White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Een brief van mijn vader

Ik lach terug en rij dan weg. Sayen glimlacht en zegt: 'Hoe eenvoudig is het om mensen blij te maken. Het kost je vrijwel niets, en de mensen zullen er ontzettend blij om zijn. En dat je Logan zo wilt helpen, dat was erg aardig van je.'

'Och, vroeg of laat zou ik zo iemand toch nodig hebben. En hij zal het nog druk genoeg krijgen. Ik wil dat die schoolbus nog deze maand gaat rijden. Ik heb al gepraat met de school, en zij zien de uitbreiding wel zitten. Nu zijn ze te klein om in aanmerking te komen voor subsidie van de staat. En ik heb Harley al opdracht gegeven om een groot schoolgebouw te ontwerpen. Daar is hij nu mee bezig.'

'Leg je niet een grote druk op Harley en ook Peter? Je weet best, dat ze geen nee tegen je zullen zeggen. Ze hebben veel te veel aan je te danken.'

'Dat weet ik ook wel, en ik heb ze ook expleciet gevraagd of ze er wel de tijd voor hebben. Want anders had ik iets anders geregeld. Er zijn meer bouwbedrijven in de buurt, maar er is niemand die de capaciteiten hebben van Harley en Peter. En het gebouw ontwerpen, daarvoor had ik ook een architect kunnen inhuren, dat heb ik Harley ook gezegd. Maar hij wou het liever zelf doen.'

'Ik neem aan, dat we dat schoolgebouw voor hun betalen? Want zelf kunnen ze het nooit kopen.'

'Daar wou ik het nog met je over hebben. Ik wil ze dat schenken, op advies van de notaris overigens. Het zou hier de jeugd enorm veel kansen geven, om zich verder te ontwikkelen. Maar het zou ook bedrijven hierheen lokken.'

'Je bent veel te goed voor iedereen hier. Wordt nu maar eens eerst burgemeester. En wat betreft die school, ik denk dat je gelijk hebt. Waarom zouden we het niet doen? Moeten we er een boterham minder om eten?'

Ik lach en zeg: 'Zo kun je het ook zeggen. Maar het is nu ook jouw geld. Ik kan het allemaal wel uitgeven, maar je hebt er ook zeggenschap over.'

'Ik vind het wel belangrijk, dat de kinderen hier betere kansen krijgen. Ik kon die nooit hebben, omdat mijn lot voorbestemd was. Nu zou ik best nog wel willen gaan leren.'

'En waarom doe je het dan niet? Of denk je dat je het niet kunt?'

'Ja, hallo Mark! Ik ben zwanger, en heb straks ook nog twee kinderen te verzorgen. Meen je dat ik dan nog zo veel tijd heb?'

'Je bent inderdaad zwanger, en je hebt inderdaad straks twee kinderen om te verzorgen. Maar we hebben hulp van Mary, die neemt ons al een hoop werk uit handen.

En ook je taken als Luna hoeven ook geen hele dagen te vullen. Je kunt toch ook zo'n schriftelijke studie doen? Dan kun je op je eigen tempo wat doen. Misschien is het wel wat, als je dadelijk minder kunt doen vanwege je zwangerschap.'

Sayen kijkt me even aan en zegt: 'Ik wist helemaal niet dat er ook schriftelijke studies waren. Misschien dat het dan toch wel iets voor me is. Want door Mia ben ik nu wel geprikkeld om weer te gaan leren. Ik voel me nog veel te jong om helemaal niets met mijn leven te doen.'

'Waarom ga je straks niet even op internet kijken, of er iets bij zit wat je wilt gaan doen.'

Sayen is nu helemaal blij, want ze zag best wel op tegen de laatste fase van haar zwangerschap. Een tweeling vergt nu eenmaal meer van haar lichaam. Nu kan ze misschien zichzelf goed bezig houden, met dingen die ze zelf leuk vindt.

Een uur later zijn we weer terug. Net op tijd, want Mary en Richard stonden op het punt om te gaan. Richard zegt dan: 'We hebben Sesi en Tail net nog uitgelaten, want volgens mij konden ze het niet meer erg lang houden. En daarbij, ik vond het erg leuk om te doen. Het zijn leuke rakkertjes.'

'Nou, we hebben ons best gedaan om op tijd hier te zijn. In ieder geval erg bedankt. En nog veel plezier bij Lucas en Amber.'

We lopen de keuken in, waar nog eten voor ons klaar staat. We hoeven het alleen maar op te warmen, en dat is wel handig. Zo kunnen we al op tijd gaan eten, en gaan dan op de bank liggen.