White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Terug naar huis

De volgende dagen vliegen voorbij. We hebben echt van alles gedaan.

Een jeep-safari, een paar ritje met de quads, wandelingen en zelfs een keer paardrijden.

Wat me overigens niet erg goed afgegaan is, het paard heeft me afgeworpen, wat me een pijnlijke kont heeft bezorgd. Leonard heeft ons zelfs een keer uitgenodigd om kleiduiven te schieten, waar Leonard versteld stond van mijn goede reflexen en zuiverheid van schieten.

Tijdens onze tochten met de quad heb ik in een naburig dorp bij een sportwinkel me een nieuwe jachtboog aangeschaft. Ik wil me die hobby toch weer oppakken en ze hadden daar een boog, die voor me geschikt was. Een behoorlijk stevig exemplaar en ik heb me er een hoop pijlen bij gekocht. Leonard heeft me enkele doelen van hooibalen opgesteld en kijkt met genoegen hoe ik de pijlen naar het doel schiet.

Hij complimenteert me met mijn prestatie en vraagt dan of hij me kan spreken. Hij wil de vriendschapsband, die hij met mijn grootvader had, graag doorzetten. We spreken af, dat hij ons een tegenbezoek gaat afleggen in het voorjaar.

Dan is het toch echt tijd om weer naar huis te gaan. Mary heeft haar afscheidsfeest gehad, en staat nu te popelen om naar haar nieuwe thuis te gaan. Ik heb Dave opgebeld en hem verteld dat we een extra passagier bij hebben en nog wat extra's.

We hebben onze koffers gepakt en de pups zijn hyper, want ze hebben goed in de gaten dat er iets gaat gebeuren. We mogen van Annette de picknickmand meenemen, want het lijkt ons niet een goed idee om de pups vrij los te laten lopen in het vliegtuig.

Het is al tegen de middag als we vanuit de verte vliegtuiggeronk horen aankomen. Even later landt het vliegtuig op het grasveld naast de villa en stappen Dave en Stanley uit.

Maar ze zijn niet alleen, ook Jack zit in het vliegtuig, maar ook Janine en tot onze verrassing is ze niet alleen. De kok, die op ons huwelijk gekookt heeft, is er ook bij. Ze kijken allebei heel gelukkig en heel verliefd. Dat doet ons echt deugd en we zijn ook heel erg blij voor hun.

We stellen het gezelschap voor aan Mary, en ze wordt hartelijk door hun begroet. Maar als ik hun vertel, dat we nog 2 passagiers hebben, kijken ze ons even verrast aan.

Sayen opent de picknickmand en vrijwel meteen steken de pups hun kopjes uit de mand. Ik roep ze, en ze springen meteen uit de mand en rennen naar me toe. Ze schrikken wel even, als ze opeens vreemde mensen zien, en schuilen achter mijn benen. Sayen komt naast me staan en pakt Sesi op en ik pak Tails op.

'Dit zijn de andere twee passagiers. Ze heten Sesi en Tails. We hebben ze gered, toen hun ouders gedood werden door een beer. We konden het niet over ons hart verkrijgen, ze aan hun lot over te laten en laten sterven.'

Jack zegt: 'Maar dat zijn wilde wolven! Dat is laat in het seizoen voor een wolf om nog jongen te krijgen. Ze zouden waarschijnlijk de winter hoe dan ook niet overleeft hebben.'

'Dat had ik ook al tegen Sayen gezegd, maar we hebben ze geadopteerd en ze gaan met ons mee. Het zijn enorme bengels, die overal een spel in zien. Maar gelukkig hebben we al een oppas geregeld, Mary gaat op hun passen, als wij dat niet kunnen.'

Jack bekijkt de kleine hummeltjes en zegt: 'Ze zijn inderdaad erg schattig en lief. Maar wat ga je doen als ze groter worden? Ik denk niet dat je ze in huis kunt houden.'

'We zien wel. Als het niet anders is, maken we een grote ren voor ze. Daar zijn we het al lang over eens. Maar we proberen het wel om ze zo op te voeden, dat ze in huis kunnen blijven.'

Jack aait ze, en onderdanig likken ze zijn hand. Ze voelen goed, dat Jack nog steeds krachtig is, en zo willen ze hun onderdanigheid tonen.

We laten ze dan even los, waarna ze dan iedereen begroeten. Ze weten in korte tijd hun harten te veroveren en Janine zegt: 'Het zijn allebei wel charmeurs. Ze weten heel goed hoe ze je moeten inpalmen.'