White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Jeugdstreken...

Als ik weer terug ben, zitten Peter en Anouk in de kamer, samen met Janine, Sayen en Jack. Ze zijn druk aan het lachen en aan het praten. Als ik binnenkom, hebben ze me niet aan horen komen en Peter vertelt net een verhaal uit mijn jeugd, waar ik een behoorlijke streek heb uitgehaald. Iedereen hoort gespannen toe en hebben me ook niet opgemerkt. Ik sta in de deuropening en luister aandachtig mee. Peter vertelt: 'Mark had een hekel aan de kat van de buren, de reden waarom is nu wel bekend, weerwolven en katten, dat gaat niet samen. Maar dat was ook wederzijds, de kat had ook een hekel aan Peter. En dat was te merken. De kat blies altijd, als Mark in de buurt kwam, en als Peter dichterbij kwam, dan maakte ze dat ze weg kwam. Ze zal altijd wel gevoeld hebben, dat Mark een weerwolf was, en dat ze dat gevecht nooit zou kunnen winnen. En Mark schiep er genoegen in om het beest op te jagen, waar hij maar kon. Maar de kat nam ook eens wraak, op een zonnige nacht. Mark had net zijn rijbewijs en had zich van zijn zwaarverdiende geld een auto gekocht. Het was een zeer onbetrouwbaar ding, en ik sta er nog steeds van te kijken, dat hij die wagen 3 jaar later nog steeds had. Maar goed, de kat nam wraak op een zeer warme avond, toen Mark zijn wagen bij zijn huis parkeerde. Hij had zijn ramen open staan, er zou niemand in zijn hoofd halen, zo'n wrak te stelen. En de kat rook haar kans en heeft toen de hele wagen onder gescheten en volgepist. De stank was werkelijk niet te harden. Het spreekt voor zich, dat Mark er niet erg blij mee was, en hij zwoer wraak op de kat. En die heeft hij gekregen. Met lekker eten heeft hij de kat in zijn schuur gelokt, en daar heeft hij de hele kat kaal geschoren en er met een tattoonaald erin geschreven: Kutkat!' Ik vraag me nog steeds af, hoe hij dat klaar heeft gekregen, want die kat was echt wild. Maar daarna heeft die kat nooit meer korter bij hem in de buurt durven komen als 50 meter. Het was voor de buurman een kwelling de kat binnen te krijgen, dat lukte hem alleen, als Mark er niet was. De buurman heeft nog wel bij hem geklaagd, maar toen Mark hem de wagen liet zijn, was dat snel over. Ik zelf heb me rot gelachen over zijn aktie.'

'Dat geloof ik, maar wie was ook al weer diegene, die me op het idee gebracht heeft en de tattoonaald bezorgd heeft?', zeg ik dan opeens. Peter verschiet zich rot en valt bijna van de bank af.

Sayen en Anouk hadden me intussen allang gezien, maar hadden niets laten merken. Ze liggen dubbel van het lachen. Peter zegt: 'Jezus, je hebt me bijna een beroerte bezorgd. Wil je dat nooit meer doen?' 'En wil jij dan niet al mijn slechte daden uit mijn jeugd vertellen? Ik weet er anders ook nog wel een paar van jou. Wat je bijvoorbeeld gedaan hebt met je lerares Frans, hoe heette ze ook al weer? Giselle DuPré?' Peter kijkt me woedend aan en zegt: 'Je gaat dat verhaal echt niet vertellen, waar Anouk bij is, en zeker niet waar Sayen bij is!' Maar Anouk is nu wel erg nieuwsgierig. Ze zegt: 'Nou, ik ben anders wel eens nieuwsgierig. Hij vertelt graag over anderen, maar over hem zelf, ho maar!'

