White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Een verrassing voor Samuel

Een goed anderhalf uur later komen de weerwolven van Samuel in het dorp. James vangt ze op en leidt ze naar de barakken. Die zitten in één keer weer vol. Ik ga een kijkje nemen, en de meesten hebben zich al weer getransformeerd. Velen hebben een rugzak bij met kleding. Wat erg slim is, want dan hoef je niet in je nakie te staan en af te wachten wat je in je handen geduwd krijgt. Omdat we niet op ze gerekend hebben, kunnen we ze niet veel aanbieden, qua maaltijden. Ik verontschuldig me ervoor, maar de meesten zijn al blij, dat ze een goed bed hebben om in te kunnen slapen. Onderweg hebben ze gejaagd, dus heel erge honger hebben ze niet.

En die mannen en vrouwen hebben hun rust wel verdiend. Ze hebben een monstertocht achter de rug, want ik had niet verwacht, dat Samuel over land zou komen. Ik ben blij om te zien, dat Samuel het aangedurfd heeft een hoop vrouwen mee te nemen. Onder de vrouwen zitten een drietal Bèta's, waar ik één vrouw van herken. Ik probeer me haar naam weer te herinneren en dan schiet het me weer te binnen. 'Hallo Angela, blij je hier te zien.'

'O, Alpha Carlsson. Dat is al weer even geleden. Ik ben ook blij dat ik er eindelijk ben, het is een behoorlijke afstand, die we afgelegd hebben. Maar we hebben er wel veel van geleerd.'

'Daar ben ik blij om. En, hoe bevalt het om Bèta te zijn?'

'Heel erg goed. Alpha Jackson heeft de roedel helemaal veranderd en het leven is er nu goed. Hij heeft zelfs een aanvalsgroep met alleen maar vrouwen gevormd, die zijn nu allemaal hier.'

'Ik zag het al, dat is erg moedig van hem geweest. En, hebben jullie al goed geoefend?'

'O, ja! We hebben zelfs iedere dag geoefend. We zijn nog wel niet zo goed als de mannen, maar we winnen nu toch soms al oefenwedstrijden.'

'Als jullie morgen zijn uitgerust, zal ik jullie eens wat leren, waardoor jullie de mannen gemakkelijk kunnen verslaan. Dat wil zeggen, tot zij het ook geleerd hebben.'

'Dat zou erg leuk zijn. Komt Luna Carlsson dan ook?'

'Ik weet het niet, maar ik zal het haar vragen. Ze zal zeker nieuwsgierig zijn naar jullie groep.'

'Ik zou het heel zeker op prijs stellen. Maar als u het niet erg vindt, dan ga ik nu slapen. Ik ben erg moe van de reis en ik wil morgen dan wel fit zijn.'

'Ik hoop niet dat je te zeer spierpijn hebt, om de training voor morgen te kunnen volgen.'

'Ik durf het nog niet te zeggen, maar ik hoop van niet. Ik zie u dan morgen.'

Dan draait ze zich om en ik kijk haar glimlachend na. Samuel is net klaar met douchen en komt naast me staan. 'Herkende je haar nog?'

'Ja, het doet me plezier, dat je het aangedurfd hebt, om een groep vrouwen als vechters te vormen.'

'Ja, dat was me wel even wat. Er was grote weerstand tegen, maar nu is dat al helemaal anders. Ze zijn nog niet op hun top van hun kunnen, maar slecht zijn ze zeker niet. Maar ze zijn stuk voor stuk doorzetters, die van geen opgeven willen weten. Daardoor beginnen ze nu ook oefenwedstrijden te winnen.'

'Dat had ze me al verteld, Samuel. Ik heb ze al beloofd, dat ik ze morgen wat speciaals ga leren. Want als zij het kunnen, dan zal het veel mannen ook motiveren om het te gaan leren. Want het is niet gemakkelijk en niet iedereen kan het leren.'

'Ja, ik weet het. Maar ik denk dat ik ook wat bijzonders kan laten zien. Op de weg hier naar toe, kregen we nog te maken met een late sneeuwbui. Die was echt heftig, we konden geen hand voor ogen zien. Ik moest me heel erg concentreren om nog wat te kunnen zien, want er was amper 20 meter zicht. Maar doordat ik me zo concentreerde, begon een kracht vrij te komen. Die heeft ons heel zeker allemaal ons leven gered.