White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Oefenen

Dan richt ik me tot Jack en Peter en zeg: 'Zullen we dan naar het oefenveld gaan? Dan moeten we nog wel even langs James en Harold. En Amber en Lucas moeten we ook nog ophalen.' Dan zeg ik tegen Sayen: 'We zijn toch nog even bezig, als je er over een uurtje bent, dan hoeven jullie je ook niet te haasten.' Ze stuurt me een handkusje, en dan loop ik de deur uit. Ik ga nog even terug naar de slaapkamer en haal er wat oude kleren uit mijn koffer en mijn geweer en pistool. Ik doe ze in de draagzak, die ik daarvoor heb. Dan ga ik weer naar buiten, waar Jack en Peter al op me staan te wachten. Jack zegt: 'Ik dacht al, dat je dat mee zou pakken. Dat is een goed idee. Maar waarom neem je ook niet je boog mee?' 'Dat is inderdaad een goed idee. Maar ik heb wel niet meer veel pijlen. Ik denk dat ik me er wat bij Joe moet gaan bestellen, want de meeste pijlen hier zijn me veel te licht.' Ik loop weer terug en pak dan ook de boog. Ik zeg tegen Peter: Wil je straks ook een keer met de boog schieten?' 'ja, maar niet met die van jou. Weet je nog, dat ik eens geprobeerd heb met jouw boog te schieten? Het was maar goed, dat we buiten stonden en dat er niemand in het schotveld stond. Ik schoot veel te hoog, omdat ik de boog niet kon houden. Die pijl zit nog steeds in die boom, helemaal in de top.' 'Ja, dat klopt. Maar er stonden er toen wel veel te kijken, dat je die boog gespannen kreeg, want het was bekend, dat die bij mij erg strak staat.'

We lopen dan richting het huis van Yves, waar Harold al op ons staat te wachten. Als hij ziet, dat ik mijn geweer en boog bij heb, rent hij snel naar binnen en voordat we bij het huis aankomen, is hij al weer terug, met boog en geweer. We lopen dan verder naar James, die ons ook al op staat te wachten. Hij heeft al zijn wapens al bij. Het is alsof hij wist, dat we die zouden gaan gebruiken. Hij begint echt een voorbeeld van een Bèta te worden en vervult zijn rol met verve. Hij zegt: 'Ik heb de patrouilles al op pad gestuurd. Maar wanneer denk je dat die mannen hier zullen zijn? Ik heb tegen de patrouilles gezegd, dat als ze 3 weerwolven tegen komen, ze dit onmiddellijk moeten melden en verder nog geen aktie moeten ondernemen, als ze tegenhouden.' 'Dat heb je goed gedaan. Ik heb gezegd, dat tot vrijdag de tijd hadden om een kans te krijgen. Maar ik vermoed dat ze er veel eerder zijn.' 'Dan hebben ze dus nog een dag.' 'Verrek, dat komt eigenlijk niet echt goed uit. Ik heb Sayen beloofd, dat ik met haar mee zou gaan naar haar ouders. Ik moet ze toch eens ontmoeten en Peter en Anouk zouden met me mee gaan.' 'Dat is inderdaad lastig. Dan wachten ze maar. Het zal dan wel niet op een dag aankomen, of wel?' 'Dat niet, maar als zij zich aan hun woord houden, dan is het niet meer als rechtvaardig als ik dat ook doe en er dan ook ben. Maar ik denk dat ik wel met Sayen mee ga. Mochten ze komen, laat het me dan onmiddellijk weten via de link. Als wolf kan ik veel sneller terug zijn, als dat ik loop. Dat moet ik wel halen. Ja, zo ga ik het doen. Maar liever heb ik dat ze eerder komen. Maar dat hebben we verder niet in de hand.' Dan lopen we verder en halen Lucas en Amber op. Het is al een hele optocht, waar de mensen naar kijken. Maar niemand die het in zijn hoofd haalt om ons te achtervolgen of vragen te stellen. Ze zijn wel wijzer.

