White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Wolven

"Kom, laten we ons terug naar het dorp gaan." Ik wil aan lopen, maar White houdt me tegen. "Wil je me niet eerst eens als mens zien? Straks komen we in het dorp en heb je nog steeds niet gezien als mens." Ik knik, en White gaat van iets van me af staan. Dan begint ze aan haar transformatie naar mens. Die is zeker niet minder pijnlijk als de transformatie naar wolf. Na enkele minuten kan ik de contouren van een vrouw herkennen, en nog een paar minuten later is de transformatie voltooid.

White is nu helemaal mens, maar absoluut niet wat ik verwachtte, dat ik zou zien. Begrijp me niet verkeerd, ze is echt mooi, maar in tegenstelling tot hoe ze er uit ziet als wolf, ziet ze eruit als een inheemse indiaan. Ze heeft een licht donkere teint over haar huid, en gitzwarte haren, die lang over haar schouders vallen. Haar lichaam doet echt niet onder voor een fotomodel, ze is bijzonder goed gevormd. Het enige wat zijn gebleven, zijn haar ogen, die zijn onveranderd van kleur.

Mijn tong hangt bijna op de grond van verbazing. White ziet het en moet lachen. Ondanks haar naaktheid schijnt ze het niet koud te hebben. Als wolf kan ik haar niets zeggen, dus ik probeer ook terug te veranderen naar mens. Ik praat in mezelf naar Yakone: "Ehm, weet jij hoe ik weer terug moet veranderen?" Ik hoor Yakone in mijn hoofd lachen en hij zegt: "Denk even aan hoe je bent als mens, dan gaat het vanzelf." Ik doe wat hij zegt, en ik voel me veranderen. Het is minder pijnlijk als ik me voorgesteld had.

Na enkele minuten ben ik getransformeerd. Tot mijn verbazing heb ik het ook niet koud, terwijl we hier toch op grote hoogte staan, en we volledig naakt zijn. Ik kijk naar White. Ze is zenuwachtig, ik kan het zien. Ze zegt:  "En? Bevalt het je?" "White, je bent de mooiste vrouw die ik ooit gezien heb. Waarom ben je zo zenuwachtig en zo onzeker over jezelf? Het is echt niet nodig."

"In mijn mensengedaante heeft ik geen White, dat is mijn wolf en geestennaam. Die heb je me gegeven, maar als mens heb ik wel een naam. Ik word Sayen genoemd. En ja, ik ben zenuwachtig. Je bent de mooiste man, die ik ooit gezien heb, zowel als mens als wolf. Ik was bang, dat je me niet goed genoeg vond. Daarom was ik zo zenuwachtig. Je moest eens weten, wat voor uitwerking je op me hebt."

Ik loop op haar af en trek haar tegen me aan. Ze ziet er nog steeds wat onzeker uit. Ik streel haar over haar armen, omhoog naar haar gezicht. Haar ademhaling stokt en ik voel dat ze kippenvel krijgt. Ik begraaf mijn mond in haar nek, precies op de plek, waar ik haar als wolf gemarkeerd heb. Daar bijt ik haar, niet te hard, zodat het niet pijnlijk is, maar zodat er een duidelijke afdruk staat. Ze schrikt, maar ik hou haar stevig vast. Dan plaats ik er een kusje op.

Dan begin ik haar te kussen langs haar nek, omhoog naar haar gezicht. Ik hoor haar hart te keer gaan als een bezetene, met de mijne is het al niet anders gesteld. Dan kus ik haar teder op haar mond. Die beantwoordt ze vurig, en ze klemt zich stevig aan me vast. Ze voelt hoe mijn mannelijkheid zich opricht en zegt: "Ben je er nu al weer klaar voor?" en ze rolt met haar ogen. Dan laat ze me los en duwt me naar de grond. Ik ga liggen en ze gaat boven op me zitten. Ik verlang vurig naar haar, en ze stelt me niet teleur. Bijna gelijktijdig bereiken we ons hoogtepunt, terwijl we grommend en steunend met elkaar vrijen. Het is net zo intens, als we zojuist als wolf beleefd hebben, alleen bemoeien onze wolveninstincten zich er nu niet meer mee. Het voelt puurder.

Als ze dan uiteindelijk uitgeput naast me komt liggen, zegt ze: "Was dat nu werkelijk nodig, me daar nog een keer bijten?" en ze lacht. En ik schiet ook in de lach. "Ja, dat was nodig. Schijnbaar moet ik je meerdere malen markeren, voordat je gelooft, dat ik helemaal de jouwe ben. Je hoeft niet te twijfelen aan mijn liefde, die had je al verdiend, voordat ik een weerwolf werd, al wist ik toen nog niet, dat je zo bijzonder zo zijn. Al moet ik zeggen, dat ik je toen nog meer als een soort huisdier zag. Maar ik zou onvoorwaardelijk voor je door het vuur zijn gegaan."