White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Een verrassend gesprek met Melissa

'Ik zal ze later wel bedanken. Maar je wilde me nog even onder vier ogen spreken? Ik wil zo naar Sayen heen gaan, en dan heb ik daar waarschijnlijk niet meer veel tijd voor. Nu kan dat nog wel even.'

'Graag. Het hoeft ook niet erg lang te duren.'

'Kom, dan lopen we naar mijn kantoor.'

Ik ga zitten achter mijn bureau en Melissa gaat tegenover me zitten in een stoel. Ze zegt: 'Ik moet je nog wat vertellen over Mike. Daar ben ik pas veel later achter gekomen, toen het al te laat was. Het is ook de reden, dat ik je zo snel vergeven heb.'

'Je maakt me nu wel heel erg nieuwsgierig.'

'Mike was niet mijn zielsverwant. Hij gebruikte iets, waardoor ik me wel zo voelde.'

'Wat? Meende je dat nu werkelijk?'

'Ja, echt. Ik heb het gevonden, toen ik zijn spullen uit de badkamer ging weg ruimen. Ik dacht dat het vitaminepillen waren, zo staat het ook op het potje. Die nam hij iedere morgen één in. Ik heb me er verder ook niets bij gedacht. Net voor zijn dood was hij enkele dagen weg, ik weet niet waar hij naar toe was gegaan, maar dat doet er niet toe.

Een vriendin van mij slikt dezelfde vitaminenpillen als Mike, en ze was door haar voorraad heen. Ze vroeg of Mike er nog had, en ik dacht dat hij er best wel een aantal kon missen, totdat mijn vriendin weer een nieuwe voorraad had. Dat zou toch niet zo heel lang duren, ze had ze al een tijdje geleden besteld, maar ze waren nog niet binnen.

Nog diezelfde dag kwam ze weer bij me binnen juichen, dat ze haar zielsverwant gevonden had. Het was haar vriend, waar ze al 10 jaar mee samen woont. Beiden hadden ze echt het idee, dat ze elkaars zielsverwanten waren. Dat vond ik wel vreemd, maar ik was blij voor hun.

Toen kwamen de vitaminepillen voor mijn vriendin binnen en ze gaf me de geleende pillen weer terug. Ik heb ze netjes terug in het potje gedaan en daags daarna komt mijn vriendin bij me uithuilen, dat haar vriend toch niet haar zielsverwant is. Toen kreeg ik argwaan. Ik heb toen mijn vriendin nog zo'n vitaminepil gegeven van Mike, onder voorwendsel dat het iets was om te kalmeren. Die nam ze zonder er naar te kijken en opeens was ze weer helemaal blij dat haar vriend haar zielsverwant was.

Toen was het me duidelijk, dat Mike niet mijn echte zielsverwant was. Hij heeft me echt belazerd. En niet alleen mij, iedereen. En dat deed pijn. Maar ik mocht hem niets laten merken en daarbij, ik hield van hem. Ook al had hij me belazerd, ik hield van hem.'

'Wow, dat is nogal een verhaal. Wat heb je gedaan met die pillen?'

'Ik heb ze bij. Ik heb alle pillen meegenomen en in de sneeuwscooter gestopt. Daar zou niemand ze zoeken.'

'Dat heb je goed gedaan, Melissa. Ik zal die pillen laten onderzoeken, om te kijken wat er in zit.'

'Daarom heb ik ze ook meegenomen. Wie die ook ooit heeft laten maken, hij was er niets goed mee van plan.'

'Dat denk ik ook.'

'Mark, eigenlijk ben ik heel erg blij, dat je Mike gedood hebt. Want als jij het niet gedaan had, dan had ik het gedaan. Ik kon niet leven met het feit, dat hij me zo belazerd had. Ik was werkelijk woest op hem.'

'Is het daarom, dat je me zo snel vergeven hebt?'

'Ja, ik denk het wel. Het voelt nog steeds vreemd. Een gedeelte van me houdt nog steeds van hem, maar het grootste gedeelte van me haat hem uit de grond van mijn hart.'

'Waarom heb je nog niet eerder wat gezegd? Je had het me toch ook al bij de verhoren kunnen zeggen?'

'Omdat er daar nog iemand rondloopt van Bulovski, maar ik weet nog niet wie. Maar ik weet wel, dat hij het op mij gemunt heeft, dus ik was blij dat je me daar weg haalde. En doordat ik nu de hulp van de dokter word, kom ik overal en kan dus ongestoord spioneren.'