We lopen de berg omhoog en komen aan op het oefenveld. Daar staan al wat doelen opgesteld, waar we op kunnen schieten met onze boog en geweer. Netjes. Lucas zegt: 'Ik dacht, dat we misschien ook wel zouden oefenen met schieten, dus heb ik die vanmorgen vroeg al even opgesteld. 'Goed bezig. Dan kunnen we ook gelijk beginnen. Sayen komt wat later, dus ik wil even wachten met het oefenen van onze krachten. Dus kunnen we maar meteen ook gelijk beginnen met schieten. James, zou jij je geweer willen delen met Peter? Hij gaat ons helpen in de strijd, en heeft geen geweer om mee te oefenen, en ik denk niet, dat hij mijn geweer goed kan hanteren.' Hij knikt en gaat naar Peter toe en legt hem het geweer uit. Amber kijkt een beetje zenuwachtig en ik loop op haar af. 'Misschien kun jij beter even naar Sayen toe gaan, we zijn hier toch nu alleen maar aan het schieten, en zeg haar dan maar, dat we nog wel even bezig zijn. Als jullie over een uur of twee komen, is dat tijd zat.' Amber kijkt opgelucht en zegt: 'Graag, ik vind dat geschiet met geweren maar niets.' 'Dat meende ik al te zien. En Sayen zal het ook wel niet zo prettig vinden, dus dan komt dat goed uit. Komen jullie maar rustig wat later.' Dan loopt ze weg. Lucas kijkt haar na en ik zeg tegen Lucas: 'Ik heb ze even naar Sayen gestuurd, ze werd een beetje zenuwachtig van al die geweren en ik kan haar dat niet kwalijk nemen. Ik heb haar gezegd, dat ze maar over 2 uur moeten komen, dan beginnen we met het trainen van onze krachten.' 'Ja, dat is misschien beter. Maar ik weet niet of ik er ooit aan zal kunnen wennen, dat ze niet bij me in de buurt is.' 'Dat gaat snel genoeg. Zolang je elkaar maar regelmatig ziet. Maar het blijft pijn doen, als ze er even niet is. Maar je went er aan. Maar kom, we gaan beginnen, dan kun je je gedachten ergens anders op richten.'

We lopen dan terug naar de rest en ik leg uit wat we gaan doen. Ik maak een paar groepjes, de ene helft gaat schieten met het geweer en de anderen gaan met de boog schieten. Peter zit in mijn groep, samen met Lucas. James gaat samen met Harold boogschieten, terwijl wij gaan oefenen met de geweren.

