White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Klaar voor de aanval

Ja ja, al weer 300 delen! Dus vandaag een extra lang hoofdstuk om dat te vieren!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik roep dan een paar mannen, die met me mee gaan om de voorraden in de kleine grot eruit te halen. Als we er aan komen en inspecteren of er alles ook is, kijk ik tevreden. Alles is er, en is ook goed ingepakt. Voedsel, kleding, medicijnen, en nog een hoop andere materialen liggen netjes op ons te wachten. Samen met een klein briefje, zorgvuldig verstopt in een hoek van de grot. Als alles eruit gehaald is, pak ik pas het briefje. Ik lees het snel en leg dan meteen een link naar Lucas. In het briefje staat een waarschuwing voor klemmen. In de open vlakte zijn een hoop klemmen geplaatst en daar heb ik net Lucas naar toe gestuurd.

En dat is precies op tijd, want ze waren al bijna in een klem getrapt. De klem is snel onschadelijk gemaakt, en Lucas en zijn mannen zijn nu wat voorzichtiger. Opgelucht haal ik adem en lees dan het tweede briefje. Daar staat nog wat andere informatie over de andere verstopplaatsen, waar ik voorraden heb laten opslaan. Ik berg het papiertje zorgvuldig op in mijn broek.

Ik loop terug naar het kamp en zie tevreden, hoe de mannen zich prima wijten aan hun taken. Tenten worden opgebouwd, een kookplaats wordt ingericht, want ze mogen van mij geen vuur maken. Dus heb ik voor iedere groep een kooktoestel gezorgd, groot genoeg om voor een heel aantal mannen eten klaar te maken. Dat geeft behoorlijk minder rook en iedereen krijgt zo genoeg te eten. Maar het heeft ook nog enkele andere redenen, waarom ik me kooktoestellen heb bezorgd. De geur van eten zal de hongerige soldaten van Bulovski lokken. Om die reden heb ik op diverse plaatsen eten heel goed laten verstoppen. Het is niet zo moeilijk om iemand over te halen, die hongerig is.

Ik loop even naar Leo toe, die druk bezig is een grote tent op te zetten. Zodra hij me ziet, laat hij zijn werk aan zijn Delta's over en komt op me af. Hij zegt meteen: 'Mijn god, Mark. Hoe wist je, dat ik met je mee zou gaan? Je hebt meer dan genoeg medicijnen en verband bij om een compleet leger mee bij te staan. En die tafels!'

'Dat was een gok, Leo. Maar ik wist, dat je je roeping zou volgen. Je bent een dokter in hart en nieren. En ik wist dat je het niet zou kunnen weerstaan, om hier de gewonden te gaan verzorgen.'

Leo kijkt me verbluft aan en zegt: 'Je kent me echt behoorlijk goed. Ik vraag me af, hoeveel je werkelijk van me weet?'

'Meer dan je lief is, Leo. Ik weet ook de omstandigheden, hoe je vrouw is gestorven. Ik heb zelfs de foto's van de recherche. Niet de mooiste foto's om te bekijken, Leo. En ik weet van je andere familie, je ouders, je broer en je zus. Kijk nu maar niet zo verwonderd, Leo. Dat is mijn taak als Alpha. Ik ben er misschien wat extremer in, dan andere Alpha's, maar ik gebruik ze alleen maar om te weten wat voor vlees ik in de kuip heb. En dat heb ik niet alleen van jou, Leo, maar van iedereen. Zelfs van Sayen heb ik een compleet dossier en van mezelf. Je moet dat niet zo zien als een bedreiging. Dat is alleen voor mij, maar ik weet zeker, dat er mensen zijn, die een moord zouden doen voor die informatie.'

Leo is nog te zeer geschokt om te reageren en als hij zich herpakt heeft, zegt hij: 'Nou ja, goed ook. Jij bent een Alpha, ik ben een Gamma en allemaal doen we wat we moeten doen, of niet? En ik kan je ook wel begrijpen, dat je een dossier over me bij houdt. Dat zou ik misschien in jouw geval ook gedaan hebben.'

Ik lach en zeg: 'Dat doe je toch ook? Je hebt een medisch dossier van me.'

Leo lacht en zegt: 'Verrek, da's waar ook! Maar hoe dan ook, ik sta er van versteld, wat je hier allemaal hebt laten bezorgen. Nu kan ik de gewonden nog zoveel beter helpen. Denk je dat het erg gaat worden?'

'Ik kan er niets over zeggen, Leo. Ik weet het gewoon niet. Maar ik weet wel, dat het er waarschijnlijk niet erg zachtaardig aan zal gaan. Maar het zal nog tot morgenavond duren, voordat er iets zal gebeuren. Misschien ook wat later, dat durf ik niet te zeggen.'