White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Samen met Sayen naar de stad

We zijn al snel weer terug bij Joe. Als we binnen komen, zie ik dat Sayen en Lititia al terug zijn. Ook Sarah is er nog. 'Zijn jullie nu al terug? Ik had gedacht, dat het nog wel even zou duren, Sheriff Bulovski staat niet bekend als een makkelijk persoon.'

James antwoordt voor mij: 'Nou, voor Mark was hij anders zo mak als een lammetje. Mark heeft hem iets van zijn krachten laten zien, en daar is hij behoorlijk van geschrokken. Het was bijna komisch om te zien. Maar Mark heeft wel gelijk, alleen is Bulovski niet zo sterk, maar samen met zijn vrouw, vormt hij een twee-eenheid. Zijn vrouw is de drijvende kracht achter zijn succes.'

Joe kijkt verrast op en zegt: 'De Sheriff was bang van jou? Dat zou voor het eerst zijn. Hij schrikt er niet van terug om iemand te bedreigen of aan te vallen.'

'Dat heb ik gemerkt, toen we bij zijn huis aankwamen. Maar ik was niet erg onder de indruk. Als dat zijn 15 sterkste mannen moesten zijn, dan is het treurig gesteld met zijn roedel. Hij mag dan misschien in aantal sterker zijn, maar in mijn roedel is iedereen stuk voor stuk sterker als die mannen. Zelfs de vrouwen zijn sterker als die mannen. Ik heb niet meer kracht gebruikt, als ik het ook gedaan heb op de roedelverzameling. Maar ik was echt helemaal niet blij met zijn actie, en dat heb ik hem ook gepast laten weten. Ik denk dat hij nu wel een andere onderbroek nodig zal hebben.'

Joe kijkt me geschokt aan en zegt: 'Wow, ben je zo krachtig dan? Normaal zijn de mannen van de Sheriff toch niet echt zwak. Maar eerlijk gezegd, wordt dat ook nooit getest, iedereen gaat al weg, als die mannen verschijnen. Ik denk niet dat de Sheriff dit fijn gaat vinden. Hij mag zich nu misschien gewonnen geven, maar vertrouw hem nooit. Hij is een achterdochtige man, en vergeet nooit iets. En gemeen kan hij ook nog zijn. Het zal niet de eerste keer zijn, dat hij iemand van achteren aanvalt, zonder waarschuwing. Alleen je grootvader, daar kon hij nooit tegenop en voor hem had hij respect. Maar zelf je grootvader moest bij hem oppassen.'

'Ja, dat had hij me al verteld. Ik wou eigenlijk mijn krachten nog helemaal niet laten gelden toen ik vanmiddag bij hem op bezoek kwam. Maar hij dwong me er toe, en toen besloot ik maar meteen mijn troefkaart goed te gebruiken. Hij had niets in te brengen. Maar als hij meent, dat ik ook snel vergeet, dan heeft hij het mis. En bovendien, hij heeft wel begrepen, dat ik nog niet alles heb laten zien. Ik ben eens benieuwd wat hij doet met mijn verzoek om eens langs te komen. Ik heb het nu niet bepaald gevraagd als verzoek, maar als verplichting.'

'Je hebt wel lef om het meteen zo te spelen.' 'Daar heeft hij het zelf naar gemaakt. Dat ik het zo speel, heeft hij helemaal aan zichzelf te danken. En hij beseft zich maar al te goed, dat ik hem met gemak zou kunnen uitschakelen, maar dat doe ik niet. Het is nu goed, dat hij zijn plaats weet. Ik ben niet geïnteresseerd in zijn roedel, maar als hij me in de weg begint te lopen, dan heeft hij een probleem.'

Dan sta ik weer op en zeg: 'Ik moet nog naar de notaris toe. Sayen, heb je zin om met me mee te gaan?' 'Oh, mag ik samen met jou weer de stad in? Net was je me liever kwijt dan rijk...' 'Je had rustig mee mogen komen, maar ik denk dat het niet verstandig was. Ten eerste zou je je er verveelt hebben, en ten tweede, zijn ze nu erg nieuwsgierig naar je. Ik wil ze per se nog een keer in Coyote Heights hebben. Maar dat ik je nu mee neem, is misschien ook niet echt heel interessant, maar wat we daarna gaan doen, dat zal je wel leuk vinden.'

'Nu maak je me nieuwsgierig, je bent ook altijd zo gemeen. Je vertelt nooit wat je gaat doen...' 'Hoe moet ik je anders verrassen? Als ik het je vertel, is de verrassing eraf...' Ze kijkt me met een pruillipje aan en kijkt met puppieoogjes en zegt: 'Kun je niet een klein beetje vertellen?'

'Nee, alleen dat je iets heel moois krijgt.' 'Nu heb je toch al een beetje verraden, gemenerik!' 'Hoe kan ik anders jou wat weigeren, wie kan nu tegen zulke mooie ogen op?'

Sayen lacht en omhelst me en geeft me een zoen. 'En daarom hou ik ook zo van je. Je weet me altijd te verrassen.'

We nemen afscheid en rijden weg. Ik rij eerst langs het bedrijf, dat me de offerte zou maken voor de telefoonverbinding. Ik heb geen afspraak gemaakt, maar loop gewoon binnen. 'Ik heb van de week gebeld voor de offerte voor een vaste telefoonverbinding. Ik wou weten of u die al klaar heeft.' De jongeman achter de balie kijkt en ziet een man in een geruite blouse en een spijkerbroek. Niet echt een toonbeeld van een zakenman.

