White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Trainen met Peter

Het is bijna 3 uur, als ik met mijn auto voor de deur van Peter stop. Hij stapt snel in en ik moet lachen, als ik hem zie. Hij heeft een button op zijn borst gespeld, waar op staat: 'The new Bèta'

Ik lach en zeg: 'Iets zegt me, dat je dit al heel lang klaar hebt liggen.'

Hij lacht en zegt: 'Ach, ik dacht, doe eens gek. Janine heeft het voor me gemaakt, al een tijdje geleden.'

Ik schud mijn hoofd en rijd dan weg. Bij het vliegveld staan een hoop mannen, maar ook enkele vrouwen te wachten. Het zijn er meer, dan ik verwacht had. Maar ik beklaag me niet. Ik ben blij dat er zo veel roedelleden bereid zijn om te komen trainen.

We stappen uit en ik loop met Peter aan mijn zijde het vliegveld op. James moet lachen als hij de button op de jas van Peter ziet.

Ik zeg: 'Zoals jullie allemaal kunnen zien, hebben we een nieuwe Bèta. Hij heeft het jullie gemakkelijk gemaakt, hij is de man met die button op zijn borst. Moet ik hem nog introduceren?'

Iedereen lacht en er roept iemand: 'Ik hoop dat hij niet degene is, die deze training moet leiden, want de laatste keer dat ik hem zag rennen, was het nog niet veel.'

Daar wordt ook hartelijk om gelachen en ook Peter lacht mee.

Ik zeg: 'Nou, eigenlijk gaat hij jullie rennen leren. En hij zal nu wel heel gemotiveerd zijn om jullie te tonen, wat ik bedoel.'

Peter grijnst en zegt: 'Wie wil er zo goed zijn om even mijn jas vast te houden?'

Ik zeg: 'Geef hem maar hier.'

Hij trekt zijn jas uit en dan begint iedereen heel hard te lachen. Hij heeft een sweatshirt aan met een opdruk: 'Sorry, too fast for you...' met een afbeelding van Roadrunner.

Ik lach en zeg tegen Peter: 'Je hebt er wel heel erg veel plezier in, om dit te tonen.'

Hij lacht en zegt: 'Ach, ik kan toch maar beter een goede indruk maken, of niet?'

Als iedereen weer een beetje bijgekomen is, zeg ik: 'Nou, dan begin maar, Peter.'

Hij knikt en hij rent snel weg. Ik ken Peter en hij zal er een hele show van gaan maken. Eerst doet hij het rustig aan, hij moet nog opwarmen. De cursisten moedigen hem aan: 'Kom op, Peter! Ga eens aan de kant, die slak wil je inhalen!'

Peter kijkt om, en gaat dan flink op zijn bek. Ik lach, want ik weet dat hij dat expres deed. Hij staat weer op en slaat het vuil van zijn kleren. Dan grijnst hij eens flink naar mij en knipoogt.

Dan begint hij weer te rennen, en geeft dan opeens flink gas. Met een zeer hoge snelheid rent hij over het terrein. Het is amper te volgen, zo snel is hij. In een mum van tijd staat hij dan weer voor de cursisten, die met open mond staan te kijken.

Hij zegt: 'Zo, en voor het einde van de dag moeten jullie dat ook kunnen.'

Er is niemand die wat durft te zeggen en Peter zegt: 'Wat is er? De tong verloren?'

Dan zegt er iemand: 'Hoe heb je dat gedaan? Dat was toch niet echt normaal, of wel?'

'Als je een krachtige weerwolf bent, zoals ik ben, dan is dat normaal. Het is niet zo heel moeilijk om te leren, maar je moet wel door een barrière. Je moet je over je vermoeidheid heen zetten en als je meent dat je niet meer harder kunt, dan doe je dat toch. Dus om te beginnen, gaan jullie allemaal een drietal rondjes om de landingsbaan in looppas, terwijl ik hier lekker toekijk, hoe jullie je afmatten.'

Er wil iemand protesteren, maar als Peter hem een boze blik toewerpt, stopt hij zijn protest. Dan begint de groep te rennen. Peter vraagt zijn jas terug en pakt er dan een shirt uit, die hij over zijn sweatshirt aantrekt. Ik lach en zeg: 'Waar heb je die weer zo snel vandaan getoverd?'