heb het zo niet eerder gezien. Met een beetje fantasie haal je er een wolf uit." Ik heb het zo ook nog niet bekeken en moet Janine gelijk geven. Het ziet er inderdaad een beetje als een wolf uit. Jack zegt: "Dat moeten we als een goed voorteken beschouwen. Als een vrouw een markering heeft, die eruit ziet als een dier, wordt dat in het algemeen als een goed voorteken beschouwd." Dan richt hij zich tot mij.

"Nu je Sayen meerdere keren gemarkeerd hebt, neem ik aan dat je je wolf al gevonden hebt. Dat is bijzonder snel. Welke naam heeft hij?" 

"Ja, ik heb hem gevonden in een roedel, vlakbij Wolves Peak. Hij heeft een rood/witte vacht en zijn naam is Yakome." 

"Dat is ook een mooie naam. Zouden we hem eens mogen zien?" "Dat vind ik geen probleem, maar dan kan ik me beter even uitkleden, want anders houd ik geen kleren meer over..." Ik loop even naar de keuken en kleed me uit. De transformatie gaat stukken sneller en na een paar minuten loop ik al de kamer weer in. 

Janine slaagt een verheugd gilletje en zegt: "Kijk eens wat een mooie vacht hij heeft! Het lijkt wel of ik er een aurora in zie, zo gegolfd zijn de rode en witte strepen." 

Jack knikt en zegt: "Je hebt wel een heel passende naam als wolf. Yakome is Inuit voor Rode Aurora. Het staat je erg goed." Janine aait me over mijn vacht, als ik haar plotseling over haar gezicht lik. "Laat dat, kwajong!" Iedereen ligt in een deuk van het lachen, terwijl ik weer naar de keuken loop om weer terug te transformeren. Even later kom ik weer aangekleed en wel terug in de kamer.

Dan zegt Janine: "Yves wou straks nog even langs komen, het had te maken met het feit dat we een nieuwe Alpha hebben, hij wou vragen wanneer we een nieuwe vergadering kunnen beleggen." 

Jack kijkt me aan en zegt: "Dat is inderdaad wel iets, dat op zeer korte termijn moet gebeuren. Maar eerst wil ik nog wat dingen weten van Mark. Als jullie ons even willen excuseren?" Janine knikt en zegt: "Ik laat Sayen even alles zien, waar alles staat. Jullie mannen hebben toch geen oog voor vrouwelijke zaken..." en ze lacht. Ze loopt samen met Sayen de kamer uit.

Als ze weg zijn, zegt mijn grootvader: "Jij bent nu de nieuwe Alpha, dat is een grote verantwoordelijkheid. Dat betekent ook dat je waarschijnlijk de nieuwe burgemeester van het dorp zal worden. Ik ben blij, dat je al je wolf gevonden hebt, want dat zal het zeker makkelijker gaan maken. 

Maar ik wou je eigenlijk iets vragen of je al een idee hebt hoe groot je krachten wel niet zijn. We schrokken ons rot, toen je ons waarschuwde voor die stropers. Je grom is luid en sterk, zeer sterk. 

Zelfs de stropers hebben je grom waargenomen, want ze keken nogal schichtig om zich heen. Dat is een uitzonderlijke kracht, weet je dat? Zover ik weet heeft nog nooit een Alpha zo'n kracht gehad. En toen was je nog in je voorlopig lichaam, je had nog niet eens je wolf gevonden, dus je krachten moeten nu nog sterker zijn. Heb je al iets gemerkt van je nieuwe krachten?" 

"Ik zal iets moeten gaan doen om mijn krachten te kunnen controleren. White stond naast me en ze heeft er een behoorlijke koppijn aan over gehouden. Zou je me daarbij kunnen helpen? 

En ja, ik heb al iets van mijn nieuwe krachten kunnen merken. Ik blijk met de gewone wolven te kunnen praten. Ik ben de oude roedel van Yakome nog eens tegen gekomen op de terugweg. Die achtervolgden de stropers, die hadden hun alfamannetje gedood, en ze waren uit op wraak. Ze hebben mij om hulp gevraagd." 

"O, dat is een goede kracht, die kan je nog wel eens van pas komen. Kun je hem ook gebruiken op andere dieren?" "Dat weet ik niet, ik ben verder geen dieren meer tegen gekomen, tot we hier kwamen. Maar we moeten iets gaan doen aan die stropers. Dat gaat grote problemen geven als we er niets aan gaan doen. Daar moet ik toch eens wat op gaan bedenken." 

"Je hebt gelijk, die stropers zijn een groot probleem. Maar het zal niet makkelijk zijn om ze aan te pakken. We hebben al van alles geprobeerd, maar niets baat. De ene gaat weg en er komt een andere voor terug. En bovendien zijn enkele van de stropers zelf weerwolven. Dat maakt het niet makkelijker."

"Watblieft? Er zijn weerwolven die hun soortgenoten en wolven afschieten? Wat mankeert die lui?" 

"Zo gek het ook klinkt, ik heb wel een beetje begrip voor hun. De meesten hebben nooit hun wolf kunnen vinden. En daarover zijn ze behoorlijk teleurgesteld. Je voorlopig lichaam blijft namelijk maar 12 manen, daarna verdwijnt het en zijn ze hun krachten voor een groot gedeelte kwijt. Het vreet aan ze, en daarom zijn ze boos op alle wolven. Het is onmogelijk goed te praten, natuurlijk, maar je kunt het wel begrijpen, waarom ze het doen." 

"Er is helemaal geen reden om dit überhaupt goed te praten, maar ik kan het me inderdaad wel een beetje voorstellen. Maar je wolf niet kunnen vinden, wil toch niet zeggen, dat ze dan ook maar gelijk iedere wolf moeten afknallen. Daar moeten we iets aan gaan doen." "Je hebt gelijk. We zullen samen wel een plan gaan bedenken."