White, Maanprinses & de zoon van Akycha

De laatste keer Ethan

'Albert zal nog wel niet thuis zijn, die komt nu uit noordoostelijke richting. Die sluit je eerst op, nog voordat hij thuis komt. De rest doe je daarna.'

'Ik zal het doen. Ik zie je vanavond dan nog wel?'

'Het kan laat worden, maar ik kom nog wel.'

'Dan zie ik je dan nog wel.'

Ik verbreek de verbinding en vervolg mijn weg. Al snel heb ik het geurspoor van Ethan opgepikt en na wat rennen komt hij al weer in beeld. Hij heeft echt niets in de gaten, dat we hem achtervolgen. Opeens ruik ik een paar andere wolven.

Die achtervolgen Ethan ook. De wolven hebben mij al opgemerkt, maar trekken zich niets van me aan. Het zijn een stuk of 8 gewone wolven, en ze hebben het duidelijk op Ethan gemunt. En die begint die wolven nu ook in de gaten te krijgen. Hij begint harder te lopen en ik hoor hem vloeken.

Ik zie de wolven Ethan insluiten om hem aan te vallen. Ethan ziet wel, dat wolven hem volgen, maar, hij heeft het te druk met de verkeerde wolven in de gaten te houden. En voordat hij het weet, is hij helemaal ingesloten.

De wolven cirkelen om hem heen, wachtend op een goed moment om hem aan te vallen. Ik loop dichterbij, zodat ik in beeld kom. Dan vallen de wolven Ethan opeens aan. Maar Ethan is niet ongewapend, dat had ik ook niet verwacht.

Ethan schiet een keer in de lucht. Daar schrikken de wolven even van, maar ze vluchten niet. Het heeft Ethan alleen meer even wat tijd gekocht. De wolven sluit hem weer in, en deze keer wachten ze niet en vallen hem met vier wolven tegelijk aan. Daar kan Ethan geen tegenstand tegen bieden, en al snel delft hij het onderspit.

Ik laat de wolven hun woede koelen, maar ik wil nog wel dat Ethan in leven blijft. Dus opeens grom ik eens heel hard, waar alle wolven hard van schrikken. Ze schrikken vooral van mijn dominante grom, en ze weten even niet wat ze moeten doen.

Ik kom dichterbij en laat een duidelijke harde grom horen. Sesi en Tail doen goed mee. Daardoor deinzen de wolven terug en kijken op afstand toe, hoe ik hun prooi inpik.

Dan leg ik een link naar de geschrokken Ethan toe. 'Ethan, ik dacht dat ik je gezegd had, dat je hier nooit meer wou zien? En toch zit je nu voor me, op mijn grondgebied.'

'Ik had het kunnen weten, ik dacht al, die wolven vallen me niet zomaar aan.'

'Ik weet niet wat je die wolven aangedaan hebt, maar daar had ik niets mee te maken. Als ik niet ingegrepen had, was je nu dood geweest. Dat weet je heel goed.'

'Net alsof je mij nog laat leven, ik weet wel beter.'

'O, ik laat je nog wel leven, in ieder geval net zo lang tot ik weet waarom jij terug bent. Ik heb nog wel een aantal vragen voor jou.'

'En je dacht, dat ik die voor je ging beantwoorden? Sinds wanneer zijn we vrienden geworden?'

'Maar je gaat ook antwoorden, alleen weet je dat nog niet. Denk maar niet dat ik je nog zo zachthandig behandel, dan de laatste keer.'

Dan kijk ik naar een van de andere wolven, waarvan ik vermoed dat hij de Alpha is. Ik roep hem in wolventaal. Het is wel weer handig, dat ik die taal weer beheers. Verbaasd komt de wolf naar me toe. 'Wat is je naam, wolf?'

'Ik ben Aput, de alfa van mijn roedel. Wie ben jij? Je bent duidelijk geen normale wolf.'

'Ik ben Yakome, wij, mijn mens en ik zijn weerwolf. Net als die man die jullie aan wouden vallen.'

'Waarom steel je onze prooi. We willen gerechtigheid, omdat hij mijn luna heeft afgeschoten.'

'Je krijgt je kans nog, Aput. Sterker nog, je krijgt nog meer de kans, want je zou heel erg verloren hebben, als je hem gewoon zou aanvallen. Hij is veel sterker dan jou, maar ik kan je helpen je wraak te nemen.'