White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Ambers keus

"We gaan dus nu verder met het voorstellen van Ambers wolf. Amber, wil je even naar voren komen en hardop je naam van je wolf zeggen?" Het is nu weer muisstil. Amber komt naar voren en zegt luid en duidelijk: "Mijn naam is Amber, ik ben erg blij, dat ik mijn wolf gevonden heb, ze heeft Isabella. En ik ben onze Alpha heel erg dankbaar, dat hij zich al zo snel aan zijn woord heeft gehouden. Ik kan hem niet genoeg bedanken." De mensen applaudisseren voor haar en ik vraag haar om zich achter het scherm te gaan staan en zich daar te transformeren. Ze doet wat ik haar vraag en even later horen we haar pijn van de transformatie. Iedereen weet hoe het voelt, dus niemand die zich zorgen maakt.

Ik wenk de ouders van Amber naar voren en ze lopen het podium op. Ze zijn behoorlijk trots, dat hun dochter nu eindelijk haar wolf heeft gevonden, maar ik bespeur ook twijfel over het feit, dat ze haar zielsverwant heeft gevonden. Ik praat even kort met ze: "Gefeliciteerd, ik ben blij voor jullie. Maar ik moet jullie ook waarschuwen. Amber heeft haar beslissing al gemaakt, ze zal na de bijeenkomst Lucas achterna gaan. Wees daar niet boos over, maar ben blij. Niet iedereen vindt zijn zielverwant, dus voel je vereerd, dat je dochter nu een echte weerwolf is en haar zielsverwant al gevonden heeft." "Maar toch, Lucas heeft nog steeds niet zijn wolf gevonden. Het is niet dat ik er tegen ben, maar ik maak me wel zorgen." "Ik snap jullie zorgen, maar nu heeft Lucas een veel grotere kans om zijn wolf te vinden. Als Amber, of ik moet nu Isabella zeggen, straks gaat, zal ik haar vertellen, waar Lucas zijn wolf kan vinden. Gisteren heeft me het alfamannetje verteld waar die zich ongeveer kon bevinden. Als ze hem vindt, kunnen ze samen op zoek gaan. Samen zijn ze wel opgewassen tegen de gevaren." "Je hebt gelijk. Ik hoop voor de jongen, dat hij hem vindt. En wat kan ik doen om haar tegen te houden. Ze is nu 19 en al volwassen. Ik mag blij zijn, dat ze een fatsoenlijke jongen treft. Ik heb nooit wat tegen hem gehad, maar je hebt hem een fantastische kans gegeven en ik moet eerlijk toegeven, dat hij zich nu veel meer laat blijken." "Lucas heeft meer in zich als je zou denken. Dat had ik al meteen door, toen ik hem zag. Hij weet zijn kansen te grijpen, dat heeft hij geleerd in de tijd, toen hij nog Omega was. Ik hoop ook voor hem, dat hij zijn wolf vindt."

Ik begin te voelen, dat Amber bijna klaar is met haar transformatie. Ik maak haar ouders er even attent op. "Ze is bijna klaar. Ga vooraan staan en weer gewoon trots op je dochter." Ze knikken dankbaar en lopen naar voren. Dan komt er langzaam een grijze wolf naar voren over het podium. Ze stopt bij haar ouders en likt hun over hun handen. Dan loopt ze naar mij toe en onderwerpt zich aan me. Ik leg mijn hand op haar hoofd en zeg: "Ik verklaar als Alpha van de Moonstone Wolves, dat Amber en Isabella voortaan tot de roedel behoren. Welkom Isabella. Laat je gezang aan ons horen!" Amber voldoet graag aan mijn verzoek en ze laat haat mooiste wolvengezang horen. Als antwoord horen we een andere wolf, en ik weet al wie dat is. Het is Lucas, hij is in de buurt gebleven, ondanks mijn bevel. Maar hij houdt zich afzijdig, alsof hij begreep, waarom ik hem wegstuurde." Iedereen begint te applaudisseren, en dan beëindig ik de bijeenkomst. "Mag ik u danken voor uw komst? Met de eerste volgende volle maan verzamelen we ons weer, maar dan op de grote vlakte. Daar zullen we onze rangen en standen weer gaan bepalen."

