White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Wat een sul...

Ik ben net klaar met het vlees snijden voor Tail en Sherada, een grote kom vlees in stukken gesneden breng ik dan naar hun toe. Ik zet de schaal voor hun neer, maar ze blijven op afstand. Ze snuffelen eerst eens goed en kijken me vragend aan.

'Wat is er? Hebben jullie geen honger?'

Ze kruipen dan heen onderdanig naar me toe, alsof ze iets fouts gedaan hebben. Berouwvol kijken ze me aan en ik leg een link naar de beiden toe.

'Wat is er aan de hand? Waarom kijken jullie zo schuldig?'

Ze kijken elkaar aan, alsof ze elkaars toestemming vragen om iets te zeggen. Opeens gaat me een lichtje branden. Zou het zo zijn? Ze zijn wel wat jong, maar onmogelijk is het niet. Sayen komt uit de babykamer en ziet me daar zo met de wolven zitten. Ze zegt: 'Wat is er aan de hand met Tail en Sherada? Waarom kijken ze je zo onderdanig aan?'

Ik zeg tegen Sayen: 'Ik denk dat ik het wel weet. Schijnbaar was je niet de enige die loops was.'

Sayen kijkt me verbaasd aan en zegt: 'Meen je dat nou?'

'Ze durven het schijnbaar niet zelf te zeggen, ik krijg geen woord uit ze.'

Sayen legt dan ook een link met Tail en Sherada en zegt: 'Nou, kom op! Nu wil ik het weten ook. Klopt het wat Mark zegt?'

Sherada zegt niets, maar komt jankend en kruipend naar Sayen toegekropen. Sayen glimlacht en zegt: 'Maar Sherada toch! Daar hoef je je helemaal niet voor te schamen. Kom hier en laat me je omhelzen.'

Twijfelend staat Sherada op en loopt naar Sayen toe. Tail kijkt me smekend aan en ik wenk hem bij me te komen. Ik aai hem flink door zijn vacht en zeg: 'Dus als ik het goed begrijp, wordt je al vader, Tail! Dat had ik altijd wel gedacht, dat het wat zou worden tussen jullie twee, al begin je al vroeg.'

Dan pas hoor ik hem zeggen: 'Dus je vindt het niet erg?'

'Nee hoor, hoe kom je er bij? Ik ben juist blij voor jullie. Jullie leven niet in een normale roedel, waar alleen maar de Alpha en de Luna nakomelingen krijgen. Dus nee, ik ben niet boos.'

Sayen knuffelt Sherada flink en de beiden likken van blijdschap onze kaken en dansen wild op en neer. Het is moeilijk om ze tot bedaren te brengen, wat er toe leidt, dat de mannen uit de keuken komen. Het is ongewoon dat de wolven al zo vroeg zo uitbundig zijn en ze zijn nieuwsgierig waarom dat is.

Ik zie ze nieuwsgierig kijken en ik zeg: 'Nou, dat is goed nieuws! We krijgen gezinsuitbreiding, Tail en Sherada krijgen puppy's!'

'Zijn ze daarom zo uitbundig?"

'Ja, maar ze waren bang, dat we de roedel uit zouden zetten. Dat zou normaal gebeuren, als ze gewone wilde wolven waren. Of ze zouden zelfs gedood zijn. Dus ik snap wel, dat ze blij zijn. Ik ben er zelfs blij mee, al vind ik ze nog wel wat jong om al jongen te krijgen.'

Jeremy lacht en zegt: 'Dus Tail is nu een echte man geworden? Gefeliciteerd!'

Sean zegt: 'Dus jullie worden grootmoeder en grootvader van die puppy's! Ik vraag me af, hoe ik dit thuis moet vertellen, want dan zal Diana met alle geweld naar hier willen komen. Ze vond Sesi en Tail zo geweldig, toen ze nog klein waren!'

Sayen en ik kijken elkaar aan en schieten in de lach. Daar hadden we nog niet aan gedacht. We knuffelen dan de prachtige dieren en hebben tranen in onze ogen. Ik zeg dan: 'Dan heb ik een paar nieuwe redenen om voor te vechten. Want ik wil erbij zijn als Sherada haar puppy's krijgt.'

Sayen kijkt me even schalks aan en knipoogt. Ik weet wat ze bedoelt. En ik knipoog terug.

Sherada komt dan bij mij, en likt me om mijn kaken, om me te bedanken. En ik knuffel haar flink.