White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Survivaltocht

Die rennen meteen naar buiten en duiken vol enthousiasme in de dikke laag sneeuw. Hoewel, voor de begrippen hier ligt er nog maar weinig, 20-30cm slechts.

Dartel rennen ze elkaar door de sneeuw achterna. Ik hoef ze niet in de gaten te houden, terwijl ze om het hardst rennen en overal in de sneeuwhopen duiken. Ze vinden het fantastisch. Maar ze houden me heel goed in de gaten, waar ik heen ga en volgen me dan snel, als ik weer bijna uit zicht verdwijn. Het is niet erg ver naar het huis van Jack, dus ik ben er al snel. Als ze zien, dat ik het huis binnen ga, kijken ze me even aan en als ik wenk, dat ze mogen blijven spelen, rennen ze snel achter het huis, waar een groot veld is. Daar kunnen ze naar hartenlust spelen en ravotten.

Ik klop op de deur en loop naar binnen, zonder op antwoord te wachten. Dat is hier voor bekenden de normale gang van zaken. Ik loop eerst naar de keuken om Janine te begroeten. Die kijkt blij verrast op, dat ik op bezoek ben. Ze vraagt: 'Hoe gaat het met Sayen? Ik heb ze al weer een tijdje niet gezien.'

'Het gaat goed met haar. Maar ze mag van mij en van de dokter nu niet meer veel doen. Dat vindt ze wel niet erg leuk, maar ze snapt het wel.'

'Ja, een tweeling is ook wel heel erg zwaar. Maar verder gaat alles goed?'

'Ja, heel goed. Ik ben de komende dagen weg voor een trip naar Wolves Peak, misschien kan je haar eens opzoeken?'

'Dat kon ik wel eens doen. De nieuwe dokter schijnt een heel goede te zijn, tenminste dat hoorde ik in de winkel'

'Ja, we hebben echt geluk met hem.'

'Ik denk dat ik hem toch eens vraag om te komen, want Jack begint nu wel heel erg veel last te krijgen van zijn jicht. Hij kan nog amper het bed uit.'

'Oei, gaat het verder nog wel goed met hem?'

'Zo te zien wel. Hij is wel eindelijk zijn vervelend hoestje kwijt, daar ben ik blij om.'

'Ja, dat maakte mij ook zorgen. Ik meende het beter met hem ging, toen we de mannenavond hadden.'

'Ja, toen was het net weg. Maar die mannenavond heeft hem ook goed gedaan. Dat zou je meer moeten doen, het leek wel of hij een opleving heeft gekregen. Maar gisteren kon hij weer amper zijn bed uit, vanwege zijn jicht. Vandaag gaat het redelijk, maar het houdt niet over.'

'Ik zal eens bij hem gaan kijken. Is trouwens Peter er? Ik wou hem vragen of hij niet mee wou gaan naar Wolves Peak.'

'Met dit weer? Kan hij dat wel?'

'We willen als wolf erheen gaan, dus niet als mens. Dat zou hij ook wel aan moeten kunnen.'

'Maar dan nog, hij is het helemaal niet gewend om zo te leven.'

'Daarom juist. Nu is de winter nog redelijk mild.'

'Daar heb je ook weer gelijk in.'

Janine kijkt door de raam en ziet Sesi en Tail naar hartenlust spelen op het veld achter het huis. Ze zegt: 'Dat zou eigenlijk ook een goede trip zijn voor Sesi en Tail. Kijk eens, ze voelen zich helemaal thuis in de sneeuw, maar ze hebben nog amper echt de wildernis kunnen beleven.'

'Ze zijn anders wel wild geboren, Janine. Maar ik begrijp wat je bedoeld. Ze waren toen nog erg klein. Maar het is geen slecht idee, ik zal het er vanavond even over hebben met Sayen.'

'Dat moet je zeker doen. Ze zijn nu groot genoeg om zo'n trip te overleven.'

'Toch zijn ze nog erg jong, Janine. In het wild zouden ze nu bijlange na niet zo groot zijn geworden. Hier krijgen ze iedere dag te eten en is er geen bedreiging.'

'Dat is ook weer zo. Maar ze lijken anders nu groot genoeg om dat aan te kunnen.'

'Dat denk ik ook. Maar ik vraag voor de zekerheid ook Sayen nog even, het zijn ook haar wolven.'