'O, maar ik vertel ook graag over zijn capriolen, hij kon er anders ook wat van. Anouk, ik moet je even vertellen, dat dit gebeurd is, toen je nog niet zijn vriendin was. Dat is wel zo eerlijk voor Peter. Hij zat toen nog maar net op de HAVO, als brugpieper. We gingen naar dezelfde school en zaten ook in dezelfde klas. Je moet weten, dat hij toen nog een heel braaf jongetje was. Tenminste in de klas. En zeker in de Franse les. Onze lerares Frans was een oudere, maar toch zeer aantrekkelijke dame. En Peter was haar lievelingsstudent. Hij kon niets bij haar fout doen, terwijl ik maar hoefde te niezen, en ik kreeg al straf. Ik moet zeggen, Peter is altijd een zeer loyale vriend geweest, want als ik straf kreeg, hielp hij me mee om het strafwerk te schrijven. Dat was ook maar goed ook, want niet zelden was hij er de oorzaak van, dat ik strafwerk kreeg. Peter kon uitstekend mijn handschrift nabootsen, en ik dat van hem. We hebben vaak genoeg elkaars huiswerk, proefwerken en strafwerk voor elkaar gemaakt. Dat dit nooit niemand heeft doorgekregen, sta ik nog steeds van te kijken. Maar goed, hij was dus de lieveling van Giselle. Onze lerares was een oude vrijster, ze was nog nooit getrouwd en had ook geen relatie. Maar hoewel Peter de lieveling van de lerares was, omgekeerd gold dat niet. Peter verafschuwde de vrouw. En dat heeft ze ook geweten ook. En Peter, naderhand ook. Wat had hij nu gedaan? Hij had toevallig gehoord, hoe Giselle in zichzelf praatte en fantaseerde over een andere leraar, die ook vrijgezel was, maar absoluut geen oog voor haar had. Peter heeft toen een brief aan Giselle geschreven, dat Freek, zo heette onze leraar Engels die dus die vrijgezel was, wel eens met haar een avondje uit wou gaan. Of ze hem wou treffen in een restaurantje aan de rand van de stad. Het was daar nogal een louche buurt, maar het restaurant was niet slecht. Maar in ieder geval, ze geloofde het. Ze heeft daar een hele avond gezeten, voor niets, terwijl er allemaal louche types naast haar liepen en opmerkingen naar haar maakten. Peter maakte de fout door er zelf te gaan kijken en een foto van haar te maken, terwijl ze daar alleen zat. Ze zag hem, en had toen door, dat het een grap van Peter was. Daar heeft Peter toen wel erg berouw van gehad, want hij had gewoon niet door, dat hij haar daarmee zo zou kwetsen. Jeugdige overmoed zal ik maar zeggen. Je kunt je voorstellen, dat Peter toen opeens niet meer haar favoriet was, in tegendeel. Als hij ook maar durfde te ademen, dan kreeg hij al straf. Uiteindelijk is het allemaal wel goed gekomen, nadat ik hem overtuigd had, dat hij het moest opbiechten bij Freek, en wat hij gedaan had. Hij had het geluk, dat Freek erg verrast was, dat Giselle hem leuk vond, en dat hij haar ook erg leuk vond. Uiteindelijk heeft Peter hun bij elkaar gebracht, maar dat heeft hem heel wat straf gekost. Normaal zou ik ieder strafwerk met hem delen, maar dit weigerde ik hem. Als hij nu ook een brief naar Freek had geschreven, was het een leuke grap geweest, en misschien hadden ze het dan ook nog wel leuk gevonden, maar dit ging echt te ver. Later kregen Freek en Giselle echt een relatie en kreeg Peter gratie. We zijn uiteindelijk nog bij hun op hun bruiloft geweest. Dus echt kwaad waren ze niet meer op hem, maar het nam niet weg, dat het geen schoonheidsprijs verdiend.'

