White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Isabella

Als we buiten zijn, zeg ik tegen Sayen: "Heb je zin om te rennen? Nu zijn we toch buiten en we zijn al wolf!" Ze knikt en begint al te rennen. Zo snel had ik het ook niet verwacht, maar ik begrijp dat ze me uitdaagt. Lachend accepteer ik haar uitdaging en ik ren snel achter haar aan. Hoewel ze goed en hard doorrent, haal ik haar snel in. In een mum van tijd zijn we een heel eind van het dorp verwijderd.

Opeens hoor ik andere wolven huilen. Het zijn normale wolven. Ik kijk White aan. Ik zeg: "Ik wil graag kijken bij de wolven, misschien kan ik er wel de wolf van Amber of Lukas vinden." "Dan gaan we toch, je moet je aan je woord houden." We rennen richting het wolvengehuil. Al snel hebben we ze gevonden. Het is een redelijk grote roedel, waarvan ik het vermoeden heb, dat ze hier in de buurt verblijven. Ik heb geleerd van mijn vorige ontmoeting met gewone wolven en zet mijn Alpha toon op. White zet haar Luna toon op. Als we dichter bij de roedel komen, hoor ik de wolven wel grommen, maar ze vallen niet aan. Ik loop direct naar het alfamannetje en spreek hem aan. Hij kijkt eerst kwaad, maar dan verbaasd over het feit dat ik met hem kan praten. "U praat tegen mij en U kunt mij verstaan? Hoe is dat mogelijk?" "Zoals je al gemerkt had, zijn wij niet zomaar wolven. Wij zijn weerwolven en Alpha en Luna. Ons is het toegestaan enkele krachten te krijgen, die niet iedereen kan krijgen. Ik ben de enigste die met jullie kan praten, dus je zal het met mij moeten doen. Mijn Mate, White, kan jullie niet horen, maar ze kan jullie gevoelens wel waarnemen, evenals dat ik dat bij jullie kan. Ik heb het vermoeden, dat jullie ons verkeerd begrijpen. Wij zijn er niet op uit, om jullie te vernietigen, nee sterker nog, wij zijn erg blij met jullie. Jullie zijn een deel van ons bestaan, iets wat jullie niet beseffen. Als wij als mens onze eerste transformatie krijgen, krijgen we een tijdelijk lichaam toebedeeld. Wij moeten dan op zoek naar onze eigen wolf. Daar krijgen we 12 manen de tijd voor. Daarom zijn jullie zo belangrijk. Als wij onze wolf vinden, dan smelten onze zielen samen en worden we een. Daarna zijn we vrij om te transformeren als we dat willen. Het is dus niet zo, dat we onze wolf willen onderdrukken, net zo min als onze wolf ons als mens wil onderdrukken. Het is een gelijkwaardige manier van leven. Wij stelen jullie jullie lichamen niet, nee, we delen hem met jullie en vereren jullie daarom. Maar niet iedereen is zo gelukkig om zijn wolf te vinden. En ik wil daarbij helpen."

Het alfamannetje heeft zwijgzaam toegehoord. Ik zie dat hij nadenkt. "Als ik jou zo hoor praten, schijnen wij een groot vooroordeel over jullie te hebben. Je vertelt me, dat jullie ons vereren, en dat wij belangrijk voor jullie zijn. Maar waarom schieten sommigen van jullie ons dan om ons vel? Dat noem ik geen verering." "Dat is inderdaad een probleem. Wij, de inwoners van het dorp, zullen nooit een wolf afschieten. Dat ligt niet in onze aard, en bovendien heb ik je zojuist uitgelegd, dat we jullie vereren. Maar er zijn teleurgesteld weerwolven, die nog nooit hun wolf hebben kunnen vinden, en dan maar wraak op jullie nemen. Dat vinden wij een kwalijke zaak, maar we kunnen er heel moeilijk iets tegen doen. Maar onlangs hebben we veranderingen doorgevoerd om het een halt toe te roepen en er gaan nog meer dingen veranderen. Dat is iets, wat jullie ook zullen gaan merken. Maar ik zie geen andere mogelijkheid, om het doel te gaan bereiken. Jullie kunnen er van op aan, dat ik er alles aan ga doen, om die stropers een halt toe te roepen. Dat is in ons belang en in jullie belang." "Oké, ik geloof dat je dingen probeert te veranderen, maar vertrouwen doen we jullie nog helemaal niet. Dat vertrouwen zullen jullie eerst moeten terugwinnen."

"Dat neem ik jullie ook niet kwalijk. Ik zou het zelf ook niet anders doen. Het is aan ons, om ons te bewijzen." De wolf knikt. "Maar ik zou jullie graag al om een gunst willen vragen. Ik zoek twee wolven, voor onze inwoners. Zij zoeken al erg lang naar hun wolf, maar ze hebben hem nog niet gevonden. Als jullie me konden helpen, ze te vinden, dan zou me dat enorm helpen in mijn strijd tegen de stropers. Het zou mijn geloofwaardigheid als leider vergroten en je zou een gunst van mij tegoed hebben." "Ik snap het. Noem de namen eens, ik zal eens kijken wat ik kan doen." "Dank je wel voor je welwillendheid. Ik zoek dus twee wolven, een vrouwtje, met de naam Isabella. En dan zoek ik nog een mannetje, met de naam Kiyan."