Lucas is een goede schutter, dat had ik eerlijk gezegd niet achter hem gezocht. Peter doet het ook niet slecht, en ik kan merken, dat hij toch best wel eens eerder geschoten heeft. Als ik dan aan de beurt ben, heb ik er best wel zin in. Er staan enkele houten borden opgesteld, waar nu al behoorlijk wat kogelgaten in zitten. Lucas heeft er de vorm van een hert op geschilderd. Lucas en Peter hebben vooral op de kop gericht en daar is nu een behoorlijk gat ontstaan. Ik besluit dan maar op het hart te richten. Ik besluit het vormpje er dan maar meteen er helemaal uit te schieten, wat me vrij goed lukt. Peter en Lucas kijken met bewondering. Peter zegt: 'Dat gaat je behoorlijk goed af!' 'Ja, maar dat lukt me ook alleen maar met dit geweer. Het is behoorlijk krachtig, maar met een lichter geweer lukt het me niet goed het geweer gericht te houden. Je mag het best wel eens met mijn geweer proberen.' Peter knikt en ik overhandig hem het geweer. Hij zegt: 'Het is nogal zwaar. Eens kijken of ik er wat mee kan.' Hij richt en haalt de trekker over. Maar hij wordt verrast door de enorme terugslag van het geweer. Peter is er van geschrokken en zegt: 'Dat jij hiermee zo kunt schieten! Ik kan dat ding niet goed houden, en die terugslag! En jij bedient het, alsof het een luchtbuks is. Nee, jij mag dat geweer rustig houden.' Lucas en ik moeten lachen, we hadden het al verwacht. Ik neem het geweer weer aan, en dan richt ik nog een keer op het bord en schiet het laatste restje uit het hart. 'Toch niks mis mee, dit geweer schiet gewoon lekker!', wrijf ik er bij hem in. 'Ja, ja. We weten nu wel dat je erg sterk bent.' En dan moeten we allemaal lachen. We schieten dan nog even op wat doelen verder weg, en als we daarmee klaar zijn, kijken we even hoe James en Harold het doen met het boogschieten. Die zijn behoorlijk aan elkaar gewaagd, en houden er een wedstrijdje op na. Er steken al behoorlijk wat pijlen in het doel. Ook het doel, wat verder staat, staat vol met pijlen. Als we staan te kijken, houden ze er net mee op en geven elkaar de hand. James zegt: 'Je hebt duidelijk vooruitgang geboekt met boogschieten. Zo goed heb ik het je nog niet zien doen.' Harold straalt trots en zegt: 'Ik heb ook goed geoefend sinds de laatste wedstrijd. Maar of ik zo goed als Mark zal zijn, dat betwijfel ik. Met zijn boog kun je niet schieten en zo als hij hem hanteert, is het bijna onmogelijk van hem te winnen.' 'Eens kijken of je ook beter bent geworden met het schieten, want de laatste keer dat je ging jagen, kwam je thuis met een bruine broek.' Harold lacht en zegt: 'Wie had er ook een beer verwacht, als je er hier nauwelijks een ziet. En dan ook nog een Grizzly. Als Mark er niet was geweest...'

Peter kijkt me aan en ik wuif de verwonderde blik weg. 'Ik heb niets anders gedaan, als ieder ander zou doen. Ik had zelfs 2 schoten nodig om hem stil te krijgen.' Ik vind het een beetje onaangenaam worden de hele tijd de beste te zijn. Maar schijnbaar is dat nodig als je de Alpha bent. Leuk vind ik het anders niet. Ik doe gewoon mijn ding. In ieder geval schijnt het iedereen wel leuk te vinden, dus ik laat het maar gaan. Dan gaan we beginnen aan het boogschieten. Ik probeer wat minder goed te zijn, maar dat is knap lastig. Ik probeer echt vanalles, maar niets lukt. Dan probeer ik aan Sayen te denken, maar dat is helemaal een mislukking. Nu kan ik er mijn aandacht niet bij houden, doordat ik aan Sayen denk. Het heeft wel het gewenste resultaat, want ik schiet helemaal naast het doel. Peter merkt het op en zegt: 'Wat is er toch aan de hand met jou?' Ik weet dat ik niet tegen hem kan liegen, hij zou het meteen merken. 'Weet je, het is niet altijd leuk om de beste te zijn. Er is geen uitdaging meer aan. Dus ik heb geprobeerd minder goed te zijn, maar dat lukte me niet. Toen probeerde ik mijn aandacht te verleggen door aan Sayen te denken, maar zoals je ziet, was dat helemaal erg. En nu krijg ik haar niet meer uit mijn gedachten. Ik denk dat ik maar beter even niet meer oefen, tot ze terug zijn.' Peter lacht en zegt: 'Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Ik heb het ook wel eens ooit gehad tijdens werk. We moesten saai werk doen, en na een tijdje begon dat te vervelen. Ik kon het blind doen, en om de tijd te sneller om te krijgen, begon ik aan leuke dingen te denken. Tot ik aan Anouk moest denken, toen kreeg ik niets meer klaar. Thijs heeft me toen maar vlug naar huis gestuurd, want ik kon werkelijk niets meer goed doen. Alles wat ik deed ging fout. En zodra ik Anouk gezien had, en haar een kus gegeven had, was alles weer normaal.'