White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Nieuwe krachten

We liggen samen naast elkaar op het deken en kijken elkaar verliefd aan, en ons verlangen naar elkaar groeit. En die wordt alleen maar groter als ik haar een zoen geef op haar natte lippen. 

Ze zegt me met een hese stem: 'Mark, ik wil je hebben, ik kan echt niet meer wachten tot vanavond.' Ik knik en begin haar kleine kusjes in haar nek te geven, en ze begint opgewonden te kreunen. Ze maakt zich los en begint mijn broek los te maken, waar al een stevige erectie in zit verborgen. Ik kan mijn broek niet snel genoeg uitkrijgen, en Sayen gaat al voor me liggen, en ik kan meteen in haar doordringen. 

We waren er allebei hard aan toe, maar dit voelt magisch. Ik begin te begrijpen wat Sayen bedoelt, dat het haar kracht geeft. Het is alsof er steeds meer energie door ons lichaam stroomt als we met elkaar de liefde bedrijven. Mijn hele lichaam tintelt van stroompjes die door mijn lichaam trekt, en ik voel me krachtiger dan ooit. Maar tegelijkertijd geniet ik enorm van ons samenzijn, en ons intiem contact. Als dan na een tijdje mijn hoogtepunt aandient, gaat dit gepaard met een enorme energiestoot. 

Een rode gloed omringt ons beiden, en als het dan zo ver is, lijkt het alsof tijd en licht stil blijven staan. Zowel ik als Sayen bemerken het. We kijken elkaar aan, terwijl we intiem tegen elkaar aan liggen. Het is niet dat de tijd stopt, maar veel langzamer gaat. Het beweegt gewoon heel erg langzaam. Ik zie een hommel vliegen, maar zijn vleugels gaan langzaam om en neer. Zelfs geluid is langzaam. Ik begrijp niet wat er gebeurt, maar opeens, net zo snel als het kwam, beweegt alles weer zo snel zoals het moet zijn. 

Met een plof val ik langs Sayen neer. Sayen zegt: 'Wat was dat zojuist? Het leek wel of alles heel erg langzaam ging.' 'Ik heb geen idee. Toch voelde het niet vreemd of onjuist.' 'Ja, ik vond het prachtig. Net alsof we bijna net zo snel bewogen als de tijd. Ik had opeens de tijd om details om me heen op te nemen, voordat er ook maar iets bewoog. Je ziet de wereld dan toch heel anders.' 

We blijven even verbaasd naast elkaar liggen. Dan zegt Sayen: 'Wow, dat was erg intens. Ik heb me nog nooit zo vol energie gevoeld, het was fantastisch.' 'Ik snap helemaal wat je bedoeld.' 

Dan kijkt Sayen opzij en zegt: 'Zou het door de maan komen? Kijk eens naar de maan, hij is bijna helemaal rood.' Ik leun even een beetje omhoog en kijk over Sayen heen. Net boven de bomen zie ik inderdaad een bloedrode maan. Ik voel me er goed bij als ik er naar kijk, en het is net alsof de maan mijn energie versterkt. 

We gaan zitten en Sayen leunt tegen me aan, en het geeft me een fijn gevoel, dat ze tegen me aan hangt. Een warm gevoel gaat door me heen, een overweldigende golf van liefde voor Sayen overspoelt me. Sayen voelt het en kijkt me aan. Dan kijkt ze eerst een beetje geschokt en zegt: 'Mark, je hebt een hele rode gloed om je heen.' Ik kijk naar mijn armen, en dan naar Sayen. 'Dat heb jij ook. Kijk maar naar je armen.' Sayen kijkt naar zichzelf, niet begrijpend wat er gebeurd is. 

Ze komt naar me toe, een beetje geschrokken van het vreemde verschijnsel. 'Sayen, het komt wel goed, ik denk dat dit bij ons hoort. Net alsof dit de energie is, die we voelen als we elkaar de liefde bewijzen. Ik denk dat het dezelfde energie is, die ons zojuist de tijd langzamer deed gaan. Zou het een van onze krachten zijn?' 

Sayen is een beetje gerust gesteld, en zegt: 'Nu je het zegt, het lijkt er wel op. Het is geen onaangenaam gevoel, en het lijkt sterker te worden, als ik aan je denk.' Ik kijk haar aan, en zie dat ze een kleine glimlach op haar mond heeft. Het doet mijn hart harder slaan. Mijn god, wat hou ik toch van haar. Ik pak haar stevig vast, alsof ik ze kan verliezen. De rode gloed begint sterker te worden en vormt een dikke laag om ons heen. 

Mijn emoties gaan alle kanten op, van vreugde naar angst naar verdriet naar boosheid. De boosheid blijft hangen als ik dan denk aan de strijd die ons nog te wachten staat. Waarom moet de Sheriff toch nog steeds zijn plan doorzetten, hij moet toch al meegekregen hebben, dat hij veel te laat is om de voorspelling te stoppen. En toch blijft hij doorgaan met zijn plannen. En dat betekent, dat een confrontatie onvermijdelijk is, en dat er slachtoffers zullen vallen. De boosheid begint te groeien, maar ik wil het magische moment, dat we nu beleven, niet verpesten en ik richt al mijn boosheid op een grote eik, die verderop staat. Een rode flits gaat richting de boom en de boom staat in brand.