Ik zeg: 'Als u niet kunt leveren, ik denk dat er nog wel meer bedrijven zijn, die het wel kunnen. Zegt u het maar.' De man schrikt en vraagt: 'Uw naam was?' 'Mark Carlsson.' Er gaat een lichtje bij hem branden en hij zegt: 'Dat klopt, er waren nog wel wat vragen of de financiering. Zou u even tijd hebben?' 'Nee, ik heb geen tijd, vertel nou maar wat het grapje gaat kosten, dan zorg ik dat het betaald wordt. Ik reken op een snelle levering, net zoals ik snel betaal.' '

Het gaat om bedrag van $180.000, dat kunt u zo betalen?' 'Ja, en als u me nu niet snel de offerte geeft, gaat de order aan uw neus voorbij. Ik heb niet veel tijd.' De man geeft me snel de offerte en is zo slim om ook gelijk het contract te pakken. Ik bekijk de offerte en zeg: 'De offerte ziet er goed uit, ik neem aan dat er bij een onmiddellijke betaling ook korting gegeven wordt? Voor een bedrag van $170.000 mag u de order hebben. Levering binnen een maand.'

'Dat kan mijnheer Carlsson, als u een voorschot van $50.000 kunt storten en de rest bij aflevering, dan zullen wij onmiddellijk leveren.' 'Oké dan geef dat contract maar hier.' Ik lees het contract snel door en zie dat het wel goed zit. Ik pas de prijs aan in het contract en teken het dan. De man staat verbaasd te kijken. Zoiets heeft hij schijnbaar nog nooit meegemaakt.

Ik vraag hem een bevestiging van het contract te sturen naar notaris Mainwaring, die zorgt voor de verdere afhandeling. Dan groet ik de man en ben weer weg.

Als ik weer in de auto zit, zegt Sayen: 'Wat moest je bij dit bedrijf?' 'Zorgen dat we telefoon en internet krijgen. Ik heb zojuist de apparatuur aangeschaft.' Sayen kijkt me aan en lacht. 'Jij laat er ook geen gras over groeien!' 'Het is geen goedkoop grapje, maar ik heb genoeg van de prijs af gekregen en ik heb ze verplicht binnen een maand te leveren. Ze hebben zelf een boeteclausule erin gezet, van $2500 per week.' 'Hoeveel kost je dit dan wel niet?' 'Dit grapje kost me $170.000. Niet echt goedkoop, maar ik ben zeker dat ik op zijn minst weer quitte speel.'

'Wat? Zoveel geld? Je hebt me eigenlijk nooit precies gezegd, hoeveel geld je hebt geërfd. Wel dat je meer dan genoeg geld hebt, maar niet hoeveel.' 'Het was iets van 800 miljoen euro, dat is iets van 900 miljoen dollar. Je had het me gewoon kunnen vragen hoor.' Sayen is er even stil van. 'Dus ik heb een multimiljonair aan de haak geslagen?' Ik grijns en zeg: 'Dat kun je wel zeggen. Je mag nog steeds weg gaan als je wilt, maar het geld weggeven doe ik nu ook weer niet...'

Sayen kijkt me bestraffend aan, maar dan ziet ze me lachen. 'Nu ben je echt gemeen. Je weet toch dat ik je nooit kan verlaten?' 'Daarom zeg ik het ook, ik wil je alleen maar plagen.' Dan neem ik een serieuze toon aan: 'Sayen, je moet echt weten, dat ik nog nooit zoveel om iemand heb gegeven als om jou. Ik zou echt niet meer willen leven, als je er niet meer was. Ik heb tot nu toe het geluk gehad, dat ik goede vrienden had, en ik ben echt blij ze morgen weer te zien. Ze stonden me bij, toen ik het niet breed had. Peter heeft wel meer dan eens bijgesprongen, als ik een rekening niet kon betalen. Ik heb hem altijd meteen terugbetaald, als ik het geld had. En toen ik mijn erfenis kreeg, waren zij ook de eersten, die er van mochten delen.'

'Je hebt al vaker over ze gesproken, maar nu pas is me duidelijk hoeveel ze voor je betekend hebben. Ik wil ze erg graag ontmoeten.' 'Ja, en ik kan bijna niet wachten, jou aan hun voor te stellen. En nu ik er aan denk, ik heb je helemaal vergeten te vertellen, dat ze gaan trouwen! Het gaat ook allemaal zo snel nu. Ik heb nog amper tijd voor mezelf en voor jou. Daar moet ik toch eens verandering in brengen. Dadelijk denk je nog eens, dat ik niet meer van je hou!'

'Ik zal nooit aan je twijfelen, ik zie wat je doet. Ik voel wat jij voelt. Maar dat van je vrienden, dat is toch fantastisch! Maar dan zal je er toch een keer heen moeten.' 'Ja, maar dan ga jij mee. Maar het ligt eraan wanneer hun bruiloft is. Niet dat die samenvalt met de geboorte van onze dochter.'

'Dat is natuurlijk wel een goede reden om niet te gaan. En ik heb je nog niet verteld, dat ik waarschijnlijk inderdaad zwanger ben, ik ben vanmorgen even misselijk geweest, maar het was snel weg. Ik heb vanmiddag een test gehaald, maar heb hem nog niet kunnen gebruiken.' 'Nu begin ik zenuwachtig te worden. Ik praat al de hele tijd over ons kind, maar nu het zo ver is, voelt het wel spannend.'