White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Usak

'Dat is goed, maar kom je snel terug? En wil je dan even Sesi en Tail meebrengen?'

'Dat zal ik doen. Als er wat is, roep je maar gewoon, ik laat de deur wel open staan.'

Ze knikt en ik loop naar de woonkamer. Het is inderdaad Fitch en alle anderen. Sesi en Tail begroeten me uitbundig, ze zijn blij om weet thuis te zijn. Snel zijn ze gekalmeerd en ik vraag aan Fitch: 'Waarom zijn jullie zo laat? Ik had je al veel eerder terug verwacht!'

'Sorry, we konden er niets aan doen. Er was weer een sneeuwstorm, we konden geen hand voor ogen zien. Maar ik wist dat we vlak bij een schuilhut waren, aan de rand van Hickory Creek. Daar waren we. Daar hebben we geschuild voor de storm. En we zijn meteen gegaan, toen die een beetje is gaan liggen.'

'Gelukkig, ik ben blij dat jullie veilig thuis zijn en ik ben ook blij dat jij er bij was. Want Romeo en Adessa hadden die schuilhut nooit gevonden.'

'Dat weet ik wel zeker. Als jij me dat nooit had laten zien, dan had ik het ook niet geweten.'

'Verder wel alles goed gegaan?'

'Ja hoor. Al meen ik wel, dat ik nog ergens een wolf heb gezien, die ons achtervolgde. En ik weet heel zeker, dat het geen weerwolf was.'

'Dat weet je echt zeker?'

'Ik heb hem maar heel kort gezien, want het zicht was niet echt goed. Maar ik kon in ieder geval geen weerwolf bespeuren.'

'Dat moeten we dan maar later uitzoeken. Ik bedank je hartelijk, dat je ze veilig naar hier hebt gebracht.'

'Geen dank, Mark. Ik sta nog altijd bij je in de schuld en dat zal ook nog lang zo blijven.'

Ik laat Fitch uit en als we de deur open doen, staat daar een wolf. Die schrikt behoorlijk, maar ik roep hem terug.

Ik kijk nog eens goed en dan herken ik de wolf. Het is het jonge mannetje, dat interesse toonde in Sesi. Hij is behoorlijk geschrokken van me en durft niet meer te bewegen. Hij weet niet wat hij moet doen. Hij kan maar niet besluiten, of hij moet vluchten, of dat hij me moet gehoorzamen.

Dan snuift hij opeens mijn geur op, en die herkent hij. Ik zeg tegen Fitch: 'Zou je het erg vinden, als je langs de achterdeur weg zou moeten gaan? Ik geloof dat we een onverwachte gast hebben, die ik eerst gerust moet stellen.'

'Geen probleem. Veel succes met Sayen nog.'

Fitch loopt dan weer naar binnen en gaat door de achterdeur naar buiten.

In de tussentijd twijfelt de jonge wolf nog steeds wat hij moet doen. Ik roep hem nog een keer. Nu kijkt hij me aan, maar is nog steeds schrikachtig. Ik hoor Yakome zeggen: 'Hij herkent je niet in je mensenvorm. Leg een link naar hem toe, misschien dat hij je dan wel herkent.'

'Ik denk dat hij dan nog meer zal schrikken en zal vluchten. Ik heb een beter idee.'

Ik draai me om en roep Sesi. Die staat al nieuwsgierig in de gang te kijken, waarom ik nog steeds buiten sta. Ik zeg tegen Sesi: 'Volgens mij heb je behoorlijk veel indruk gemaakt op iemand. Zelfs zoveel, dat hij je helemaal tot hier gevolgd is.'

Nieuwsgierig loopt Sesi naar buiten. Ze wil iets zeggen, maar ziet dan de wolf staan. 'Maar dat is Usak! Wat doet hij hier?'

'Heet hij zo? Usak? Ik denk dat hij ons gevolgd is. Fitch meende dat hij een wolf gezien had, tijdens die sneeuwstorm, en toen ik Fitch uit wou laten, stond hij hier voor de deur.'

'Is hij helemaal door die sneeuwstorm gelopen? Hij is niet goed bij zijn hoofd. Heb je hem nog niet gevraagd of hij binnen wil komen?'

'Dat wil ik wel, maar hij herkent me niet als mens. Waarom vraag je hem niet of hij binnen wil komen?'