White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Kruisverhoor

Ik roep dan de wolven terug, het is tijd voor het ontbijt. Ik neem afscheid van Melissa en vraag haar of ze over anderhalf uur terug komt, zodat we naar Coyote Creek kunnen gaan.'

Ongeveer anderhalf uur later zijn we op weg naar Coyote Creek. Met drie sneeuwscooters en de wolven achter ons aan, gaan we op een gemoedelijk tempo door het bos. Na een half uurtje komen we aan in Coyote Creek. We stoppen bij de kerker, waar ik Tim vind, die er op wacht zit in het kleine verwarmde hokje, die ze er gebouwd hebben. Ik vraag hem de deur te openen en hem weer te sluiten, als we binnen zijn.

Melissa verspeelt geen tijd en vliegt als een hongerige wolf op John af. Die is verstijfd van angst, hij had haar niet verwacht. Melissa koelt haar woede stevig op John en geeft hem enkele flinke harde klappen.

Melissa is sterk, veel sterker dan je van haar zou verwachten. En dat is nu goed te zien aan John. Er komt bloed uit een gescheurde wond, die door een flinke slag op zijn hoofd is ontstaan.

Ik vind het even genoeg geweest en ik zeg tegen Melissa: 'Melissa, nu is het even genoeg geweest. Je weet wat we afgesproken hebben.'

Ze knikt en laat hem vallen als een stuk vuil.

Ik loop naar John toe en zeg: 'En hoe bevalt het leven van een verrader je? Goed? Dan heb ik erg goed nieuws voor je, dit was nog maar het begin. En ik laat haar nog niet stoppen, voordat ik weet wat ik wil weten. En je weet heel goed, wat ik wil weten.'

'Ik heb geen idee, waar je het over hebt, Alpha!', roept John me toe.

Ik zeg tegen Melissa: 'Misschien moet je zijn tong toch nog even was losser maken. Hij snapt nog niet, dat zijn leven er van af hangt, dat hij me de informatie geeft, die ik van hem wil.'

Melissa grijnst een keer en zegt: 'Met plezier.'

En ze benut deze mogelijkheid om John flink pijn te doen dan ook heel erg goed. Jeremy zegt tegen mij: 'Bij Luna, dat is nog eens een pittige meid. Daar wil je als man echt geen ruzie mee hebben.'

Ik lach en zeg: 'Ze is nu nog niet eens echt boos. Ik weet dat ze nog veel erger zijn kan. En ze heeft nog meer krachten, maar ze weet nog niet wat die zijn. Dat moet ze zelf ontdekken, maar het zijn zeer bijzondere krachten. En het is ook de reden, dat ik haar graag hier wil houden. En er is nog iets, wat haar bijzonder maakt. Maar ook daarover kan ik niets zeggen, dat moet ze ook zelf ontdekken. En ik ben bang, dat het snel genoeg zal gebeuren.'

'Ik geloof je direct dat ze bijzonder is, maar waarom kan je er niets over vertellen?'

'Omdat ze hare ware aard zelf moet ontdekken. Ik heb een vermoeden, en ook pas sinds kort. Maar ik denk dat het wel waar is.'

Melissa begint goed op dreef te raken. John ziet er behoorlijk beurs en bebloed uit. En het is zeker niet zo, dat hij vastgebonden zit of zo. Melissa is gewoon veel te sterk voor hem. Ik roep Melissa weer terug en zeg tegen John: 'We kunnen nog wel enkele dagen doorgaan, weken desnoods. Als je niets zegt, dan zal je uiteindelijk sterven. Aan jou de keuze.'

John kijkt me aan en spuugt me in het gezicht. Dat laat ik niet over mijn kant gaan en met een simpele handbeweging grijp ik een vinger en alsof het een strohalm is, breek ik de vinger. John schreeuwt het uit van de pijn.

Ik zeg kalm tegen hem: 'Dat was niet slim van je. De volgende keer dat je me dat flikt, trek ik je oren van je kop, begrepen?'

John heeft tranen in zijn ogen staan en kermt van de pijn. Maar hij kan het opbrengen om te zeggen: 'Ja, Alpha.'

Ik zeg tegen Melissa: 'Ik denk dat het tijd is om je om te kleden. Ik zie je graag zo terug als wolf.'

Melissa knikt en loopt naar het toilet, waar ze transformeert. Ze is al snel terug, en Jeremy is bijna verrast door haar snelle transformatie. Hij zegt: 'Dat deed ze snel, bijna net zo snel als jij dat doet.'