White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Vergadering

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Maar goed, dat Mark zich heeft laten overhalen om met Harold mee op jacht te gaan. Dat geeft ons de tijd even over Mark te praten, zonder dat hij het weet. Die jongen heeft veel meer in zich, als hij zelf weet. Ik voel het gewoon, hij is de volgende, mijn opvolger. De Alpha.

En wat voor een. Hij zal sterker en krachtiger zijn als iedere Alpha voor hem. En daarbij is zijn karakter juist. Hij is edelmoedig, goed gemanierd en goudeerlijk. Hij zal een prima Alpha worden. Al weet hij dat nu nog niet. Dat is wat de beproeving werkelijk inhoud. Hij zal een van ons worden.

Ik loop snel naar de vergaderruimte in het gemeenschapshuis. Ik zie dat iedereen er al is. Goed zo, dat zie ik graag. Als ik binnen kom, verstommen de stemmen. Ik had niet anders verwacht. Ik ben een Alpha en duld geen tegenspraak.

Ik neem het woord. "Jullie weten, dat de zoon van Elise nu hier is. Hij maakt aanspraak op zijn erfenis. Het probleem is, dat hij nog helemaal niet weet wat het inhoud, zijn erfenis. Hij denkt dat het enkel om het stuk grond gaat, maar jullie weten beter. Het gaat om de volgende Alpha. En wie denkt, dat de jongen enkel voor het geld gaat, die heeft het mis. Hij geeft helemaal niets om geld, hij geeft het liever aan anderen, als hij daarmee kan helpen. Zo heeft hij ons een satelliettelefoon geschonken."

Ik hoor stemmen opkomen. Ik kijk waar het vandaan kom, en stuur ze een frons. Het is meteen stil. "Dat heeft hij niet gedaan om ons te plezieren, maar omdat hij zag, dat we hem goed konden gebruiken als gemeenschap. Dat tekent een goede visie."

Er steekt iemand zijn hand op, hij wil een vraag stellen. "Zeg het maar, Jerry"

"Dat iemand grootmoedig is en aardig is, wil nog niet zeggen, dat hij een  Alpha kan worden. De beproeving is zwaar, erg zwaar. Ik kan het weten, ik heb het al eens geprobeerd. En ik kon het niet. Daar schaam ik me niet voor, het heeft tenslotte mijn grenzen getoond. Maar dat wil nog niet zeggen, dat hij dat wel kan. De jongen heeft amper ervaring in de wildernis."

Er gaan wat eensluidende stemmen op. Ik frons eens mijn met wenkbrauwen en beantwoord Jerry "Je hebt gelijk, als je zegt, dat Mark geen ervaring heeft, en absoluut nog niet weet wat hem te wachten staat. Maar ik voel en zie het aan hem. Deze jongen heeft het allemaal. Hij is sterker en krachtiger als jullie ooit kunnen vermoeden."

Er gaat een nieuwe hand omhoog. Het is Yves.

Ik knik en Yves vertelt: "Dat kan ik bevestigen. Hij is sterker als je zou vermoeden en ook behoorlijk slim. Ik heb hem gisteren een oude jachtboog geschonken. De pees was verrot, maar Harold had nog een nieuwe pees liggen. Die pees was net iets te kort, maar we kregen hem wel op de boog. Die jongen trok die pees, alsof er geen spanning op stond.

En hij kan verdomme goed schieten met de boog. Ik overdrijf niet, als hij een vlieg op het doel kan raken. Harold en ik hebben geprobeerd de boog te spannen. Harold is het niet gelukt, en ik kreeg het maar net voor elkaar, maar goed richten was er al niet meer bij. Maar Mark deed het alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.

En ook met zijn geweer is hij niet slecht. Hij schoot op 300 meter uit staande positie een dode tak van de oude eik, zonder dat hij er lang over deed om te richten. Dat deed hij met de Winchester van zijn vader. Je weet wel, dat is het geweer van Old Fitch, zijn overgrootvader. Dat ding is bijna onhandelbaar. Hij schiet er mee, alsof hij er mee is geboren.

Harold is behoorlijk onder de indruk van de jongen, en ik trouwens ook. Het is werkelijk iemand, die ik blindelings zou volgen in de wildernis. En hij heeft meer ervaring in de wildernis als je zou denken. Hij weet een kaart goed te lezen, dat kon ik gisteren goed merken, toen ik hem de kaart van Wolves Peak liet zien.