White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Steve's missie

Als ik thuis kom, zijn Sayen en Mary nog niet terug. Ik zet de mand weer terug op de vertrouwde plek en ga in mijn kantoor werken. De pups slapen nog steeds vast, ze zijn de hele reis niet eens wakker geworden.

Niet veel later komen Sayen en Mary terug, en ik vang ze tijdig op en zeg: 'De pups slapen. Ik had ze meegenomen naar Coyote Creek, en daar hebben ze met Gejera gespeeld, en slapen als sinds ik daar weg gereden ben.'

Ze kijken vertedert in de mand, de pups zijn nog in diepe slaap. Stil lopen we verder, en we gaan in de keuken zitten. Ik vertel wat ik in Coyote Creek gevonden heb, en over de kerker, en Sayen en Mary vertellen over hun vrouwenmiddag.

De vrouwenmiddag is een soort bijeenkomst voor de vrouwen, en er worden allerlei activiteiten ondernomen. Maar meestal zijn dat handwerkactiviteiten, maar ook gewoon stevige discussies. Het was een goede gelegenheid voor Mary om iedereen beter te leren kennen.

Sayen zegt: 'We zijn nu bezig een grote mand voor de pups te maken. Nog even, en ze passen er al niet meer in. Wat groeien die toch hard!'

'Dat is zeker zo. Ik denk dat ze volgende week wel eens zo groot kunnen zijn, dan we ze vonden. Toen konden we ze nog meenemen onder onze jassen, dat lukt nu al heel zeker niet meer. Ik was net aan het kijken voor een paar benches, om ze in de auto mee te kunnen nemen. Die passen gemakkelijk achter in de auto, maar ik twijfel of ik een grote moet pakken waar ze allebei in passen, of 2 enkele waar ze apart in kunnen.'

Sayen zegt dan: 'Kun je me een voorbeeld laten zien?' Ik haal mijn laptop en laat ze zien wat ik bedoel.

Mary zegt dan: 'Ik denk dat je beter twee enkele kunt pakken. Het zijn tenslotte wel een mannetje en een teefje. Als Sesi loops wordt, wil je niet hebben, dat ze met elkaar gaan paren.'

Daar had ik nog niet over nagedacht en ze heeft wel een goed punt. We kiezen dan een mooie bench uit met twee hokken, en nog een aparte voor in huis. Ook bestellen we nog wat andere artikelen voor de pups. Het zijn wat speeltjes, en wat nieuwe riemen, want die beginnen ook wat klein te worden.

De volgende dagen gaan snel voorbij. Ik ben gewoon druk bezig, en er gebeurt eigenlijk ook niets speciaals. De pups zorgen voor de nodige afleiding, maar ook voor meer dan voldoende beweging. We gaan vaak met ze wandelen, zowel als mens en als wolf. Dat laatste vinden ze prachtig. Dan kunnen ze hard rennen, maar ze zijn niet zo snel, dat ze me echt bij kunnen houden. Maar meestal houd ik me in, zodat ze het kunnen winnen.

Het is dinsdagmiddag, Sayen is met Mary weg, die twee hebben elkaar gevonden en doen erg veel samen. Nu zijn ze samen op kraamvisite bij een van de roedelleden. Ik ben aan het wachten, tot Mike komt, samen met Steve. En gelukkig komen die al snel genoeg.

Mike komt met zijn nieuwe auto, een amerikaanse jeep, die hij zich gekocht heeft. Geen heel luxe wagen, zoals ik heb, maar functioneel en betrouwbaar. De beide mannen stappen uit, en ik laat ze binnen.

Mike is geheel ontspannen, maar Steve is dat duidelijk niet. Sesi en Tail zijn meteen waakzaam, als ze binnenkomen, ze grommen al flink, al is duidelijk te horen, dat ze nog vrij jong zijn.

Mike zegt: 'Nou, die pups van jou zijn goede waakhonden. Niet dat je hier schrik hoeft te hebben voor inbrekers, want iemand die dat zou doen, zou ronduit stom zijn.'

Ik maan Sesi en Tail tot rust, wat ze onder gemor doen. Ze grommen nog steeds licht, als de mannen binnenkomen en kijken ze met argusogen aan. Ik begeleid ze naar mijn kantoor. Mike kent de weg al, hij is er al vaker geweest, maar Steve kijkt zijn ogen uit.

'Ga zitten, heren. Wat te drinken?'

Mike zegt meteen: 'Koffie, graag.'

Steve antwoordt verlegen: 'Doe mij ook maar.'