White, Maanprinses & de zoon van Akycha

De wereld redden doe je niet alleen.

Er klinkt weer geroezemoes, de stemming neigt nu naar de goede kant. Dan steekt de Gouverneur-Generaal zijn hand op.

'Gouverneur-Generaal Johnston, zegt u het maar?'

'Het klopt allemaal wat Alpha Carlsson vertelt. Helaas is het waar. We hebben zelf onderzoek gedaan naar de praktijken van Bulovski, want ook wij hebben last van hem. Ons waren ook al opgevallen, dat er een heel groot aanbod van wolvenvellen was. We hebben ontdekt, dat Bulovski heel erg veel connecties heeft met chemische bedrijven en met andere industrie. Maar alles wat hij deed, kon onmogelijk van hem alleen komen. We hebben ontdekt, dat zijn vrouw Julia, of Tanakuliq zoals Alpha Carlsson haar noemt, een groot fortuin heeft gemaakt in de wapenindustrie. Daarmee financiert ze de projecten van Bulovski. En in de wapenindustrie wordt halsreikend uitgekeken naar de resultaten van Julia Bulovski. Want wat wil je nog meer? Een soldaat met superkrachten en die ook nog eens perfect naar al je bevelen luistert en ook nog eens vecht tot zijn dood. Hoe snel wil je de mensheid op zijn knieën hebben?'

Weer klinkt er een groot rumoer en niet alleen van de vergadertafel.

'Als de wapens van Bulovski in de verkeerde handen vallen, dan is dat het einde van de wereld. We zijn verplicht om de wereld van deze ramp te behoeden.'

Deze woorden maken flinke indruk op de aanwezigen.

Ik zeg tegen Johnston: 'Ik heb geprobeerd om de Amerikaanse regering te bewegen de bunker te vernietigen, waarin zich die wapens ontwikkeld worden. Maar ook het chemische bedrijf, dat de grondstoffen brengt. Tot nu toe met weinig succes. Het chemische bedrijf is niet zo zeer het probleem, dat heb ik al onder controle. Maar die bunker, dat is een probleem.'

'Daar kan ik misschien wel in helpen. Maar ik wil niet de indruk wekken, dat ik wil gaan beschikken over deze wapens. Ik vind het weerzinwekkend, dat men er aan denkt zoiets te ontwikkelen en keur het dan ook heel erg af. Ik zou wat specialisten kunnen sturen om het complex op te blazen, maar dan moet het complex leeg zijn. We hebben er al wat spionnen op afgestuurd, maar geen van allen is ooit terug gekomen. Wel weten we iets van het complex, maar alleen kunnen we niets. Daarvoor hebben we jullie steun nodig.'

Er roept iemand: 'Is er geen mogelijkheid om die bunker met een bom op te blazen?'

De gouverneur kijkt wie het gezegd heeft en zegt dan: 'Ja, maar dat lijkt me niet echt een optie. Dan zou het oplossing ernstiger zijn, dan het probleem. Vergeet niet, dat wij als Canadezen niet zomaar zo'n actie in de Verenigde Staten kunnen doen. Dat zou een act of war zijn. Het is wel toegestaan om incidentele acties uit te voeren, als dat in het landsbelang is. Dat zou dus het opblazen van het complex kunnen zijn.'

'Waarom vragen we dan niet om de regering daar wat aan te laten doen?'

'Ben je helemaal gestoord? Ze zijn juist uit op dit wapen en doen er alles aan om het in hun handen te krijgen. Ik heb enkele dagen geleden nog iemand van de FBI moeten doden, omdat hij zijn boekje te buiten was gegaan. Ze hebben daar zelfs een complete afdeling weerwolven en ze zijn zeer goed op de hoogte van wat hier speelt.'

'Als ze weten, dat we hier zitten, dan zouden ze ons toch gemakkelijk uit kunnen schakelen?'

'Zo eenvoudig is het nu ook weer niet. We zitten op het moment in een soort patstelling. Zij durven ons niet aan te vallen en we hebben hun hulp ook weer nodig. Het is een gecompliceerde situatie en ik wil daar zo min mogelijk over kwijt.'

Het begint al laat te worden en ik zie de kok wenken, dat het eten klaar is. Ik zeg dan: 'We onderbreken de vergadering voor het eten. De kok heeft het eten klaar om geserveerd te worden. Maar voordat we gaan eten, zou ik u willen voorstellen aan mijn vrouw en mijn Luna, Sayen en mijn kinderen.'