Anouk kijkt Peter even boos aan en zegt: 'Ik had veel van je verwacht, maar dat niet. Hoe kon je?' Peter kijkt schuldbewust en zegt: 'Ja hee, ik was toen nog niet eens 13 en vol in mijn puber. Het was

niet fijn de favoriet van haar te zijn, ik werd er mee gepest. Ik was het zo zat, dat ik er echt niet meer over nadacht, dat ik haar pijn zou doen. Voor mij was het een grap. Ik heb geluk gehad, dat het later nog goed gekomen is, en ik heb ook echt meermaals mijn excuses aangeboden. Ik mag van geluk spreken, dat ze er nooit iets van gezegd hebben tegen mijn ouders.' 'Nou, ik kan het me anders wel voorstellen, ik zou me rot schamen als ik zoiets moest vertellen tegen de ouders van het kind, dat me zo heeft gepest.' 'Dat weet ik, en dat besefte ik me ook pas achteraf. Maar nu zijn ze me ergens ook wel dankbaar, want waarschijnlijk hadden ze zelf nooit de stap ondernomen om elkaar te leren kennen. Ik heb hun later, toen ik al lang van de HAVO af was nog eens ontmoet, en nog steeds kan ik Giselle niet recht in haar gezicht aankijken, omdat ik me nog steeds schaam, over wat ik haar heb aangedaan. Dat weet ze, en daarom heeft ze me ook al lang vergeven. Ze weet ook best, dat ze zonder mij, haar man waarschijnlijk niet als partner zou hebben. Dat heeft ze me zelf verteld, op hun bruiloft. Ze hebben het verhaal van hun kennismaking iets verdraaid, zodat het niet zo pijnlijk is. Ze vertellen nu, dat ik hun allebei een brief geschreven heb, en dat ze elkaar zo gevonden hebben. Dat is ook het verhaal dat mijn ouders weten, en zoals het eigenlijk ook bekend is. Volgens mijn zijn jullie nu de enigsten, die het hele verhaal nu weten.'

Anouk geeft Peter een kus op zijn wangen en zegt: 'Maar goed dat je er spijt van had en dat het goed gekomen is, anders had je vanavond op de grond moeten slapen!' en ze geeft hem ook meteen een klapje tegen zijn hoofd. 'Auw, was dat nou nodig?' 'Ja, want zoiets ga je niet nog een keer flikken.' Dan geeft ze hem een zoen op zijn mond en zegt dan: 'En dit is omdat je ervoor gezorgd hebt, dat die twee zielen bij elkaar gekomen zijn.' Peter kijkt verward en zegt: 'Vrouwen, je kunt niet zonder en niet met ze leven. Maar zonder ze leven zou nog veel erger zijn als met ze leven, dus ik neem mijn kans door mijn leven te delen met deze lieve vrouw hier...' Als dank krijgt hij weer een tikje tegen zijn kop en een zoen.

Ik ben naast Sayen gaan zitten en omarm haar. Dan krijg ik plots ook een tikje tegen mijn hoofd en een zoen. Ik vraag haar: 'Waar had ik dat nu weer aan verdiend?' 'Je hebt je vriend verraden door het verhaal te vertellen en de zoen krijg je, omdat je het er niet mee eens was, wat hij deed.' Ik kijk haar aan met verliefde ogen en zeg: 'Het zou nooit in me op komen, om zoiets te doen. Ik wist als geen ander, hoe liefde pijn kon doen. Mijn vader huilde zich iedere dag in slaap, omdat hij zijn vrouw en zielsverwante miste. Dat heeft hij nooit ontkend. Ik wist hoeveel pijn het kon doen, te spotten met liefde. Daarom heb ik Peter er ook van overtuigd, dat hij het moest opbiechten aan Freek. Zodat hij tenminste weer iets goeds kon maken en gelukkig was dat ook zo.' Nu kijkt Peter me aan en zegt: 'Dat je heb je me nooit verteld over je vader.' 'Nee, waarom zou ik ook? Ik ga toch niet aan iedereen vertellen, dat mijn vader nog steeds liefdesverdriet heeft omdat zijn partner overleden is? En dat hij haar nog steeds miste en dat hij daar bijna iedere dag van moest huilen, tot hij in slaap viel? Alleen als we echt samen waren, bijvoorbeeld als we op survival waren, dan hield hij zich in, maar ik weet dat hij ook toen treurde.' 'Ja, oké. Ik snap het. Ik kan dat nu wel begrijpen. Ik denk dat ik hetzelfde zou doen, als Anouk me ooit zou ontvallen.'