White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Een tochtje met de quads

In een ooghoek zie ik dat Sayen zich echt in moet houden met lachen. Mary, die in een hoek staat te wachten, vertrekt echter geheel bleek weg. Ik leg een link naar haar toe. Ze schrikt even, maar als ze in de gaten krijg, dat ik het ben, kijkt ze me verschrikt aan.

'Mary, maak je maar geen zorgen. Vanavond ben jij de sterkste vrouw ter wereld. Mijn krachten zullen je daarbij helpen. En als je wint, kun je aan je Alpha vragen, wat je wilt. Je kunt hem vragen of je met ons mee mag.'

Ze kijkt me opeens hoopvol aan en zegt: 'Meent u echt dat u me kunt laten winnen?'

'Natuurlijk, anders zou ik het Dean en Leonard niet gezegd hebben. Heb vertrouwen in me. Maak je geen zorgen, alles komt goed. Ik denk doordat je een gunst kunt winnen, Leonard eerder bereid is om je te laten gaan, als dat ik het hem direct vraag.

Dus speel ik nu even een spelletje met hem. Laat je niet van de wijs brengen door hoe groot en gespierd die man is. Je hebt veel meer in je, dan je zou denken. Bovendien weet ik nog wel enkele trucs om hem te laten verliezen.'

Ze glimlacht en ik richt me weer naar Dean. 'Dus vanavond gaan we het doen. Heb je een geschikte plaats om het te doen? Ik neem aan, dat jullie roedelleden dit ook wel willen zien.'

Dean kijkt me geschokt aan en zegt: 'Je wilt dit werkelijk gaan doen? Nou goed, ik zal het wel gaan organiseren. Ik denk dat er heel wat bekijks zal zijn.'

'Natuurlijk wil ik dit doen. Anders zou ik het toch niet gezegd hebben?'

Leonard zegt: 'Iets in me, zegt me dat je het niet helemaal eerlijk gaat spelen, Mark.'

'Je wou toch een demonstratie van mijn krachten? Dus natuurlijk speel ik niet helemaal eerlijk. Maar ik raak niemand aan en ik garandeer dat er niemand wat blijvends er aan over zal houden. Behalve dan misschien een wat gedeukte ego...'

Leonard lacht en zegt: 'Nou, ik ben reuze benieuwd wat je nu weer gaat uithalen. Maar ik heb je krachten gezien, en het zou me echt niet verbazen als we dit zomaar gaan verliezen. Wat kan er nou gebeuren als we ook zouden verliezen? Dan moet ik een gunst verlenen. Daar zal ik wel niet aan sterven. Ik neem aan, dat de gunsten wel redelijk zullen blijven.'

'Dat hoop ik voor je, want ik heb geen invloed op wat ze aan je zal vragen.'

Leonard lacht en zegt: 'Het zal wel meevallen. Mary is een goed kind. Wist je trouwens dat ze de vriendin van Dean is geweest? Ze waren al lange tijd samen, totdat Dean Frederica vond, zijn zielsverwante. Mary heeft verder niemand meer, en we konden het niet over ons hart verkrijgen haar weg te sturen.'

'Dat is bijzonder aardig. Ze had me er al iets van verteld, toen we haar vroegen om even te blijven. Ze had ons net een paar heerlijke cocktails gebracht en we vroegen haar wat over zich zelf te vertellen. Ze wist niet goed of ze wel met ons mocht praten, maar omdat we het haar direct vroegen, durfde ze het niet af te slaan. Wij vinden het wel fijn om de achtergronden van mensen te weten. Dat geeft een persoonlijke band, en daar voelen we ons beter bij.'

'Normaal sta ik het niet toe, maar ik zal het haar vergeven. Ik wil namelijk niet dat mijn personeel mijn gasten niet lastig vallen met hun levensverhaal. Maar omdat jullie er naar gevraagd hebben, zal ik het haar vergeven.'

'Dat mag ik hopen, want ik wil niet dat ze daardoor problemen krijgt. En ik wil nog heel zeker van haar cocktails blijven genieten, ze zijn echt heel lekker. Bovendien sta ik op een persoonlijke band met de mensen die me helpen. Als dat niet mogelijk is, dan is er voor mij de aardigheid af. Ik zou dan eerder weg gaan.'

Leonard kijkt me verschrikt aan en zegt: 'Oh nee, als je per se een persoonlijke band wilt hebben met je bediendes, ga je gang. Ik bedoel alleen dat ze dat niet standaard gaan doen. Ik vind dat persoonlijke informatie en problemen van bediendes niet passen in een onbezorgde vakantie voor mijn gasten.'