Iedereen begint nu op huis aan te gaan en als iedereen weg is, richt ik me tot Isabella. "Je hebt vast wel net het antwoord van Lucas gehoord. Ik wil je een boodschap meegeven voor Lucas. Ik heb van Zukabe gehoord, waar Lucas misschien zijn wolf kan vinden. Ik heb nog geen kans gehad het hem te vertellen. Volgens Zukabe zou hij te vinden zijn in een concurerende roedel van hem in het Noordwesten van hem. Ik denk dat jij dat misschien wel weet. Ga naar hem toe en vertel hem dat. En vertel hem, dat hij vrijdag nog niet persé terug hoeft te zijn. Ik regel wel wat met Jack en Johann. Zondag wil ik jullie wel terug zien, dan komen we terug van Anchorage." Ze knikt en likt me onder mijn kaak. Dan draait ze zich om en loopt nog een keer langs haar ouders en kijkt ze kort aan. Maar dan holt ze op een drafje naar het Noorden, op zoek naar haar zielsverwant, Lucas.

Jack is er nog, evenals James. Jack zegt: "Je idee, om iedere wolf apart te introduceren, heeft wel wat. Het was even wat verwarrend door de situatie met Lucas, maar het idee erachter is wel leuk. Dat had ik al veel eerder moeten doen. En wat je net deed voor die beiden, was ook niet slecht. Je gaat het wel redden als Alpha. Daar ben ik zeker van." Hij slaat een arm om me heen en klopt me op mijn schouder. Hij zegt: "Ik ben blij dat je hier bent. Ik had eerst nog mijn twijfels, maar ik kon al heel snel zien, dat er veel meer in je stak als je liet blijken." "En ik ben blij, dat ik hier een nieuw thuis heb gevonden. Ik ben blij met Sayen en met het feit, dat ik weer een familie heb. Je kunt je niet voorstellen, hoe het voelt weer een familie te hebben. Maar je zegt dat ik veel meer heb, dan ik laat blijken. Ik zou het echt niet weten, het overkomt me gewoon, alsof ik het zo weet. Ik hoef er niet over na te denken." "Juist dat is het, wat je zo krachtig maakt. Je bent van nature een Alpha. Die voelt gewoon aan hoe het is, die handelt instinctief goed. Dat wil niet zeggen, dat je geen fouten kunt maken. Maar jij hebt de kracht om die fouten te herstellen."

"Laat ik dat dan maar hopen. Maar ik ben wel eens benieuwd wat Stanley morgen te vertellen heeft. Hij wil praten over een krediet. Ik kan hem niet weigeren om hem aan te horen, maar in hoeverre kan ik hem vertrouwen?" Jack kijkt me aan en zegt: "Wou hij daarom met je spreken? Waarom net voor zo'n belangrijke bijeenkomst?" "Hij zei, dat hij anders niet meer de moed zou hebben om het te vragen. En ik denk dat ik hem wel begrijp. Hij is nu niet tevreden met zijn leven, daarom is hij zo opstandig. En nu ziet hij een kans om er wat mee te doen. Als hij een goed plan heeft, wil ik heb best helpen meer te maken van zijn leven. Maar ik weet nog steeds niet hoezeer ik hem kan vertrouwen." "Zijn familie is normaal gesproken altijd zeer betrouwbaar gebleken. Maar wat je zegt, zou inderdaad wel eens waar kunnen zijn. Daar ben ik ook nieuwsgierig naar." "Ik zou graag hebben, dat jullie er morgen bij zijn. Ik had eigenlijk graag ook Lucas erbij gehad, maar ik kan hem dat nu niet van hem verlangen. Het is niet dat ik Stanley niet aan zou kunnen, maar jullie dienen op de hoogte te zijn van wat er speelt in de gemeenschap. Als Stanley zich daar niet in kan vinden, dan is zijn kans voorbij." Jack kijkt me aan en zegt: "Nou, ik ben anders wel benieuwd. Maar wat wil je dat we er doen? Alleen maar erbij zitten?" "Nee, ik wil weten hoe jullie mening over zijn voorstel is. Jullie mening zal bepalend zijn. Dat wil ik ook gaan doen bij anderen, niet alleen bij Stanley." "Ik begrijp het. Dan zal ik er zijn" James zegt: "Ik zal er ook zijn."