White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Het einde van een schaduwwolf

Marlena's woorden dringen nauwelijks tot me door. Ik ben weer diep in gedachten, maar doordat ik mijn hart heb gelucht, kan ik mijn gedachten beter ordenen.

Dan sta ik opeens op en zeg tegen Marlena: 'Waar is Frederik eigenlijk? Ik moet hem dringend spreken.' 'Hij is eigenlijk meteen naar bed gegaan. Moet ik hem even wakker maken?' 'Wijs maar waar zijn kamer is. Dan komt het vanzelf goed.' 'Het is de trap op, en dan de 2 deur links.'

Ik sta op en loop naar binnen. Ik loop de trap op en loop dan de slaapkamer van Frederik binnen. De jongen slaapt vast, en dat komt me nu goed uit. Wat ik eigenlijk morgen zou gaan doen, zal ik nu doen. Het viel me ineens te binnen, dat een ziel in rust, veel makkelijker te beïnvloeden is, als dan iemand wakker is.

Met gemak kan ik nu zijn ziel bespeuren en voel daar de aanwezigheid van Yakome. Yakome spreekt tot me, iets wat hij zelden doet, want meestal zijn we altijd een mening. 'Mark, het voelt raar, het is alsof ik in twee lichamen zit.'

'Dat is ook zo, en dat gaan we nu herstellen. Je hoort bij mij, en niet bij Frederik. Maar ik zal je hulp nodig hebben. Ik ga zo meteen al mijn kracht aanwenden om je los te weken van Frederik. Je zult de neiging hebben om me te transformeren, maar ik vraag je om met al je kracht je daar tegen te verzetten.

Frederik zal wel proberen te transformeren, en dat is het moment dat ik hem los kan weken en de resten, die aan zijn ziel vast zitten, kan losweken en naar me toe te trekken. Het is echt heel belangrijk dat we niet transformeren naar wolf. Kan ik op je rekenen?'

'Natuurlijk, maar waarom weet ik dat niet? Normaal weet ik alles wat in je omgaat, aangezien we elkaars lichaam en geest delen.' 'Dat komt, omdat je nu eigenlijk in twee lichamen zit, je geest moet je krachten verdelen over twee lichamen. Toen we nog ver van hem weg waren, was dat niet zo'n probleem, maar nu we kort bij elkaar zijn, lukt het je niet om zo dicht bij me te blijven. Als jij niet transformeert, zal je geest naar je toe trekken. Daarom is het ook zo belangrijk dat je niet naar wolf transformeert.

Als we klaar zijn, dan zal ik je weer even laten rennen, daar ben ik zelf ook even aan toe.' 'Goed, ik begrijp het. Ik neem aan dat je nu meteen gaat beginnen?' 'Ja, hoe eerder dit voorbij is, hoe beter. Ben je er klaar voor?' 'Ja, ik denk het wel.'

Frederik ligt in een vaste slaap, en dat is maar goed ook. Ik dring weer zijn ziel in en speur naar de aanwezigheid van Yakome. Als snel voel ik hem, maar het is lastig, er zijn diverse flarden van hem te vinden. Maar ik zoek alle resten van zijn geest op, en dan laat ik mijn verlangen naar hem, de drang om wolf te worden, los.

Frederik begint te transformeren, terwijl hij in diepe slaap ligt. Yakome, in mijn lichaam vecht met al zijn krachten tegen het verlangen dat ik loslaat, het is erg moeilijk voor hem.

Frederik is nu helemaal getransformeerd, en ik zie weer die zwarte wolf met die rode vlekken. Zijn lichaam begint nu een rode gloed te krijgen en flarden van rode aurora's beginnen naar me te reiken.

Als de aurora's me aanraken voel ik een hete pijnscheut, en als ik naar Frederik kijk, zie ik een van de rode vlekken verdwijnen. Dan komen er steeds meer aurora's te verschijnen en allemaal beginnen ze naar me te trekken. Het doet een hoop pijn, maar hoe meer aurora's zich in me trekken, hoe krachtiger ik me voel.

Frederik's wolf begint zijn rode vlekken te verliezen, en er zijn nog maar enkele plekjes over. Dan houden de aurora's op, maar Frederik heeft nog steeds enkele rode vlekken. Ik zoek nogmaals zijn ziel af, naar flarden van Yakome's geest. In enkele verre hoeken van zijn geest vind ik nog wat. Bijna direct schiet er weer een aurora op me af, en weer verdwijnt er een vlek. Er zijn nu nog maar 2 vlekken op zijn vacht en dan zijn er nog steeds zijn rode ogen. Yakome vecht nog steeds tegen de drang om weerwolf te worden, en ik voel zijn krachten bijna afnemen.