White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Uitgedaagd voor een kansloze wedstrijd?

'Dat is geen probleem, Leonard. Dat vinden we wel gezellig. Bovendien willen we morgen nog even iets met je bespreken. En daarna wilden we gaan paard rijden, tenminste ik neem aan dat we hier een paar paarden kunnen lenen?'

'Dat is geen probleem. Kun je wel paard rijden?'

'Nog nooit gedaan. Maar voor alles moet een eerste keer zijn.'

Leonard lacht en zegt: 'Ik denk dat het dan verstandiger is, als ik even een van mijn trainers jullie wat les laat geven en dan misschien onder toezicht een tochtje door de omgeving gaan maken. Het is niet zo moeilijk, maar gemakkelijk is anders. En bovendien, als je niet weet hoe een paard reageert, kan het paard je behoorlijk verrassen. En zeker als je een weerwolf bent, want dan zijn ze nog wat zenuwachtiger.'

'Hmm, misschien is het dan beter om met de quads weg te gaan. Daarmee hebben we wel ervaring. Maar dat paardrijden, dat wil ik toch nog wel een keer doen.'

Leonard lacht en zegt: 'Dat is misschien nog wel een beter idee. Ik zal zorgen dat er een paar quads klaar staan met een navigatiesysteem, zodat jullie de weg terug vinden.'

Dan lopen we verder naar onze kamer en kleden ons om. Het begint buiten al wat frisser te worden, wat ook wel logisch is, het is al bijna november. We hebben nog lang goed weer gehad, maar ook hier is het duidelijk dat er binnenkort sneeuw zal vallen. 

We lopen arm in arm de heuvel op, waar Leonard een tent heeft neer laten zetten. Het begint al schemerig te worden, maar je kunt nog steeds heel erg ver kijken. De ondergaande zon zorgt voor een prachtig uitzicht. 

We komen boven bij de tent aan, waar een paar heerlijke relaxstoelen staan en een tafeltje met 2 stoelen. Dennis en Sharon zijn er ook, evenals Mary. Die heeft, begrijpelijk, heel goede zin. Sharon zegt: 'Het eten komt over een kwartiertje. We hebben de kachel maar vast aangestoken, zo blijft het hier binnen lekker behaaglijk. Mary heeft voor jullie al een cocktail klaar gemaakt, en ze heeft nog een en ander klaar staan.'

'Dank je wel, Sharon. Mary, hoeveel drinken heb je bij? Genoeg om jullie zelf ook wat te drinken te geven?'

'Ik heb meer dan genoeg, ik zelf hoef even niets, ik heb al wat op, ik moet immers proeven of het goed is. Maar Dennis en Sharon mogen best wel wat hebben. Ik heb ook genoeg glazen bij.'

Dennis en Sharon accepteren ons aanbod graag. Maar ze gaan wel in de kleine tent, dat hun plaats is om uit beeld te blijven, hun cocktail opdrinken. Leonard kan nogal streng zijn, als hij ziet dat zijn personeel wat aanneemt van zijn gasten. 

In de tent is het best behaaglijk, niet warm, maar je kunt er gemakkelijk zonder jas zitten. We kijken hoe de zon de hemel rood kleurt, terwijl we elkaars hand vasthouden. We nippen van de cocktail en genieten eenvoudig.

Even later komen enkele mannen het eten brengen in grote schalen. We gaan aan tafel zitten en Mary brengt ons nieuwe cocktails. Haar cocktails zijn echt een aanrader, zo lekker...

De kok heeft zijn best gedaan, het eten ziet er heerlijk uit. En hij heeft vooral rekening gehouden met het feit dat we weerwolf zijn. Mijn elandbiefstuk is bijna een kilo zwaar en Sayens tonijnsteak is niet veel kleiner. Ik proef van het vlees, het is echt heerlijk en lekker gekruid. 

Sayen proeft ook van haar tonijn en ze zegt: 'Mark, dit moet je echt eens proeven, dit is goddelijk!' Ze snijdt me een stuk je af en prikt het op haar vork. Lachend doe ik mijn mond open en Sayen zegt: 'Dit moet je met je ogen toe proeven.' 

Ik doe wat ze me vraagt, maar in plaats dat ik tonijn proef, drukt ze haar lippen op die van mij. Dan trekt ze terug en voert me het stukje tonijn. Ik kan niet zeggen, wat ik het lekkerste vond, de kus of de tonijn. Maar ze waren allebei heerlijk.